WSTRĘTNE POSTACI z filmów budzące największe OBRZYDZENIE i dezaprobatę
Vukmir (Srpski film)
Dla kogo przeznaczony jest obraz Srpski film? Dla widzów o mocnych nerwach? Ludzi z dystansem do tego, co widzą na ekranie? Dla zwolenników ekstremalnych filmów? Dla osób ciekawych tego, czy ten tytuł rzeczywiście ich zaszokuje? Film o aktorze porno biorącym udział w nowym, przekraczającym normy i granice projekcie namieszał w kwestii tego, co jest jeszcze w kinie dozwolone i dopuszczalne. Antagonistą jest Vukmir, reżyser i filmowiec, ważna figura w świecie przestępczym. Owładnięty wizją nowej jakości filmu typu XXX kusi głównego bohatera niczym szatan, wciąga go w przysłowiową pajęczynę ułożoną, można by rzec, z taśm zakazanego filmu. Gdy odtwórca dowiaduje się, że przedsięwzięcie to chory wytwór szalonego twórcy, zamierza się wycofać, ale jest już za późno. Vukmir użyje wynaturzonych metod, żeby przywrócić aktora na plan i doprowadzić do końca swoją produkcję.
Dr. Heiter, Martin (Ludzka stonoga 1 i 2)
Również seria Ludzkiej stonogi, zwłaszcza dwie części z trylogii, była często odbierana jako przegięcie. W jedynce główną postacią jest zdegenerowany lekarz z twarzą pasującą do czynów. Chcąc z trzech uprowadzonych osób uczynić jeden układ pokarmowy po nieudanym zabiegu na psach, łączy ciała dwóch młodych kobiet oraz azjatyckiego mężczyzny w swojej willi. Napawa się swoim chorobliwym „dziełem”, tresując je na posłusznego zwierzaka. Doktor Heiter według intencji Toma Sixa miał być połączeniem Josefa Mengele z (nomen omen) Josefem Friztlem. To już mówi samo za siebie. W następnej Ludzkiej stonodze pałeczkę przejmuje jeszcze bardziej odpychający osobnik. Martin odznacza się otyłością, niskim wzrostem, umysłowym upośledzeniem przy dysfunkcyjnych relacjach ze swoją matką. Zamierza spełnić swoje marzenie jako naśladowca Heitera. Porywa kilkanaście osób, zamyka w hangarze i nieudolnie tworzy własną stonogę z ludzi bez lekarskiej wiedzy i odpowiednich narzędzi. Lepiej nie oglądać podczas jedzenia.
Jeremiah Sand (Mandy)
Wbrew wielu opiniom Mandy okazał się jednym z lepszych filmów z Nicolasem Cage’em w roli głównej na przestrzeni paru dekad. Halucynogenny, narkotyczny horror o zemście wyróżnia się grą kolorów, świateł i dźwiękiem, a sam Cage momentami pokazuje powrót do formy z lat 90. Na drugim planie pojawia się jednak bardziej barwna postać przywódcy kultu: Jeremiaha Sanda. Barwna, co nie oznacza, że miła i przyjemna. Sand to fanatyk oczekujący posłuszeństwa i oddania. Uważa się za kogoś w rodzaju posłannika Boga. W dodatku jest rozchwiany psychicznie. Zauroczony żoną głównego bohatera zleca jej porwanie, chce ją mieć na własność. Kobieta wyśmiewa jego bardzo specyficzne awanse i kończy spalona żywcem na oczach bezradnego małżonka. Finałowa konfrontacja sekciarskiego guru z wiedzionym zemstą wdowcem także uwypukla zgniłą naturę Sanda i jego wypaczone pojęcie wiary.
Cliff Albert (Oskarżeni)
BONUS: EDIT
Hollywood podejmuję problem gwałtu i dążenie do sprawiedliwości. Dramat sądowo-społeczny Oskarżeni Kaplana wywołuje dyskusję na gruncie prawnym i moralnym. Młoda kobieta pada ofiarą zbiorowego gwałtu w barze. Trzech sprawców staje przed sądem, jednak nie tylko oni są winni. Nie ma wątpliwości, że kilku klientów i świadków brało udział w tym oburzającym przestępstwie. Postać Cliffa Alberta jest głównym prowodyrem oraz podjudzaczem. Nie jest gwałcicielem, nie tknął palcem ofiary, jednak wiwatował, kibicował i zachęcał do gwałtu, mając z tego frajdę. Jedną z bardziej emocjonalnych fragmentów Oskarżonych, to moment, gdy Albert spotyka Sarah w markecie, zaczyna ją nękać, kpić z niej, przypominając jej o krzywdzie jaką doznała ze strony jego kolegów. Wściekła kobieta nie wytrzymuje znieważającej konfrontacji nacierając na jego pojazd swoim samochodem. Trudny występ przyniósł pierwszego Oscara Jodie Foster. Leo Rossi jako parszywy prowokator również stanowi mocny punkt filmu wykonując dobrą robotę w roli działającej na nerwy.
Krzysztof Dylak