Partytury filmowe, które zostały ODRZUCONE

1990

CHILD’S PLAY 2 – Danny Elfman nie był zadowolony z gotowego filmu i wycofał się. Zanim to jednak zrobił, napisał sporą część muzyki, w tym temat przewodni. Zastępujący go Graeme Revell przyjął propozycję pod warunkiem, że będzie mógł użyć tego tematu.

DANCES WITH WOLVES – Basil Poledouris miał pierwotnie zilustrować film Costnera. Wycofał się jednak na rzecz filmu Flight of the Intruder. John Barry zasiadł na jego miejsce i napisał oscarową muzykę.

DICK TRACY – Danny Elfman został wprawdzie do końca przy projekcie, ale część jego muzyki usunięto z filmu, a część przerobiono w ostatniej chwili. Wszystko to można jednak znaleźć na oficjalnej płycie.

HOME ALONE – Bruce Broughton znowu ustąpił Johnowi Williamsowi.

MOBSTERS – Stewart Copeland zamieniony na Michaela Smalla. Copeland umieścił fragment pracy na swoim promo kompozycji z różnych filmów: From Rumble Fish to Gridlock’d.

MURDER IN MISSISSIPPI (TV) – Elmer Bernstein zastąpiony Masonem Daringiem.

QUICK CHANGE – Randy Edelman nie został odrzucony, ale część jego scoru i owszem. Luki uzupełnił Howard Shore.

THE RUSSIA HOUSE – John Barry zastąpiony godnie przez Jerry’ego Goldsmitha.

STELLA – John Barry wycofał się z projektu, twierdząc, iż będzie to katastrofa. Zastąpił go John Morris.

TOTAL RECALL – zanim nadeszła potężna partytura Jerry’ego Goldsmitha, to Basil Poledouris był brany pod uwagę. Z powodu znanego jako The Hunt For Red October zmuszony był jednak finalnie odmówić.

TREMORS – Ernest Troost także nie został odrzucony wprost. Przyjęto jednak Roberta Folka aby przerobił większość istniejącej pracy. Część odrzuconych fragmentów można posłuchać na płycie wytwórni Intrada wraz z muzyką z Bloodrush.

1991

BILLY BATHGATE – Johna Kandera zastąpił Mark Isham.

OBJECT OF BEAUTY – Trevor Jones nie miał szczęścia przy tym filmie. Zastąpił go niejaki Tom Bahler. Jones przekazał swoje nagrania uniwersytetowi miasta Leeds.

OTHER PEOPLE’S MONEY – Angelo Badalamenti odrzucony. Przyjęto Davida Newmana.

THE PEOPLE UNDER THE STAIRS – Graeme Revell. Niecałe 29 minut muzyki Revella, wraz z muzyką Dona Peake’a, który go zastąpił, zostało wydane na płycie Bay Cities.

THE PRINCE OF TIDES – John Barry został zastąpiony przez Jamesa Newtona Howarda. Wykorzystał on jednak temat przewodni z odrzuconej partytury w utworze Moviola, który został wydany na albumie o tym samym tytule. Użył go potem także w partyturze do Across the Sea of Time.

REGARDING HENRY – Georges’a Delerue zastąpił Hans Zimmer. Ponoć Zimmer po usłyszeniu pracy swojego poprzednika upierał się, żeby soundtrack z filmu zawierał obie kompozycje, ale nic z tego nie wyszło.

SHATTERED – Angelo Badalamenti „zrezygnował” na rzecz Alana Silvestriego.

WHITE FANG – Hans Zimmer przygotowywał muzykę, którą zastąpić miał Basila Poledourisa. Ostatecznie studio powybierało kompozycje obu panów, z dużą przewagą Poledourisa. Wykorzystano też kilka kompozycji Shirley Walker. Oficjalna płyta z melodiami obu panów ukazała się dopiero w 2012 roku, nakładem wytwórni Intrada. Znajdziemy tam też fragmenty Fiachra Trencha.

1992

1492: CONQUEST OF PARADISE – Johna Barry’ego zastąpił Vangelis. Podobno reżyser nigdy nie pokazał Barry’emu filmu. Przyczyny nie są znane. Podobno także Hans Zimmer był brany pod uwagę.

AILEEN WUORNOS: THE SELLING OF A SERIAL KILLER – Christian Henson zastąpiony przez Davida Bergeauda.

THE BODYGUARD – Johna Barry’ego zastąpił Alan Silvestri, którego partyturę, zanim ją oficjalnie wydano po latach, można było znaleźć na kompilacji wraz z Romancing The Stone i My Stepmother Is An Alien oraz na licznych składankach.

CITY OF JOY – Richard Blackford odchodzi na korzyść Ennia Morriconego.

GLADIATOR – Jerry Goldsmith, którego zastąpił Brad „Terminator” Fiedel. Partyturę Goldsmitha wydano wraz z muzyką do filmu Hoosiers. Natomiast przetworzone love theme można usłyszeć w The Vanishing.

HONEYMOON IN VEGAS – Marc Shaiman ustąpił miejsca Davidowi Newmanowi, choć nie wydano oficjalnie żadnej partytury, a jedynie składankę z piosenkami.

INNOCENT BLOOD – Elmer Bernstein zastąpiony Irą Newbornem.

JENNIFER 8 – Christopher Young zastąpił Maurice’a Jarre’a.

K2 – Hans Zimmer zastąpił Chaza Jankela (acz niektóre źródła podają, że było odwrotnie), ale w wyniku zmian w filmie zachowano muzykę obu panów. I tak muzyką Jankela można delektować się podczas seansu w Japonii i Ameryce, a Zimmer powala widzów w Europie. Jednak tylko muzyka Zimmera doczekała się wydania płytowego, pod nazwą Music Inspired by the Film.

MEMORIES OF AN INVISIBLE MAN – tu sprawa nie do końca jasna, gdyż Shirley Walker została sprowadzona przez producentów na zastępstwo, lecz nie wiadomo za kogo. Najprawdopodobniej był to sam Carpenter, który zilustrował znaczną większość swoich filmów.

THE PUBLIC EYE – Jerry Goldsmith tym razem zastąpiony przez Marka Ishama.

A RIVER RUNS THROUGH IT – Elmer Bernstein i ponownie projekt przejął Mark Isham. Niedawno jego muzykę wznowiono w serii Silver Screen Edition, gdzie znajdziemy odnowiony cyfrowo dźwięk i dodatek w postaci wywiadu z kompozytorem.

SPLIT SECOND – Wendy Carlos zastąpiona Francisem Hainesem i Stephenem W. Parsonsem. Płyta Rediscovering Lost Scores, Volume 2 zawiera dwa utwory Carlos: Visit to a Morgue i Return to the Morgue.

TRESPASS – John Zorn i Jon Hassell zastąpieni Ryem Cooderem. Muzyka Zorna do usłyszenia na jego płycie Film Works Volume 2.

YEAR OF THE COMET – John Barry zastąpiony został mało znanym Hummiem Mannem. Barry miał później powiedzieć, że to najgorszy film, do którego napisał muzykę. Fragment tejże można usłyszeć w trailerze.

1993

BARBARIANS AT THE GATE (TV) – Trevor Jones tym razem zastąpiony przez Richarda Gibbsa. Jones ponownie przekazał swoją muzykę uczelni w Leeds.

HOMEWARD BOUND: THE INCREDIBLE JOURNEY – David Shire odszedł na korzyść Bruce’a Broughtona, który trzy lata później stworzył także muzykę do drugiej części filmu.

JERSEY GIRL – Christophera Younga zastąpili Steven Bedell i Misha Segal.

SLIVER – Howard Shore został zwolniony przed ukończeniem prac nad ścieżką dźwiękową. Resztę dopisał Christopher Young.

SNIPER – tutaj skończyło się na tym, że spora część muzyki Gary’ego Changa została odrzucona i zastąpiona kolaboracją Marka Manciny i Hansa Zimmera. I choć w filmie słychać pracę wszystkich trzech panów, to żaden score nie został oficjalnie wydany.

SWING KIDS – James Horner zastąpił Jerry’ego Goldsmitha.

TOMBSTONE – Jerry Goldsmith nie wyrabiał czasowo i został zastąpiony przez Bruce’a Broughtona.

1994

BABY’S DAY OUT – Jerry’ego Goldsmitha ponownie zluzował Bruce Broughton.

A GOOD MAN IN AFRICA – Mario Lavista, którego część muzyki ostała się w gotowym filmie. Resztę napisał John Du Prez.

I LOVE TROUBLE – Elmera Bernsteina zastępuje w ostatniej chwili David Newman (Chris Boardman, Wiliam Kidd i Mark McKenzie piszą też additional music). Krąży plotka, że po odrzuceniu przez reżysera Charlesa Shyera Bernstein miał powiedzieć doń:

„Gówno mnie to obchodzi, jestem zbyt stary i zbyt bogaty żeby się tym przejmować”.

Jego nazwisko było na pierwszych plakatach filmu, a muzyka krąży na nieoficjalnych bootlegach.

INTERVIEW WITH THE VAMPIRE – George Fenton. Zastąpił go Elliot Goldenthal, który za swoją kompozycję otrzymał nominację do Oscara. W związku z tym partytura Fentona istnieje tylko jako promo. Skromna część jego kompozycji zachowała się jednak w paru miejscach, a resztę wykorzystano ponoć przy filmie Mary Reilly.

JIMMY CALICUT – film nie został ukończony, ale Danny Elfman, który odpowiadał zań w całości (także scenariusz i reżyseria), zdążył nagrać demo muzyki i powysyłać do potencjalnych zainteresowanych.

THE JUNGLE BOOK – perełka roku, bowiem Jerry Goldsmith znowu odpadł na skutek przesunięć dat produkcji (miał zobowiązania wobec innego filmu i dopiero co zakończył morderczą pracę przy The River Wild). Zastąpił go Basil Poledouris, choć wcześniej podobno Bruce Broughton był brany pod uwagę.

LITTLE BIG LEAGUE – Hummie Mann zastąpiony został Stanleyem Clarkiem.

LITTLE DEMONS – tu Elfman także zdołał nagrać krótkie demo, które od tego czasu krąży w nieoficjalnym obiegu. Film i tak nie powstał.

MY BEST FRIEND’S WEDDING – Alan Silvestri, po czterech miesiącach pracy, zastąpiony został Jamesem Newtonem Howardem.

THE NET – Richard Gibbs napisał muzykę, ale uznano, że jego nazwisko jest zbyt mało znane jak na ten film. Mark Isham nazwisko miał wyrobione, toteż dokończył pracę.

THE QUICK AND THE DEAD – Trevor Jones został martwym, Alan Silvestri był szybki.

THE RIVER WILD – Trevor Jones znowu nie zdołał nic nagrać, gdy zastąpił go Maurice Jarre. Ten został z kolei wyręczony przez wspomnianego Goldsmitha. W 2015 roku Intrada wydała podwójny album z muzyką ich obu.

SIRENS – Geoffrey Burgon wymieniony na Rachel Portman.

SQUANTO: A WARRIOR’S TALE – Christopher Young „zwolniony” przez Joela McNeely’ego.

1995

ASSASSINS – Michael Kamen zastąpiony kompozytorem akcji, Markiem Manciną.

BABE – Jerry Goldsmith poróżnił się z reżyserem, który chciał, żeby muzyka była wyjątkowo mroczna. Goldsmith nagrał ponoć aż 90% ilustracji, po czym odszedł po kolejnej kłótni. Rzecz jasna jego muzyka, jeśli w ogóle wykorzystana, została mocno pocięta, podobnie i sam film, z którego wyrzucono mnóstwo brutalnych scen. Nigel Westlake napisał nową partyturę.

CUTTHROAT ISLAND – David Arnold napisał muzykę. Zatrudniono jednak Johna Debneya, aby pomógł ją udoskonalić. Wtedy z niewiadomych przyczyn Arnold zrezygnował i Debney dokończył wszystko sam.

DIE HARD WITH A VENGEANCE – Michael Kamen napisał mnóstwo nowych tematów, jednak John McTiernan odrzucił je i Kamen musiał napisać nowe na podstawie tych z części pierwszej. Chris Boardman napisał trochę muzyki dodatkowej.

FAIR GAME – znowu Michael Kamen odrzucony, tym razem wskutek dokrętek i opóźnień. I znowu zastąpił go Mark Mancina. Podobno David Sanborn napisał piosenki. Film okazał się klapą i artystyczną katastrofą, więc żadnej muzyki nigdy oficjalnie nie wydano.

GOLDENEYE – John Barry chciał pełnej kontroli nad procesem twórczym, zarówno jeśli chodzi o muzykę, jak i o piosenki. Odmówiono mu. Potem niewielką szansę dostał mało znany Michael J. Lewis, jednakże zwyciężył Eric Serra. W rezultacie dostaliśmy najmniej bondowski score z dotychczasowych.

THE INDIAN IN THE CUPBOARD – Miles Goodman. Randy Edelman przejął po nim projekt, ku niezadowoleniu reżysera. Fragmenty muzyki Goodmana można usłyszeć na płycie Film Music Volume 3.

JOHNNY MNEMONIC – grupa Black Rain (Stuart Argabright i Shinichi Shimokawa) napisała muzykę w stylu techno noir. Ilustracją zająć miał się potem Mychael Danna, którego fragmenty nadal pojawiają się w japońskiej wersji filmu. Na życzenie studia ostatniej próby dokonał Brad Fiedel, ale i on musiał ugiąć się pod naporem mieszanki kompozycji industralnych i electro-rocka różnych wykonawców, pośród których wybrzmiewają jego nuty (tylko jeden fragment pojawił się na oficjalnym soundtracku). Black Rain wypuścił potem swoje utwory jako samodzielną płytę Now I’m Just A Number: Soundtracks 1994​-​95.

JUDGE DREDD – i znowuż niemożność dopracowania terminów spowodowała odpadnięcie Goldsmitha. Dzielnie zastąpił go Alan Silvestri. Fragment muzyki Goldsmitha można usłyszeć w trailerze do filmu i na specjalnej edycji soundtracku od wytwórni Intrada.

THE SCARLET LETTER – Elmer Bernstein. Plotki mówią, że kompozytor napisał list do Demi Moore z podziękowaniem za odrzucenie jego partytury, bo mógł ją wykorzystać w lepszym dziele. Ostatecznie w filmie znalazła się muzyka Johna Barry’ego.

SHOWGIRLS – po Basic Instinct Jerry Goldsmith miał ponownie współpracować z Paulem Verhoevenem. Ale chyba wyczuł, że to zbyt wielkie gówno, bo zastąpili go David A. Stewart i Rena Riffel, których muzyka krąży na bootlegach.

STRANGE DAYS – raz jeszcze Michael Kamen (pechowy rok), który w jednym z wywiadów przyznał, że nagrał muzykę, ale musiał uciekać, aby przygotować Die Hard 3.  Zespół Deep Forest został więc przypisany do projektu, ale coś poszło nie tak i tylko część ich muzyki pozostała w filmie. Całą resztę napisał Graeme Revell.

TWO BITS – Maurice Jarre i Carter Burwell. Ten drugi za tego pierwszego.

A WALK IN THE CLOUDS – Lou Brouwera zastąpił Maurice Jarre. Brouwer wymieniony jest w napisach jako autor piosenki końcowej. I tę piosenkę, wraz z drugą jego autorstwa, można znaleźć na oficjalnym soundtracku.

WATERWORLD – Mark Isham nagrał calutką muzykę, ale została ona odrzucona w chwili, kiedy ze stołkiem reżyserskim pożegnał się Kevin Reynolds. James Newton Howard napisał nową muzykę, w której jednak słychać pozostałości elektronicznej partytury Ishama (np. fragment Swimming).

1996

2 DAYS IN THE VALLEY – raz jeszcze Jerry Goldsmith, którego zastępuje Anthony Marinelli. Muzyka Goldsmitha zostaje wydana wraz z muzyką do Raggedy Man i/lub Chain Reaction. Kompozytor przetworzył także motyw przewodni na Willa’s Theme przy filmie Fierce Creatures.

CARPOOL – Bill Conti, którego zastępuje opromieniony sławą ilustracji do CutThroat Island John Debney.

DRAGONHEART – Jerry Goldsmith zastąpiony Randym Edelmanem. Za komentarz niech posłuży wypowiedź Patricka Reada Johnsona, który pierwotnie miał reżyserować film:

„Jerry Goldsmith – mój ulubiony kompozytor – przychodzi do mnie do biura. Puka do moich drzwi! Następnie siada, trzymając w ręku scenariusz, i mówi: »Panie Johnson, w tym mieście nie muszę błagać o pracę. Mam jej więcej, niż potrzebuję. Ale teraz będę błagał pana, żeby pozwolił mi pan pracować przy tym filmie«. Omal się nie popłakałem – to było za wiele. Odparłem: »Panie Goldsmith, przyjdę do pana na rękach i na kolanach, kiedy będziemy gotowi. W chwili, gdy pozwolą zrobić mi ten film, jest pan zatrudniony!«. Nie mogłem być szczęśliwszy”.

Rzecz jasna Johnson nie zrobił tego filmu, a Goldsmith nie napisał muzyki…

GATTACA – Danny Elfman i Michael Nyman. Zgadnijcie, który został.

LAST MAN STANDING – ponownie Elmer Bernstein. Tym razem „wszedł” za niego Ry Cooder. Varèse Sarabande wydało jednak odrzuconą partyturę Bernsteina.

MARVIN`S ROOM – Thomas Newman zastąpiony został swoją kobiecą wersją, czyli Rachel Portman. Niektóre z pomysłów Newman wykorzystał w późniejszych projektach.

MISSION: IMPOSSIBLE – Alan Silvestri. Jego miejsce zajął Danny Elfman. Zalążek partytury Silvestriego istnieje na nieoficjalnej kompilacji z muzyką do Delta Force. Ponadto Silvestri wykorzystał jej część przy tworzeniu muzyki do Eraser.

THE PEREZ FAMILY – Alan Silvestri zastąpił Zbigniewa Preisnera.

PICTURE BRIDE – Cliffa Eidelmana zastąpił Mark Adler. Varèse Sarabande wydało część muzyki Eidelmana.

THE PORTRAIT OF THE LADY – Michael Nyman był związany z projektem przed Wojciechem Kilarem, ale niewiele wiadomo na temat jego udziału.

RANSOM – Howard Shore zastąpiony przez Jamesa Hornera i Billy’ego Corgana z grupy The Smashing Pumpkins.

RUN FOR THE DREAM: THE GAIL DEVERS STORY (TV) – Ronnie Laws zwolniony i Pete Anthony zatrudniony.

SPITFIRE GRILL – tu właściwie nie wiadomo, kogo odrzucono. Początkowo film wyświetlano na festiwalu w Sundance właśnie z oryginalną muzyką. Jednak kiedy postanowiono wprowadzić go do powszechnego obiegu, producenci wypięli się na tajemniczego jegomościa, sięgając po Jamesa Hornera.

WHITE SQUALL – Maurice Jarre zaskarżył reżysera Ridleya Scotta, twierdząc, że Scott odmówił zapłacenia mu pełnego honorarium. Scott się nie przejął i zatrudnił Jeffa Ronę.

THE WINNER – zamieszanie z produkcją tego filmu sprawiło, że grupa Pray for Rain została przez producentów wywalona. I choć japońska wersja nadal posiada ich muzykę, to w rezultacie Daniel Licht napisał nową oprawę.

1997

THE 18th ANGEL – Simona Boswella zastępuje duet Starr Parodi i Jeff Edan Fair. Promo ich muzyki wydano.

AIR FORCE ONE – Randy Newman. Zastąpił go Jerry Goldsmith, któremu pomagał Joel McNeely. Po latach wydano jednak muzykę wszystkich panów.

BELOW UTOPIA – Tracy Marrow znany wszem i wobec jak Ice-T odrzucony. Jego praca znajduje się na oficjalnym CD. Zastąpił go Joseph Williams, znany wszem i wobec jako syn TEGO Williamsa i członek zespołu Toto.

BREAKDOWN – Basil Poleudoris, Basil Poledouris i Basil Poledouris. Kompozytor napisał bowiem aż trzy różne kompozycje, z których dwie zostały odrzucone. Na szczęście wszystkie są dziś dostępne na płycie.

THE DISAPPEARANCE OF GARCIA LORCA – Ángel „Cucco” Peña nie był wystarczająco dobry. Mark McKenzie napisał ostateczną muzykę.

FACE/OFF – John Woo zwolnił Marka Ishama, kiedy ten miał już gotowe 2/3 pracy. John Powell został zatrudniony na jego miejsce, co potem zaowocowało kolejną współpracą z reżyserem.

FIERCE CREATURES – John Du Prez i Jerry Goldsmith na zastępstwo z tematem z 2 Days in the Valley.

THE GAMBLER – Gerard Schurmann nie znalazł zrozumienia u producentów. Brian Lock i owszem.

THE HOUSE OF YES – przypuszczalnie odrzucono muzykę Jeffa Rony. Na pewno zastąpił go Rolfe Kent.

KISS THE GIRLS – Carter Burwell ustąpił miejsca Markowi Ishamowi. Utwory Burwella można znaleźć na jego oficjalnej stronie oraz na płycie Quartet Records.

MAD CITY – Thomas Newman oczywiście odrzucony nie został, ale reżyserowi nie spodobała się całość jego pracy, wobec czego zatrudnił Philippe’a Sarde’a (którego widział przy filmie od początku), aby ten pomógł dokończyć ilustrację. W napisach wymieniony jest z reguły tylko Newman i to jego pracę możemy usłyszeć na oficjalnej płycie wydanej przez Varèse.

MOUSE HUNT – Bruce Fowler został zastąpiony Alanem Silvestrim.

NIGHT FALLS ON MANHATTAN – po próbnych pokazach filmu dochodzi do zmian, względem których score Wyntona Marsalisa został zastąpiony muzyką Marka Ishama. Żadna z ilustracji nie doczekała się wydania.

ROSEWOOD – ponownie Marsalis, którego projekt przejął John Williams. Muzyka Marsalisa została wydana na płycie Reeltime.

THE SIXTH MAN – Randy Edelman zastąpiony Marcusem Millerem. Muzyka obu panów poszła jednak w odstawkę i tylko jeden fragment Millera pojawia się na składance z filmu.

SNOWDEN ON ICE (TV) – Joseph Vitarelli i Jorge del Barrio zastąpieni Randy Goodrumem.

STARSHIP TROOPERS – kolejne starcie tytanów: Jerry Goldsmith i Basil Poledouris na zastępstwo.

THE WINGS OF THE DOVE – Gabriel Yared żegna się z filmem, a wita się Edward Shearmur. Odrzuconą muzykę studio Miramax wielokrotnie używało w postaci tzw. temptracku, czyli muzyki tymczasowej. Przypuszczalnie jej część znalazła się w filmie Chocolat, który zilustrowała Rachel Portman.

1998

THE AVENGERS – Michael Kamen i Marius de Vries zastąpieni Joelem McNeelym. Kamen powiedział potem, że napisał dobrą muzykę i z pewnością ją kiedyś wykorzysta, gdyż nie sądzi, aby powstała druga część filmu, w którym mogłaby się ona przydać.

BLISS – John Barry. Projekt przejął Jan A.P. Kaczmarek.

BRAM STOKER’S SHADOWBUILDER – Guy Zerafa odrzucony na rzecz Eckarta Seebera.

DANGEROUS BEAUTY – Rachel Portman była w zaawansowanej ciąży, kiedy pisała muzykę, i w połowie musiała zrezygnować. Muzykę dokończył George Fenton, którego score ma aż dwa wydania: zwykłe i australijskie pod nazwą A Destiny Of Her Own. Sam film znany był także pod tytułami A Life of Her Own i The Honest Courtesan. Muzykę Portman zachowano częściowo w filmie, a kompozytorka figuruje w napisach (muzyka dodatkowa).

EVER AFTER – John Barry napisał jedynie demo. To wystarczyło, aby George Fenton zajął jego miejsce.

GODS AND MONSTERS – reżyser w wywiadzie przyznał, że odrzucił muzykę Burnetta. Nie wiadomo jednak, czy chodzi o T-Bone Burnetta, czy Justina Caine’a Burnetta. Tak czy siak Carter Burwell zastąpił jednego z nich.

GOODBYE, LOVER – John Barry odchodzi z powodu edycji istniejącego materiału. Na jego miejsce przychodzi John Ottman.

GOODNIGHT, JOSEPH PARKER – Hummie Mann pierwotnie zilustrował ten film. Jednak produkcja ta ukazała się dopiero w roku 2004 i zawierała muzykę Toledo Diamonda. Mann odciął się zupełnie od tego filmu, usuwając nawet info ze swojej strony internetowej.

HALLOWEEN H20 – John Ottman, którego część partytury odrzucono. Marco Beltrami wypełnił więc lukę. Suita muzyki Ottmana jest dostępna na płycie Cruel Intentions – Music Inspired by the Film.

HEAD ON – Philips Brophy został odrzucony. Ollie Olsen zatrudniony na jego miejsce.

THE HORSE WHISPERER – ponownie John Barry, tym razem z fenomenalnym skutkiem zastąpiony przez Thomasa Newmana. Barry wykorzystał część odrzuconego materiału na swojej płycie The Beyondness of Things.

LOST IN SPACE – najpierw Jerry Goldsmith zastąpiony Markiem Ishamem, a potem Isham Bruce’em Broughtonem.

THE MINION – David i Eric Wurst zastępują Jeana Corriveau.

LES MISERABLES – Gabriel Yared zastąpiony Basilem Poledourisem.

MULAN – a tu Rachel Portman musiała zrezygnować. Powód? Dziecko w drodze i partytura do Dangerous Beauty. Jerry Goldsmith takich problemów już nie miał.

ONE TOUGH COP – Bruce Broughton zastąpił Rogera Bellona, którego część ilustracji pozostała w filmie.

OUT OF SIGHT – studio odrzuciło Cliffa Martineza. David Holmes został zatrudniony w zamian, co przełożyło się na dalszą współpracę z reżyserem.

PLAYING BY HEART – większość muzyki Johna Barry’ego została odrzucona i w ostatniej minucie Christopher Young musiał ją poprawiać. Na szczęście wszystko, co Barry napisał, zostało wydane na płycie. Znajdziemy tam także dwie suity nagrane przed właściwym scorem z powodów czasowych.

PRACTICAL MAGIC – Michael Nyman zastąpiony przez Alana Silvestriego. Fragmenty kompozycji Nymana można znaleźć na jego płycie The Very Best Of Michael Nyman – Film Music 1980-2001 oraz na australijskim soundtracku do filmu.

PRIMARY COLORS – Carly Simon napisała muzykę (z której część wciąż ponoć w filmie się znajduje), ale odeszła z powodu różnic politycznych związanych z przedstawieniem postaci Hillary Clinton. Ry Cooder nie miał żadnych obiekcji, kiedy zastąpił znaną piosenkarkę na kompozytorskim stołku.

QUEST FOR CAMELOT – David Newman i kolejna animacja w dorobku, której się nie doczekał. Na jego miejsce zatrudniono Patricka Doyle’a.

RONIN – Jerry Goldsmith musiał odejść z powodu prac nad filmem 13th Warrior (patrz niżej). Zastąpił go Elia Cmíral.

ROUNDERS – wprawdzie Christopher Young odrzucony nie został, ale musiał od nowa napisać całą partyturę, gdyż pierwsza nie spodobała się twórcom.

SIMON BIRCH – Marc Shaiman zastąpił Jerry’ego Goldsmitha.

STEPMOM – Patricka Doyle’a zastąpił John Williams. Doyle podczas prac nad muzyką do tego filmu, który opowiada o kobiecie umierającej na raka, leczył się na białaczkę. Chyba nie było kompozytora, który mógłby lepiej odnieść się do tematu, a mimo to został on odrzucony, ponieważ według producentów nie był dostępny, aby dokonać potrzebnych zmian.

WELCOME TO WOOP WOOP – Stewart Copeland napisał ścieżkę dźwiękową i to z jego muzyczną ilustracją film pokazywano w Cannes. Potem Copelanda zastąpił Guy Gross, a temu pierwszemu pozostały jedynie podziękowania w napisach końcowych.

WHAT DREAMS MAY COME – Ennia Morricone zmienił Michael Kamen, który miał tylko sześć dni na napisanie nowej pracy! Odrzucona muzyka Morricone krąży po Internecie.

WING COMMANDER – przy tej adaptacji gry komputerowej Robert O. Ragland zastąpiony został przez Kevina Kinera i Davida Arnolda.

1999

THE 13TH WARRIOR (aka EATERS OF THE DEAD) – pierwotnie film reżyserował John McTiernan, a muzykę pisał Graeme Revell (z wokalem Lisy Gerrard). McTiernan odszedł jednak na skutek ostrej polityki Crichtona względem ekranizacji jego dzieła. Wtedy Crichton sam objął reżyserski stołek i odrzucił Revella, nie słuchając ani minuty jego pracy. Zamiast niego zatrudnił starego przyjaciela, Jerry’ego Goldsmitha. Muzyka Revella systematycznie krąży na różnych bootlegach.

THE ADVENTURES OF ELMO IN GROUCHAND – raz jeszcze Graeme Revell w większości odrzucony (choć bardzo możliwe, że przed nim był jeszcze ktoś). Z powodów niezgrania terminów produkcji tylko skromna część jego pracy dostała się do filmu. Całą resztę dzielnie napisał John Debney.

ANYWHERE BUT HERE – Danny Elfman w sporej części odrzucony. Kompozytor chciał nawet usunąć swoje nazwisko z projektu, ale ostatecznie do tego nie doszło. Na płycie „aż” siedem minut jego muzyki do odsłuchania.

B. MONKEY – teoretycznie Luisa Bacalova zastąpiła Jennie Muskett, jednakże jego muzykę i tak w filmie wykorzystano, a na większości oficjalnych stron widnieje to on widnieje na liście płac.

BICENTENNIAL MAN – tu mieliśmy cieszyć się muzyką Johna Williamsa, jednak w tym samym roku Lucas wprowadził do kin pierwszą część prequeli Star Wars. Na pocieszenie został nam James Horner.

BROKEDOWN PALACE – Hummie Mann zostaje dosłownie puszczony z torbami. Na jego miejsce przyszedł David Newman. Suita z pracy Manna do znalezienia na jego oficjalnej stronie. Na kilku innych widnieje on natomiast przy napisie „muzyka dodatkowa”, co oznacza, że przynajmniej minimalna część jego kompozycji zachowała się w filmie.

CRUEL INTENTIONS – nie jest tajemnicą, iż John Ottman napisał pierwszą ścieżkę dźwiękową. Tym bardziej że istnieje płyta wydana przez Varèse, zatytułowana Cruel Intentions – Music Inspired by the Film aka Suites and Themes from the Scores of John Ottman, na której to znajduje się odrzucona kompozycja i parę suit z innych filmów kompozytora. Podobno był on bardzo wkurzony faktem zastąpienia go Edwardem Sheamurem.

THE END OF THE AFFAIR – John Barry napisał dla reżysera demo, które po odrzuceniu przerobił na pracę Eternal Echoes. Nową muzykę napisał Michael Nyman.

EYES WIDE SHUT – córka reżysera, Vivian Kubrick, chciała spróbować tu swoich sił. Niestety tatuś uznał, że jej muzyka jest “niestosowna” i zatrudnił Jocelyn Pook.

FIGHT CLUB – po Se7en jedynym słusznym wyborem dla Finchera był Howard Shore. Ale to The Dust Brothers skomponowali ostateczną ścieżkę dźwiękową.

THE INSIDER – jeszcze gdy film nazywał się Tobacco Project, o muzykę poproszony został Craig Armstrong. Potem jednak sięgnięto po Graeme’a Revella, który jednak również zdawał się nie spełniać oczekiwań. I choć część jego muzyki na dobre zagościła w filmie (a na płycie w postaci trzech ścieżek), a on sam doczekał się dopisku “Additional Music“ przy swoim nazwisku, to pozostałą część napisali Lisa Gerrard, Patrick Cassidy i Peter Bourke, po których reżyser sięgnął także przy okazji swojego następnego dzieła – filmu Ali.

INSPECTOR GADGET – Marc Shaiman „ugiął się” pod presją zatrudnienia Johna Debneya.

THE IRON GIANT – do tego projektu przypisany został Nicholas Pike. Istnieje zresztą krótkie promo jego muzyki. Michael Kamen może się za to poszczycić całą oficjalną płytą z nietkniętą kompozycją.

LOVE SONGS (TV) – kolejna po Run for the Dream: The Gail Devers Story telewizyjna produkcja, przy której Pete Anthony zastąpił Ronniego Lawsa.

MICKEY BLUE EYES – Edward Bilous nie tylko napisał muzykę, ale nawet pojawił się na chwilę w filmie. To jednak nie pomogło i zastąpiono go Basilem Poledourisem. Na stronie Bilousa można było usłyszeć dwa jego fragmenty.

MYSTERY MEN – większość pracy (ale nie cała) Stephena Warbecka została odrzucona, a następnie przerobiona przez Shirley Walker.

THE SIXTH SENSE – Marco Beltrami został jako pierwszy zaangażowany do projektu. Kiedy jednak Shyamalan dowiedział się, że kompozytor planuje muzykę na wzór tej ze Scream, natychmiast go zwolnił i słysznie zatrudnił Jamesa Newtona Howarda.

STRAIGHT SHOOTER – Peter Spilles from ze dżerman band Project Pitchfork iz fajerd. Und Ulrich Reuter ist gut tu kriejt e niu skor.

VIRUS – Joel McNeely napisał ciekawą muzykę złożoną z elektroniki, różnych szeptów, metalowych i syntetycznych odgłosów oraz chórów. Jednak większość tego albo powędrowała do kosza, albo została zwyczajnie niewykorzystana i kompozytor został poproszony o napisanie bardziej przerażającej, głośniejszej ścieżki.

WRONGFULLY ACCUSED – David Bergeaud zwolniony, ale na pocieszenie zostawiono nieco jego muzyki w filmie. Reszta należy do Billa Contiego.