SABRINA. Oryginał i remake

Rok produkcji:                    1954 Kraj: USA Reżyseria: Billy Wilder Scenariusz: Billy Wilder, Samuel A. Taylor i Ernest Lehman

Rok produkcji: 1995 Kraj: Niemcy / USA Reżyseria: Sydney Pollack Scenariusz: Barbara Benedek i David Rayfiel

Uwspółcześniona i zmodyfikowana wersja bajki o Kopciuszku. Ona – Sabrina – jest córką szofera pracującego dla bogatej rodziny Larrabee. Ich jest dwóch. Starszy – Linus – to człowiek interesu, cynik, który poświęcił życie prywatne i uczuciowe na rzecz rozwijania rodzinnej firmy i zarządzania nią. Młodszy natomiast – David – to playboy-utracjusz zainteresowany jedynie kobietami i wiecznymi imprezami, zatrudniony w rodzinnym interesie tylko formalnie. Sabrina kocha się w młodszym Larrabee, niestety bez wzajemności. Bo David skacze od jednego romansu do następnego, nieustannie szuka tymczasowych rozrywek i atrakcji, gdzie mu tam w głowie biedna dziewczyna mieszkająca dosłownie za rogiem. Za namową ojca Sabrina wyjeżdża do Paryża i wydaje się, że o nim zapomina; tam przechodzi wewnętrzną i zewnętrzną przemianę. Po powrocie jednak David z miejsca zakochuje się w jej “nowej wersji”, co budzi w dziewczynie wspomnienia sprzed wyjazdu. Problem w tym, że zaręczony jest z Elizabeth Tyson, córką pewnego wpływowego przemysłowca, a małżeństwo to idealny dla firmy Larrabee kontrakt, dzięki któremu dokonają fuzji i zarobią masę pieniędzy. Linus postanawia nie dopuścić do związku Davida z Sabriną i ratować interes, nawet jeśli miałoby to oznaczać zranienie dziewczyny. Ale, jak to w romantycznych bajkach bywa, wszyscy przechodzą przemianę; cynik się zakochuje, utracjusz dojrzewa, a reszta wynosi nauczkę.

Sabrina Fairchild (Audrey Hepburn) Linus Larrabee (Humphrey Bogart) David Larrabee (William Holden) Oliver Larrabee (Walter Hampden) Thomas Fairchild (John Williams) Elizabeth Tyson (Martha Hyer)

Sabrina Fairchild (Julia Ormond) Linus Larrabee (Harrison Ford) David Larrabee (Greg Kinnear) Maude Larrabee (Nancy Marchand) Thomas Fairchild (John Wood) Elizabeth Tyson (Lauren Holly)

Akcja dzieje się na Long Island w latach 50-tych.		Akcja dzieje się również na Long Island, lecz w latach 90-tych.
Skład rodziny Larrabee: ojciec Oliver, matka Maude, synowie Linus i David. Rodzinną firmą zajmują się Oliver i Linus. David skupiony jest na miłosnych podbojach, a Maude wydaje się być arystokratycznie nastawiona do życia i korzystać z uroków swojego bogactwa.		Skład rodziny Larrabee: matka Maude, synowie Linus i David. Matka bierze czynny udział w poczynaniach firmy, wspomaga Linusa, podczas gdy David ogląda się za panienkami. To już nie jest typowy model rodziny, jak w oryginale. Czasy się zmieniły, rewolucja seksualna dawno wszystko pozmieniała. Pollack wyrzucając postać ojca chciał chyba konkretnie zaznaczyć okres, w którym dzieje się akcja. Połączył zatem postacie ojca i matki z oryginału w jedną – wyemancypowaną kobietę Maude, która ciężko pracuje na rodzinną firmę, a i potrafi dopiec ciętym dowcipem (cecha ojca z oryginału).
David już trzy razy się “pomylił” na ślubnym kobiercu. Ale jest Elizabeth – do czterech razy sztuka.		David jeszcze nie był żonaty – boi się tak poważnego zobowiązania, woli bawić się w życie. Tak więc ślub z Elizabeth ma być jego pierwszym. Pollack zostawił Davida playboyem, ale już nie tak cynicznym jak w oryginale, i z delikatną nutką romantyzmu i niepewności – wyznacznik czasów czy sposobu przedstawiania mężczyzn w filmach?
David podczas wydawanych przez rodzinę balów zaprasza wszystkie swoje oblubienice na kort tenisowy, wiadomo w jakich celach. Oczyma Sabriny widzimy jedno takie spotkanie, z Gretchen van Horn. Później, gdy David ma “wypadek” z kieliszkami od szampana, Linus wyjaśnia wszystko Sabrinie na tym samym korcie tenisowym.		Podczas wydawanych przez rodzinę balów David zaprasza kobiety do oranżerii. Jednakże ani razu nie widzimy tej malowniczej scenerii (poprawność polityczna czy świadoma dwuznaczność?). Linus wyjaśnia Sabrinie “wypadek” Davida w ogrodzie.
Sabrina jest tak bardzo zakochana, że w noc przed planowanym wyjazdem do Paryża postanawia popełnić samobójstwo. Zamyka się w ogromnym garażu Larrabee’ech i uruchamia silniki wszystkich samochodów (bierzmy pod uwagę, że to lata 50-te, ówczesne samochody wydzielały masę spalin – pomysłowy sposób na zejście z tego świata). Podtrutą znajduje ją Linus.		W remake’u nie ma samobójczej próby, chyba to zbyt ciężki zabieg dla obecnych widzów, bo przecież nie można poddawać młodym dziewczętom takich wzorców, nie mówiąc już o pomysłach… Tak więc, przed wyjazdem do Paryża Sabrina postanawia powiedzieć Davidowi o swoim uczuciu, przychodzi do jego pokoju i myśląc, że rozmawia z Davidem wyznaje mu swoją miłość. Problem w tym, że David okazuje się być Linusem. Speszona Sabrina ucieka i wylatuje bez pożegnania. Nigdy więcej o tym wydarzeniu nie wspominają.
Sabrina wylatuje do Paryża do szkoły kucharskiej.		Sabrina wylatuje do Paryża, aby pracować w magazynie mody. Początkowo robi za asystentkę, później awansuje. Od samego początku dziewczyna ma problemy z porozumiewaniem się po francusku, czasami nie rozumie co do niej wykrzykują poirytowani fotografowie. Kolejny wyznacznik czasów “zainstalowany” w filmie przez Pollacka – u Wildera Francuzi mówili po angielsku, wtedy Hollywood nie przejmował się innymi językami – po angielsku mówili wszyscy. Pollack natomiast podkreśla różnice językowe i tym samym uwspółcześnia również sam sposób kręcenia.
W przeżyciu paryskiego doświadczenia i zapomnieniu o Davidzie pomaga jej stary baron, który pojawia się na zajęciach kucharskich, by przypomnieć sobie jak robić wyśmienite omlety, a później zapisuje się na inne zajęcia (by pomóc Sabrinie).		W Paryżu Sabrina zaczyna spotykać się z pewnym fotografem. Ich związek wydaje rozwijać się bardzo pozytywnie, niestety on widzi, że ona nie może przeboleć jakiejś swojej dawnej miłości. To sprawia, że się rozstają.
W oryginale, gdy Sabrina wraca do domu David jest już zaręczony z Elizabeth Tyson – swego rodzaju przedstawicielką arystokracji.		Tutaj podobnie – David jest już zaręczony z Elizabeth (ona jest lekarką, a więc już zarabia sama na siebie – kobieta wyzwolona), ale francuska przygoda Sabriny jest przeplatana rozwojem związku młodszego z braci Larrabee z Elizabeth, tak że nie stanowi ona jedynie fabularnego ozdobnika, a całkiem porządnie rozwinięty drugoplanowy wątek.
U Wildera rodzina Elizabeth produkuje kineskopy z plastiku (wyznacznik czasów – telewizja dopiero powoli pukała do drzwi amerykańskich domostw). Materiał jest tak trwały, że można po nim skakać, a nawet do niego strzelać – i tak się nic nie stanie.		U Pollacka rodzina Elizabeth jest drugą co do wielkości firmą produkującą trzcinę cukrową (pierwsi nie mają córki), która to potrzebna jest do produkcji plastiku. Pollack ponownie zaktualizował historię, bo kto by teraz chciał zarabiać na plastikowych kineskopach? A plastik, jako wyznacznik korporacjonizmu Larrabee’ech, jest w latach 90-tych idealnym nośnikiem pieniędzy oraz wielomilionowych kontraktów międzynarodowych.
David zostaje przekonany, aby ożenić się z Elizabeth dla dobra firmy. W końcu jedno małżeństwo w tą czy w tą nie zrobi mu różnicy.		David chce się wreszcie ustatkować, a Elizabeth wydaje mu się być idealną kandydatką, jest w niej również trochę zakochany. Do momentu, kiedy poznaje Sabrinę.
David dowiaduje się, że to właśnie Sabrinę podwiózł do domu z okrzyków uradowanego ojca i reszty obsługi. Sabrina dowiaduje się o zaręczynach Davida z listu ojca.		To Linus w dodanej scence uświadamia Davidowi, że właśnie podwiózł Sabrinę do domu. Dziewczyna dowiaduje się o zaręczynach z listu Margaret, kucharki i znajomej ojca.
David dostaje ochrzan od ojca za podrywanie Sabriny, kiedy Elizabeth znajduje się tuż obok, na tym samym przyjęciu.		Elizabeth nie ma na przyjęciu. Kiedy David zabiera się do czarowania Sabriny, Linus i Maude starają się przemówić mu do głowy.
Wyznacznik czasów. Linus proponuje Sabrinie 25.000 dolarów, by zapomniała o Davidzie.		W remake’u ta suma dochodzi do miliona. W końcu, która by się dała omamić za marne 25.000 dolców?
Linus informuje Sabrinę na korcie tenisowym, że David miał wypadek. Potem ze słowami “wszystko zostaje w rodzinie” na ustach prosi dziewczynę do tańca.		Linus całuje Sabrinę podczas tańca (w ogrodzie), dostaje za to z tzw. “liścia”. U Wildera tego nie było. Wtedy takie coś mogłoby wzbudzić niemałe kontrowersje.
Linus od samego początku udaje przychylnego związkowi Davida z Sabriną, równocześnie planując wysłanie dziewczyny do Paryża. David widząc przychylność brata prosi go wręcz o pilnowanie ukochanej. Linus z Sabriną udają się na żagle, gdzie starszy Larrabee rozkochuje w sobie dziewczynę sentymentalną opowieścią o nieszczęśliwej miłości i starymi szlagierami z płyty gramofonowej. Przy okazji sam sobie uświadamia, że dawne ideały i romantyczne wyobrażenia nie do końca w nim umarły.		Linus od samego początku sprzeciwia się związkowi Davida z Sabriną. Od samego początku także planuje rozkochanie w sobie dziewczyny i wysłanie jej do Paryża, z porządnym zabezpieczeniem w postaci sporego konta bankowego. Zaczyna rozkochiwanie w sobie Sabriny od poproszenia jej o sfotografowanie letniskowego domu, który podobno chce sprzedać. Dziewczyna uświadamia mu, że brakuje mu czegoś w życiu, i tym czymś nie jest koniecznie coś, co można kupić. Później są wypady do teatru, na kolacje itd.
Sabrina odpływa do Paryża statkiem. Linus dopływa do niego własną jednostką pływającą, by po małym podstępie z miejsca zyskać miłość dziewczyny. The End.		Sabrina wylatuje do Paryża samolotem (przecież tak szybciej). Linus nie zdąża na rejs liniowy, więc do stolicy Francji dostaje się prywatnym odrzutowcem. Tak więc, pomimo kilkugodzinnej różnicy w wylotach jest w stanie przegonić Sabrinę, by pod paryskim hotelem w strugach deszczu wyznać jej miłość, przeprosić i błagać o wybaczenie. Melodramatycznie rozpaćkane, lecz sprawdza się jako zakończenie remake’u