WEST SIDE STORY. Romantycznie, baśniowo, przejmująco

Rywalizacja między wrogimi gangami jest bardzo silna i autentyczna. Zresztą aktorzy grający członków przeciwnych ugrupowań zostali poinstruowani, aby poza planem również sobie dokuczać – miało to potęgować napiętą atmosferę. Do tego stroje i fryzury, choreografia, przerysowanie gestów, muzyka, śpiew i aktorzy. Przede wszystkim oni. Rita Moreno jako Anita i George Chakiris w roli Bernarda zdobyli Oscara i Złoty Glob dla najlepszych aktorów drugoplanowych. Ale również główni bohaterowie zostali świetnie zagrani. Richard Beymer jako Tony i Natalie Wood w roli Marii tworzą idealnych, współczesnych szekspirowskich kochanków. Trzeba tu jednak zaznaczyć, że początkowo ich role mieli odgrywać Elvis Presley i Audrey Hepburn. Zdecydowano się jednak na Beymera i Wood, co było dobrym wyborem – mimo iż nienagrodzonym. Ich uczucie jest naiwne naiwnością pierwszej miłości, ale przez to szczere i autentyczne. Nie ma wątpliwości, że tych dwoje nie może żyć bez siebie. Trzeba jednak w tym miejscu zwrócić uwagę, że Richard Beymer przyznał później w wywiadzie, że nie był zadowolony z tego, jak odegrał swoją rolę. Chciał pokazać Tony’ego jako bardziej męskiego, ostrzejszego, jako prawdziwego ulicznego chłopaka z gangu. Jednak Wise chciał, aby była to postać romantyczna, odstająca od reszty Jetsów. Kolejny świetny wybór.

West Side Story to drugi najbardziej kasowy film z 1961 roku, tuż za 101 dalmatyńczyków. Został obsypany nagrodami. Dziesięć Oscarów: za najlepszy film, dla najlepszego aktora drugoplanowego (George Chakiris), najlepszej aktorki drugoplanowej (Rita Moreno), najlepszego reżysera (Jerome Robbins, Robert Wise), za najlepszą muzykę w musicalu, scenografię, kostiumy, zdjęcia, dźwięk i montaż. Trzy Złote Globy: znowu dla George’a Chakirisa i Rity Moreno oraz za najlepszy musical. W 2006 roku Amerykański Instytut Filmowy umieścił obraz Robbinsa i Wise’a na drugim miejscu na liście 25 najlepszych musicali wszech czasów. Serwis Rotten tomatoes uznał West Side Story za świeży aż w 94%. Dziś nadal, po tylu latach od premiery, film oczarowuje i porywa – niczym pokazany w nim taniec.

korekta: Kornelia Farynowska