Najlepsze FILMY ROKU według redakcji Film.org.pl. ZŁOTE KRABY 2019

Mieliście już okazję zapoznać się z wynikami Złotych Krabów 2019 w kategoriach aktorskich i technicznych. Teraz przyszła pora na to, na co czekacie najbardziej – ranking najlepszych filmów ubiegłego roku według naszej redakcji. Głosowanie było tajne i sprawiedliwe, każdy członek Film.org.pl mógł przyznać punkty swoim ulubionym produkcjom. Co wyszło po ich zsumowaniu? Zapraszamy do zapoznania się z wynikami.

Co myślicie o naszym wyborze? Pasuje wam pierwsze miejsce? Jakie tytuły pominęliśmy? Dajcie znać w komentarzach!

10. To my

Jordan Peele to zdecydowanie jedno z najgorętszych nazwisk współczesnego świata kina. Po znakomitym debiucie w postaci głośnego Uciekaj! wszystkie oczy zwróciły się w jego kierunku, niecierpliwie czekając na jego następny ruch. Peele powrócił w 2019 roku z kolejnym autorskim horrorem. Na gruncie formalnym To my można porównać do tego, co Quentin Tarantino zrobił z kinem w pierwszej połowie lat 90.: Peele bierze doskonale znane elementy gatunkowych puzzli i układa z nich w kinofilski, zabawny, pełen szacunku, postmodernistyczny obraz. Ma przy tym do opowiedzenia niezwykle angażującą i fascynującą historię o klasizmie i ciągłych próbach awansu społecznego. Dodajmy do tego fenomenalną Lupitę Nyong’o w najlepszej kobiecej kreacji roku i znakomitą ścieżkę dźwiękową, a dostaniemy coś naprawdę wyjątkowego. [Filip Pęziński] [RECENZJA]

9. Kafarnaum

Nadine Labaki cierpliwie wysłuchuje każdego ze swoich bohaterów. Nie staje jednak murem po żadnej ze stron. Może tylko na chwilę, symbolicznie wcielając się w postać obrończyni Zaina na sądowej sali rozpraw. Zadaniem kobiety było naświetlić problemy swojego kraju – reżyserka dokonała tego, odznaczając się przy tym szczególną odwagą i humanitaryzmem. Funduje nam szczere łzy wzruszenia, szczególnie wtedy, gdy przez historię momentami przebija trochę ciepła, humoru, a co najważniejsze – nadziei. Libanka stworzyła wizualnie piękne, dopracowane i przejmujące kino, które przypomina jego najważniejszą misję: uświadamiać. Obudzić widza, sprawić, by stał się integralną częścią opowieści. To jest wyczyn, który zasługuje na najwyższe nagrody. [Maja Budka] [RECENZJA]

8. Złodziejaszki

Hirokazu Koreeda jest u szczytu swojej kariery. W ciągu ostatniej dekady nakręcił aż siedem filmów, z czego niemal wszystkie były co najmniej bardzo dobre, zdobył Złotą Palmę na festiwalu w Cannes i stworzył swój debiut poza Japonią, Prawdę, który trafi do polskich kin już w marcu. Złodziejaszki zaś to jak dotąd chyba jego opus magnum. Japoński reżyser doprowadził tu do perfekcji wszystkie zabiegi, którymi zwykł się posługiwać, zarówno tematyczne, jak i formalne. Znów z ogromną wrażliwością i uważnym, niespiesznym spojrzeniem pokazuje, że rodzina jest kategorią płynną i nie zawsze tworzą ją ci, z którymi łączą nas więzy krwi. Koreeda stworzył tu całą familię charakterystycznych bohaterów, jak zwykle sympatycznych, lecz niejednoznacznych. To bodaj największa siła całej filmografii Japończyka: opowiada o trudach życia codziennego, wielkich dramatach i małych radościach i wszystko to pokazuje w niezwykle kontemplacyjny, wyciszony sposób pełen autentycznego ciepła, pozwalając widzowi cieszyć się drobiazgami, ulotnymi chwilami oraz postaciami z krwi i kości. Złodziejaszki to Koreeda w najlepszym, najdojrzalszym wydaniu. [Dawid Konieczka] [RECENZJA]

7. Dom, który zbudował Jack

Dom, który zbudował Jack jest bardzo emblematycznym filmem dla Larsa von Triera. Formalnie wieloma partiami powracamy do surowego stylu Dogmy, kiedy indziej Duńczyk sięga po barokową, bogatą inscenizację i wizualne atrakcje obecne w późniejszych jego produkcjach. Przez Dom, który zbudował Jack przewija się wiele wątków dręczących von Triera od lat: odkupienie, moralność, przemoc, etyczne zobowiązania artysty, społeczne i indywidualne sumienie lub jego brak. Krótko mówiąc: twórczość von Triera w pigułce. To pozycja doskonała jednocześnie na podsumowanie dorobku twórcy Przełamując fale, ale także do rozpoczęcia poznawania filmografii reżysera. [Maciej Niedźwiedzki] [RECENZJA]

6. Historia małżeńska

Zbierając materiały do scenariusza Historii małżeńskiej, Noah Baumbach czerpał nie tylko z własnych doświadczeń (bolesnego rozpadu małżeństwa z Jennifer Jason Leigh), ale również z przeżyć znajomych. Jak opisuje w wywiadzie dla „Kina”: „Pytałem mnóstwo różnych ludzi, czym dla nich jest małżeństwo, rozwód i związek. Niektórzy doświadczyli rozstania, inni dalej byli w związku. Chciałem wiedzieć, jak patrzą na to kobiety, a jak mężczyźni”. W efekcie autor Frances Ha stworzył film wyjątkowy – zniuansowany, angażujący emocjonalnie, a przy tym sprawiedliwy wobec obu stron konfliktu. Do sukcesu znacznie przyczynili się również odtwórcy głównych ról – Scarlett Johansson oraz Adam Driver, którzy w Historii małżeńskiej stworzyli bodajże najlepsze kreacje swoich karier. [Jan Brzozowski] [RECENZJA]