Najlepsze filmy JULIUSZA MACHULSKIEGO. Ranking czytelników

3. Kiler

(1997)

Bądźmy ze sobą szczerzy. Kiler to zdecydowanie jedna z polskich komedii objętych największym kultem wśród rodzimych widzów, a jeśli weźmiemy pod uwagę kino po roku 1989, to trudno znaleźć dla filmu Juliusza Machulskiego jakąkolwiek konkurencję. Nic dziwnego – obraz ten z jednej strony znakomicie wykorzystywał amerykańskie wzorce, z drugiej przedstawiał w krzywym zwierciadle portret szalonych dla naszego kraju lat 90. Całość oparta jest na przezabawnych, dziś już na stałe obecnych w codziennych rozmowach dialogach i galerii przezabawnych bohaterów. Piosenki Elektrycznych Gitar stanowią przy tym swoistą wisienkę na tym wybuchowym torcie. [Filip Pęziński]

2. Vabank

(1981)

Autentyczny klasyk gatunku i fenomenalny wręcz debiut młodego, zaledwie 26-letniego Juliusza Machulskiego. Punktem wyjścia jest zemsta kasiarza Kwinty, który po odsiedzeniu niesłusznie wydanego wyroku wychodzi na wolność i pragnie się odegrać na nieuczciwym wspólniku. Ta produkcja to świetny przykład amerykańskiego filmu zrealizowanego w Polsce. Mamy tu precyzyjny scenariusz, skomplikowaną intrygę, humor, trzymający w napięciu skok na bank i złodzieja o gołębim sercu. Oczywiście nie można zapominać o klasycznym już motywie muzycznym, który kojarzą zarówno starsze, jak i młodsze pokolenia. Można by się przyczepić, że scenariusz to zlepek innych dużo lepszych filmów, takich jak chociażby Żądło, ale po co? Całość ogląda się fenomenalnie. A kreacje Witolda Pyrkosza czy Jana Machulskiego to przykład aktorstwa na najwyższym światowym poziomie. Nic dodać, nic ująć. [Gracja Grzegorczyk]

1. Seksmisja

(1983)

Żarty żartami, ale Seksmisja według mnie najlepiej działa jako komentarz społeczny. Nie tylko opowiadający o różnicach płciowych, zgodnie z tym, co sugeruje tytuł, ale także odwołujący się do czasów minionych, obśmiewający ciemne strony dawnego ustroju. Ta kultowa komedia brawurowo wykorzystała fantastykę, by przemycić wiele trafnych socjologicznych spostrzeżeń. Podobnie zadziało się w Kingsajz. Mądre to, a do tego zabawne i świetnie zagrane. [Jakub Piwoński]