 | ROK PRODUKCJI: 1996
DYSTRYBUCJA W POLSCE: brak
REŻYSERIA: Nicolas Winding RefnWYSTĄPILI:
Kim Bodnia
Zlatko Buric
Laura Drasbak
Slavko Labovic
Mads Mikkelsen
Peter Andersson
Levino Jensen
Lars Born |
Kopenhaski diler narkotyków Frank wpada w tarapaty, kiedy pożycza od Serba Milo towar, aby sprzedać go niespodziewanemu klientowi ze Szwecji. Nie dość, że na miejscu transakcji pojawia się policja, która go aresztuje, to towar zostaje dosłownie „upłynniony”. Po wyjściu z aresztu Frank musi oddać Milo całą kwotę za narkotyki, a że jest to spora kwota, robi dosłownie wszystko, aby uzbierać całość. W końcu walczy o swoje życie. Niespodzianka – świetna produkcja wprost z Danii. Obraz ulicznej gangsterki bez szlachetnych, wyidealizowanych amerykańskich bossów. Jest brudno, ostro i bezkompromisowo. Poza tym to świetna i znakomicie opowiedziana historia o wydarzeniach, które niczym pętla zaciskają się na szyi bohatera, prowadząc do nieuniknionego. Choć film nie zachwyca pięknem realizacji, to zamysł z blisko prowadzoną kamerą jest kapitalny – daje sposobność niemal bezpośredniego obcowania z bohaterem.
 | ROK PRODUKCJI: 2004
DYSTRYBUCJA W POLSCE: brak
REŻYSERIA: Nicolas Winding RefnWYSTĄPILI:
Mads Mikkelsen
Zlatko Buric
Leif Sylvester
Anne Sorensen
Oyvind Hagen-Traberg
Kurt Nielsen
Maria Ertwolter |
Z więzienia wychodzi Tonny. Pierwsze swoje kroki kieruje do ojca, lokalnego gangstera, związanego z kradzieżami samochodów. Próbuje zaskarbić sobie jego przychylność, choć nie bardzo mu to wychodzi. Co więcej, od lokalnej prostytutki Charlotte dowiaduje się, że sam został ojcem. Ta informacja wiele zmienia w Tonnym. Powrót do tych samych lokacji i tych samych (w gruncie rzeczy) bohaterów zwiastował powtórkę z rozrywki. Jednak uczynienie z Tonny’ego pierwszoplanowego bohatera i wydarzenia, których jest uczestnikiem, zdecydowanie zmieniły nastrój opowieści. Owszem, to wciąż świat brutalny, choć bardziej stonowany, ludzki, w którym pojawiają się zalążki uczuć, często trudnych do nazwania i określenia. Niezwykle wiarygodnie wypadł w swej roli Mads Mikkelsen, co czyni ten film jeszcze bardziej interesującym.
 | ROK PRODUKCJI: 2005
DYSTRYBUCJA W POLSCE: brak
REŻYSERIA: Nicolas Winding RefnWYSTĄPILI:
Zlatko Buric
Marinela Dekic
Ilyas Agac
Gitte Dan
Slavko Labovic
Kujtim Loki
Kurt Nielsen
Susan Petersen |
Wieczór z życia lokalnego bossa Milo, który z okazji 25. urodzin córki wyprawia w swojej restauracji wielkie przyjęcie. Jednocześnie wplątuje się w interes z Albańczykami, by w finale „ugościć” w swoim barze polskiego handlarza żywym towarem. Finalna część trylogii zaskakuje brutalnością. Jasne, takowa pojawiała się w poprzednich częściach, ale tutaj graniczy niemal z gore. Opowieść, której głównym bohaterem jest tym razem Milo, jeszcze bardziej koncentruje się na aspektach rodzinnych. Wydaje się, że, tak jak pewien słynny ojciec chrzestny, hołduje on powiedzeniu „rodzina jest najważniejsza” (sam reżyser przyznał, że nieco inaczej postrzega świat odkąd założył rodzinę). Poza tym poruszono motyw „zmiany warty” w półświatku, a i sporo miejsca poświęcono wątkowi polskiemu, zakończonemu w dość radykalny sposób, który trudno jednoznacznie zinterpretować. Być może chodziło o komentarz do konfliktu bałkańskiego i jego skutków? Niemniej całość to niezwykle mocne zamknięcie trylogii. Konkretne trzaśnięcie drzwiami.
CIEKAWOSTKI:
- Jedynym aktorem, który zagrał we wszystkich częściach trylogii jest Zlatko Buric, czyli Milo.
- Zdjęcia do wszystkich części powstawały w porządku chronologicznym.
- Pierwsza część doczekała się indyjskiego remake’u w 2007 roku.
- Aktorem, który najwięcej „zyskał” po udziale w Pusher (części 1 i 2) jest Mads Mikkelsen, który w 2006 roku zagrał Le Chiffre’a w kolejnym filmie o agencie 007, Casino Royale.
- Po premierze pierwszej części krążyły plotki, jakoby aktorzy zażywali narkotyki podczas zdjęć. Sami zainteresowani zaprzeczyli temu.
- Reżyser przyznał, że drugą i trzecią część zrealizował dla pieniędzy, by uratować swoją wytwórnię filmową Jang Go Star.
- Poza granicami Danii część druga otrzymała podtytuł With Blood On My Hands, a trzecia I’m The Angel Of Death.
- Pierwszy Pusher to rozwinięcie pomysłu z krótkometrażówki Nicolasa Windinga Refna, który sam wcielił się w niej w rolę Franka. Reżyser zagrał małą rólkę Briana w pierwszym filmie cyklu.
- Muzykę do filmów tworzył m.in. zespół Bleeder (również listowany jako The Bleeder Group).
- W ostatniej części pojawił się polski akcent – jednego z bohaterów zagrał niejaki Marek Magierecki.
- We wszystkich filmach poza zawodowymi aktorami pojawiają się naturszczycy, prawdziwi przestępcy, niejednokrotnie mający za sobą wieloletnie odsiadki.
CZY BĘDZIE KOLEJNA CZĘŚĆ?
Reżyser nic o ewentualnej kontynuacji nie wspomina.
Tekst z archiwum film.org.pl.
