Partytury filmowe, które zostały ODRZUCONE

1980

THE EARTHLING – Bruce Smeaton, którego praca została zachowana na australijskich kopiach filmu. Zastąpił go jednak Dick DeBenedictis. Natomiast David Shire jest autorem piosenki przewodniej.

GAUGUIN THE SAVAGE (TV) – Elizabeth Swados została zmieszana z błotem przez producenta i zastąpiona Geraldem Friedem.

MURDER BY MAIL – Bernardo Segall pisze muzykę i nikt się go nie czepia. Ale film zostaje przemianowany na Schizoid i nowy score pisze już Craig Hundley (znany potem jako Huxley).

NIGHT OF THE JUGGLER – Jerry’ego Goldsmitha zastąpił Artie Kane. Raz jeszcze powodem jest konflikt scenariuszowy.

USED CARS – Ernest Gold nie miał wiele do powiedzenia, gdy zastąpił go Patrick Williams.

1981

BUDDY BUDDY – Lalo Schifrin zastąpił innego kompozytora, najprawdopodobniej Pete’a Rugolo.

THE BUNKER – John Barry zastąpiony jeszcze nieznanym Bradem Fiedelem.

CLASH OF THE TITANS – John Barry napisał score, który nie miał racji bytu w tym klasycznym filmie przygodowym. Musiał poprawić go Laurence Rosenthal.

THE HAND – James Horner zastępuje siebie samego, czyli pisze drugą partyturę. Dostępna jest jedynie suita z tego filmu, znajdująca się na płycie z muzyką z Project X. Choć można też natknąć się na bootleg z ośmioma ścieżkami.

LOOKER – Pino Donaggio ⇒ Jerry Goldsmith (zajęty przy Outland) ⇒ Barry De Vorzon.

NEIGHBORS – Tom Scott zastąpiony przez Billa Contiego.

OUTLAND – to miał być pierwszy większy film Jamesa Hornera. Wyszedł kolejny przeciętniak dla Jerry’ego Goldsmitha.

SHOT THE SUN DOWN (aka SANTA FE 1836) – Bruce Langhorne zastąpiony parą Ed Bogus i Judy Munsen. Nie wykorzystano też piosenki tytułowej Kinky’ego Friedmana.

SPHINX – Jerry Goldsmith znowu zastąpiony, bo znowu zajęty – tym razem przy trzeciej części Omenu. Na jego miejsce powołany Michael J. Lewis.

WOLCOTT (TV) – Andy McKay i Frank Ricotti na jego miejsce.

WOLFEN – Craig Safan, na którego miejsce przyszedł James Horner. Partyturę Safana wydała na promocyjnej płycie wytwórnia Intrada.

1982

AUTHOR! AUTHOR! – Dave Grusin przejmuje pałeczkę od Johnny’ego Mandela, którego odrzucony score wydaje potem Varèse Sarabande.

THE BEAST WITHIN – Jerry (a nie Joel, jak podają niektóre źródła) Goldsmith stał w kolejce do zilustrowania filmu. Także James Horner miał w nim swój udział (z jego pracy zachowały się dwa utwory). Jednak to Les Baxter odpowiada za finalny produkt.

DOCTOR BUTCHER, M.D. – kompozycja Nico Fidenco nie została odrzucona, ale zamieniono ją w USA na elektroniczny score Waltera Seara.

EXPERIENCE PREFERRED… BUT NOT ESSENTIAL – Rachel Portman została poproszona o ponowną ilustrację filmu. Resztki odrzuconej muzyki Johna Scotta nadal się w nim jednak poniewierają.

FIVE DAYS ONE SUMMER – Carl Davis zastąpiony Elmerem Bernsteinem.

HIGHPOINT – Johna Addisona zastąpił Christopher Young, który bardzo pochlebnie wyrażał się na temat pracy kolegi.

JINXED! – Lalo Schifrin zamieniony na Milesa Goodmana i Howarda Robertsa.

A ROYAL ROMANCE (OF CHARLES AND DIANA) – Richard Rodney Bennett ustąpił przed Davidem Palmerem.

TWO OF A KIND – Bill Conti. Jego zastąpiła masa piosenek i Patrick Williams. Samą płytę wydano dopiero w latach 90. i nazwisko Contiego także na niej figuruje.

YES, GIORGIO – Jerry Goldsmith przegrał z duetem Michael J. Lewis & John Williams.

1983

BLACK RIDER – niemiecko: Rogier van Otterloo i jego zastępstwo, Clous van Mechelen.

JAWS 3 – raz jeszcze rekina miał zilustrować John Williams. Ale zrobił to Alan Parker.

THE JIGSAW MAN – Georges Garvarentz vs. John Cameron. Piosenki Garvarentza pozostawiono, ale muzyki już nie.

LOVESICK – Stanley Silverman odszedł i zatrudniony został Philippe Sarde.

MIKE’S MURDER – Joe Jackson, którego piosenki się ostały. John Barry zajął się resztą.

NEVER CRY WOLF – najpierw podziękowano Robertowi Hughesowi. Potem również jego zastępstwo w postaci Jerry’ego Neffa przestało się liczyć, gdy reżyser usłyszał nuty Marka Ishama.

SOMETHING WICKED THIS WAY COMES – Georges Delerue został zastąpiony przez Jamesa Hornera. 11 minut muzyki Delerue zostało umieszczone na płycie The London Sessions Volume Three, a po sieci krąży również complete score tej pracy, ale ze słabym dźwiękiem.

STROKER ACE – wpierw Ry Cooder, a następnie Al Capps.

TENDER MERCIES – kolejna dziwna sprawa, gdyż partyturę George’a Dreyfusa odrzucono praktycznie bez powodu. Co więcej, nie powstała zastępcza kompozycja. Pracę Dreyfusa można znaleźć na jego albumie Film Music Volume 2.

TIGHTROPE OF TERROR – David Farnon. Ed Welch zatrudniony na jego miejsce.

WITHOUT A TRACE – Bill Conti i Jack Nitzsche jako jego zastępstwo.

1984

1984 – Dominic Muldowney nie został odrzucony, ale lwią część jego muzyki przykryły piosenki grupy Eurythmics.

2010: THE YEAR WE MAKE CONTACT – Tony Banks zastąpiony Davidem Shire. Jeden fragment muzyki Banksa (The Getaway) jest na płycie Seven: A Suite For Orchestra. Część odrzuconej pracy kompozytor przekształcił na potrzeby produkcji Starship.

THE COTTON CLUB – Ralph Burns nie daje rady? Od czego mamy Johna Barry’ego!

COUNTRY – Marka Ishama zastąpił Charles Gross.

DUNE – zespół Jade Warrior odrzucony na skutek pomyłki. Wszystkie sample, jakie panowie wysłali do studia, zaginęły i producenci, myśląc, że zostali olani, sięgnęli po grupę Toto.

MISUNDERSTOOD – czyli prawdziwe nieporozumienie. Pierwotnie bowiem Maurice Gibb (Bee Gees) był przypisany do tego projektu. Pomagał mu Jimmie Haskell. Jednak panowie nijak nie mogli porozumieć się ze studiem oraz reżyserem i w rezultacie muzyka żadnego z nich nie zagościła w filmie. Potem o projekt otarł się jeszcze Marvin Hamlisch, ale to Michael Hoppe zilustrował całość.

ORDEAL BY INNOCENCE – Dave Brubeck w zamian za Pino Donaggio, którego odrzuconą partyturę wydano wraz z muzyką z filmów Déja Vu i Going Bananas.

SLAPSTICK (OF ANOTHER KIND) – Michel Legrand, który nadal figuruje w europejskiej wersji filmu. Na płycie winylowej wydanej przez Varèse zawarto zarówno score Legranda, jak i oficjalny, autorstwa Mortona Stevensa.

STREETS OF FIRE – James Horner miał tu napisać aż trzy różne wersje ilustracji, zanim zluzował go Ry Cooder. Na kompilacji The James Horner Action Collection można posłuchać sobie suity z tego filmu.

TOP SECRET – tu prawdopodobnie Elmer Bernstein został odrzucony. Na pewno zastąpił go Maurice Jarre.

V: THE FINAL BATTLE – Dennis McCarthy miał dziewięć dni na dokończenie pracy po Barrym De Vorzonie.

1985

BRAZIL – Michael Kamen odrzucony nie został, ale spora część jego pracy została porzucona na rzecz piosenek, które miały trafić do młodych ludzi.

CRIMEWAVE – Joseph LoDuca został odrzucony, choć różne źródła wymieniają jeszcze drugiego kompozytora. Prawdopodobnie był to Christopher Young, który wspomina o tym filmie w jednym z wywiadów. Tak czy siak to Arlon Ober napisał ostateczną muzykę.

THE GOONIES – jak wiadomo, Jerry’ego Goldsmitha zastąpił Dave Grusin.

HEAVEN HELP US – James Horner i… James Horner, czyli podwójna partytura w użyciu.

THE JOURNEY OF NATTY GANN – Elmer Bernstein zastąpiony Jamesem Hornerem. Wydano jednak muzykę obu panów, z tym że Hornera w wersji promo. Fragment muzyki Bernsteina użyto również w zwiastunie do tego filmu oraz do Benji the Hunted.

ONCE BITTEN – John Du Prez zamiast Johna Barry’ego. Barry przetworzył potem swoją pracę w Best Man In The World for Golden Child.

VISIONQUEST – jeden Jack Nitzsche przeciw wielu z Tangerine Dream. Wygrał zespół.

1986

CASTLE IN THE SKY – Joe Hisaishi został poproszony przez studio Disneya o ponowne nagranie swojej partytury z użyciem większej orkiestry do wersji amerykańskiej.

THE CLAN OF THE CAVE BEAR – John Scott, na którego miejsce przyszedł Alan Silvestri.

CLUB PARADISE – Van Dyke Parks nie radził sobie i producenci rzucili mu do współpracy Davida Mansfielda.

ENTERTAINING ANGLES: THE DOROTHY DAY STORY – Elmer Bernstein został poproszony o zilustrowanie tego filmu, ale szybko okazało się, że za muzyką stanie najpewniej jego syn, Peter. Reżyser szybko zmienił więc zdanie i zatrudnił Billa Contiego.

THE GOLDEN CHILD – John Barry, który wykorzystał tu fragmenty z opisanego powyżej Once Bitten, znowu odrzucony! Zastąpił go Michel Colombier i kompilacja różnych artystów, wśród których znaleźli się Irving Berlin i Diane Warren. Kilka utworów Barry’ego zostało jednak wykorzystanych w filmie. Również 7 minut jego muzyki znalazło się na oficjalnym soundtracku.

HOWARD THE DUCK – Lalo Schifrin nie zdążył „pokaczyć” i film przejął John Barry.

INVADERS FROM MARS – Christophera Younga zastąpił duet David Storrs i Sylvester Levay. Young zdołał nagrać pięć fragmentów, które potem uwzględniono na rozszerzonym wydaniu ścieżki od wytwórni Edel.

THE LADIES CLUB (aka THE VIOLATED) – nieudany debiut Shirley Walker. Lalo Schifrin dokonał zmiany.

LEGEND – Jerry Goldsmith. Podobno wg producentów muzyka Goldsmitha nie nadawała się do filmu „dla dzieci”. Postanowiono zastąpić go zespołem Tangerine Dream, jednakże muzyka Goldsmitha weszła do wersji europejskiej filmu. Kiedy doszło do wydania wersji reżyserskiej, taśmy z muzyką Goldsmitha zaginęły. Wtedy przyszedł na pomoc niejaki Mike Ross-Trevor ze studia Hit Factory w Londynie, który miał w posiadaniu kilka kopii. Obrobiono je i w wersji odrestaurowanej wydano m.in. dzięki wytwórni Silva Screen.

TOUCH AND GO – Georges Delerue zastąpiony Sylvestrem Levayem. Użyto jednak muzyki obu panów.

1987

EXTREME PREJUDICE – Ry Cooder nie ma szans, gdy Jerry Goldsmith jest w mieście.

HELLRAISER – najpierw muzykę nagrał zespół Coil. Na całe szczęście to Christopher Young okazał się górą. Aczkolwiek płyta zespołu z nieużytą muzyką trafiła na sklepowe półki.

LEONARD PART 6 – Henry Mancini – Elmer Bernstein. 0:1.

POLTERGEIST III – Jerry Goldsmith dowiedział się o budżecie tego potworka i zrezygnował. Zastąpił go niejaki Joe Renzetti.

A PRAYER FOR THE DYING – John Scott odrzucony z powodu kosmicznego nieporozumienia. Otóż producent zabiegał o jego usługi w Anglii, nie wiedząc, iż w tym samym czasie Bill Conti nagrywał muzykę w USA. Kiedy więc Scott skończył nagrywać swoją, dowiedział się, że nie zostanie użyta. W związku z tym kompozytor samodzielnie postanowił ją wydać, razem z pracą do filmu Winter People.

THE SERPENT AND THE RAINBOW – Charles Bernstein i Brad Fiedel wskakujący na jego miejsce.

THE SUPERNATURALS – znowu Maurice Gibb i znowu odrzucenie. Zastąpił go Robert O. Ragland. Zachował się natomiast skromny występ Gibba w filmie.

WALL STREET – Jerry Goldsmith ponownie w natarciu. Tym razem został zwolniony podczas sesji nagraniowej. Kompozytor twierdził potem, że nic nie nagrał, jednak producent zarzekał się, iż było inaczej. Stewart Copland nagrał za to całość.

WHITE WATER SUMMER – John Scott tym razem zastąpiony Michaelem Boddickerem.

1988

THE ACCIDENTAL TOURIST – Bruce Broughton przekazał stołek Johnowi Williamsowi.

ALIEN NATION – Jerry Goldsmith, którego zastąpił z miernym efektem Curt Sobel. Podobno Goldsmith wykorzystał jeden z tematów w swojej partyturze do The Russia House. Całą partyturę Goldsmitha wydało w limitowanej edycji Varèse Sarabande. Jest to pierwszy odrzucony score tego kompozytora, który postanowiono oficjalnie wypuścić.

APARTMENT ZERO – Elia Cmiral dostał swoją szansę. Miał dziesięć dni na napisanie nowej muzyki, a zastąpił Astora Piazzolę.

COCTAIL – Maurice Jarre został zastąpiony składanką znanych piosenek. Na liście płac figurują panowie Terry Melcher i J. Peter Robinson, jednak ich wkład został sprowadzony do minimum.

DEAD BANG – Michael Kamen ustąpił przed Garym Changiem, choć niektóre jego kompozycje zostały wykorzystane w filmie.

FRESH HORSES – David Mansfield napisał tu jedną ze swoich lepszych kompozycji i prawdopodobnie niewielka jej część pozostała w filmie. Resztę zrobili Patrick Williams i David Foster.

GHOST TOWN – Harvey R. Cohen napisał muzykę. Jednakże kiedy film wszedł na ekrany, okazało się, iż wykorzystano tylko trzy fragmenty jego pracy. Cała reszta pochodziła z wcześniejszych kompozycji Richarda Banda.

LE GRAND BLEU – muzykę Erica Serry zastąpiono w USA kompozycjami Billa Contiego, które jednak nigdy nie zostały wydane. Muzyka Serry doczekała się natomiast wielu wydań i jeszcze więcej fanów na całym świecie.

LITTLE NIKITA – znowu odrzutka Jamesa Hornera. Marvin Hamlisch na jego miejsce.

A NIGHT IN THE LIFE OF JIMMY REARDON – Elmer Bernstein zastąpiony w USA przez Billa Contiego.

SCROOGED – Danny Elfman napisał muzykę, ale nie została ona wykorzystana. Wtedy dostał polecenie napisania znacznie dłuższej partytury, z czego tylko niewielka część dostała się do finalnej wersji filmu, a i tak w efekcie przysłoniły ją efekty dźwiękowe.

STARS’N’BARS – Elmer Bernstein, którego muzykę wydało potem Varèse, zastąpiony Stanleyem Myersem.

THE TELEPHONE – oryginalna muzyka Christophera Younga nie spodobała się i kompozytor musiał napisać nowy score, w którym jednakże mocno wzorował się na cudzej pracy.

TO KILL A PRIEST – kto wiedział, że to Zbigniew Preisner miał ilustrować film Agnieszki Holland? Zapewne Georges Delerue, który go zastąpił.

TURNER & HOOCH – James Horner raz jeszcze i Charles Gross na zastępstwo.

YOUNG GUNS – Jamesa Hornera zastępują Brian Banks i Anthony Marinelli.

1989

THE ADVENTURES OF MILO AND OTIS – Ryuichi Sakamoto. Michael Boddicker nagrał nową muzykę na potrzeby wersji amerykańskiej.

ALIENATOR – Chuck Cirino, który nadal pojawia się we wszelkich informacjach dotyczących filmu. Jego score nie pojawia się jednak w filmie. Zamiast tego słychać muzykę Johna Bighama i Michaela Bishopa.

CYBORG – duet James Saad i Anthony „Tony” Riparetti zastąpiony osobą Kevina Bassinsona. Część ich pracy pozostała jednak w gotowym filmie.

SAY ANYTHING… – nieznaczna tylko część muzyki Anne Dudley pozostała w filmie. Richard Gibbs dograł resztę, a i tak został zdominowany przez piosenki.

THE SEINFELD CHRONICLES: PILOT (TV) – Jepa Epsteina zastępuje Jonathan Wolff. Na wydaniu DVD serialu znajduje się muzyka Epsteina wraz z wszelkimi wyjaśnieniami.

STEEL MAGNOLIAS – tu nie wiadomo dokładnie kogo zastąpił Georges Delerue. Przypuszczalnie był to David Shire, który ponoć nagrał nawet demo, jednak mówi się też o Basilu Poledourisie.

TO DIE FOR – John Addison odchodzi na rzecz Cliffa Eidelmana.

TRUST ME – nie zaufano Elmerowi Bernsteinowi i przyjęto na jego miejsce grupę Pray For Rain.