POD ZNAKIEM ORŁA BIAŁEGO. 7 wspaniałych polskich bohaterów, o których powinny powstać filmy

2. Marek Jakimowski – Kawaler Złotej Ostrogi

W 1967 Jan Ziółkowski napisał powieść historyczną Kawaler Złotej Ostrogi, opowiadającą o losach Marka Jakimowskiego, ale kino nie zainteresowało się tą historią. Jego niezwykła przygoda rozpoczęła się w trakcie jednej z bitew polsko-tureckich (prawdopodobnie pod Cecorą w 1620). Został wzięty w jasyr, ale wkrótce – w 1627 roku – wywołał bunt na tureckiej galerze, na której służył z niewolnikami różnych narodowości, m.in. Polakami, Stefanem Szatanowskim i Janem Stołczyną. Udało mu się przejąć turecki okręt, zabić strażników i wziąć w niewolę wielu Turków, w tym żonę beja Aleksandrii. Jest tu też materiał na wątek romansowy, ponieważ żonie beja usługiwały chrześcijańskie branki, a wśród nich jedna o imieniu Katarzyna, którą Jakimowski poślubił po dotarciu do Rzymu. Wcześniej jako prowodyr buntu został obwołany kapitanem i, pokonując nawałnice, doprowadził galerników na Sycylię. Stamtąd buntownicy trafili do Wiecznego Miasta, gdzie spotkali się z papieżem Urbanem VIII i wręczyli mu turecki sztandar. Właśnie wtedy Jakimowski został uhonorowany Orderem Złotej Ostrogi (stąd tytuł powieści Ziółkowskiego). W 1628 dotarł do Krakowa, by złożyć w katedrze na Wawelu zdobyczną chorągiew turecką. Jego dalsze losy owiane są tajemnicą, ale i tak materiał na dobry film przygodowo-historyczny jest imponujący. W 2007 powstała dwutomowa powieść Jacka Komudy Galeony Wojny, w której jednym z bohaterów jest właśnie ten nieprzeciętny, ale nielubiany przez kino, człowiek.

3. Kazimierz Leski – as wywiadu

Hans Kloss i James Bond to postacie fikcyjne, ale to nie znaczy, że w rzeczywistości nie było wybitnych superszpiegów. Kazimierz Leski, pseudonim Bradl, znał wiele języków i dialektów, a wykonując swoją pracę, wykazywał się wyjątkowym sprytem, odwagą i zaangażowaniem. Należał do organizacji konspiracyjnej Muszkieterowie, a potem stanął na czele komórki 666, organizując kanały przerzutowe, by ułatwić kurierom przekazywanie cennych informacji do centrali w Londynie. Jego najsłynniejsza akcja to udawanie w Paryżu generała Wehrmachtu, Juliusa von Hallmana i zdobycie w ten sposób planów wału atlantyckiego, co ocaliło życie tysiącom aliantów podczas inwazji w Normandii. Śledził też osoby podejrzewane o kolaborację z wrogiem i wykonywał wyroki sądu podziemnego. Brał udział również w powstaniu warszawskim, gdzie także zasłynął brawurowymi akcjami i świetnym zmysłem taktycznym. Otrzymał wiele orderów za zasługi, ale po wojnie został skazany przez komunistyczny sąd na długoletnie więzienie (uzyskał wolność w 1955). Spisał autobiografię pt. Życie niewłaściwie urozmaicone. Wspomnienia oficera wywiadu i kontrwywiadu. Zakończył żywot w 2000 i spoczął na warszawskich Powązkach.