SEQUELE – Nagi instynkt

TYTUŁ POLSKI: Nagi Instynkt ROK PRODUKCJI: 1992 DYSTRYBUCJA W POLSCE: Imperial REŻYSERIA: Paul VerhoevenWYSTĄPILI: Sharon Stone Michael Douglas George Dzundza Wayne Knight Jeanne Tripplehorn Denis Arnd

W morderstwo bożyszcza tłumów – wokalisty rockowego zamieszana jest kochanka ofiary, ekscentryczna i kontrowersyjna pisarka Catherine Tramell. Do sprawy przydzielony zostaje detektyw Nick Curran, który niemal od razu zostaje wplątany w sieć intryg i namiętny, gorący romans z podejrzana, która okazuje się osobą intrygującą i zmysłową. Śledztwo nabiera rumieńców, kiedy okazuje się, że poza główną podejrzaną o zabójstwo za pomocą szpikulca do lodu(powód to autorska powieść, w której fabuła jest bliźniaczo podobna do wydarzeń), są jeszcze dwie “kandydatki” do roli morderczyni. Są to: pani psycholog Beth Garner oraz przyjaciółka Catherine Tramell niejaka Roxy. Detektyw Curran, osaczony przez trzy kobiety coraz bardziej zatraca się w swej pracy. Film niebanalnego reżysera Paula Verhoevena to esencja jego stylu: seks i przemoc. Obraz zrobił sporo zamieszania na początku lat 90-tych, a to za sprawą szokujących jak na tamte czasy scen pełnych seksu. Swoje zrobiła piekielnie seksowna Sharon Stone, objawienie tego filmu, która zagrała (ale jak!) głównie ciałem. Verhoevenowi udało się stworzyć sztandarowy film podgatunku thriller erotyczny, przede wszystkim dzięki niezłemu scenariuszowi i zauważalnej “chemii” między Michaelem Douglasem a wspomnianą Stone. Film po latach wciąż robi wrażenie, dzięki dość dusznemu klimatowi i mocno zakręconej fabule. Nie można zapomnieć o scenie, która przeszła do historii kinematografii – wciąż magnetyzuje. Ten film to Hollywood lat 90-tych w pigułce.

TYTUŁ POLSKI: Nagi Instynkt 2 ROK PRODUKCJI: 2006 DYSTRYBUCJA W POLSCE: Best Film REŻYSERIA: Michael Caton-JonesWYSTĄPILI: Sharon Stone David Morrissey David Thewlis Charlotte Rampling

Co kryje się w głowie Catherine Tramell? Na to pytanie próbuje odpowiedzieć angielski psychiatra Michael Glass. Powodem tego jest oskarżenie powieściopisarki o morderstwo kochanka, znanego francuskiego piłkarza. Doktor początkowo skutecznie opierający się kuszącej Catherine w końcu ulega i wdaje się w romans, który z czasem przynosi mu same kłopoty. Tymczasem w trakcie przebiegu śledztwa prowadzonego przez nie zawsze pracującego zgodnie z literą prawa detektywa Roya Washburna, życie tracą kolejne osoby w jakiś sposób związane z osobą doktora Glassa. Druga część niestety znacznie odstaje od dobrego pierwowzoru. Z obsady pozostała jedynie siła napędowa, czyli piękna Sharon Stone. Mimo prawie pięćdziesiątki na karku wciąż wygląda pięknie i zmysłowo. Niestety jedynie wygląda, gdyż aktorsko film jest gorzej niż zły. Aktorka stała się niezamierzenie karykaturalna i żenująco śmieszna. Bliźniaczo podobna fabuła niestety nie potrafiła wciągnąć w sieć intryg, a czary goryczy dopełniły fatalnej jakości dialogi i najgorszy ostatnimi czasy główny bohater pierwszoplanowy w ciele kukłowatego Davida Morrisseya. Dla widzów spragnionych mocnych wrażeń erotycznych też mam złą wiadomość. Scen z seksem też jak na lekarstwo. W filmie zabrakło emocji, jest to wyrachowany, wykalkulowany, chłodny i beznamiętny produkt uboczny Hollywoodu. Nie zawiódł jedynie autor zdjęć, które momentami robią wrażenie.

CIEKAWOSTKI:

• Oba filmy na DVD pojawiły się w wersji “unrated”.
• Jedynie Catherine Tramell pojawiła się w obydwu częściach.
• Część druga pierwotnie miała podtytuł “Risk Addiction”.
• W sequelu główna bohaterka wspomina dwie postaci z pierwszej części: Nicka Currana i Phila Walkera.
• Podobno Paul Verhoeven włączył scenę przekładania nogi na nogę “ze zbliżeniem” bez zgody Sharon Stone. Na ile to jest prawdą a na ile chwytem marketingowym pewnie już się nigdy nie dowiemy.
• Kandydatem na stanowisko reżysera drugiej części był Jan De Bont oraz David Cronenberg.
• Realizacja dalszego ciągu od początku była drogą przez mękę. Doszło nawet do kilku rozpraw w sądzie. W końcu Sharon Stone postawiła na swoim i to ona była siłą napędową sequela, który miał być wielkim comebackiem aktorki na duży ekran. Okazał się wielkim fiaskiem.
• Scenarzysta pierwowzoru Joe Eszterhas stał się po “Nagim Instynkcie” najlepiej opłacanym i najbardziej rozchwytywanym scenarzystą w Hollywood.

CZY BĘDZIE KOLEJNA CZĘŚĆ?

Po takich problemach przed i po-produkcyjnych oraz fatalnej prasie i box-office, sprawa sequela jest przesądzona – “nagiej” trylogii nie będzie.

Tekst z archiwum film.org.pl