NAJGORSZE ROLE MICHAELA DOUGLASA. Bolesne wpadki aktora

Michael Douglas potrafi przyciągać uwagę. Niesamowite błękitne oczy wyrażają skrajne emocje i zabierają w podróż do różnych światów. Amerykański aktor ma na swoim koncie 53 role i od ponad pół wieku jest aktywny zawodowo. Zagrał kilka ikonicznych postaci, które zapisały się na kartach filmowej historii. I choć może poszczycić się licznymi nominacjami do prestiżowych nagród i dwoma Oscarami, ma na swoim koncie również nominacje do Złotych Malin. W jakich filmach wypadł najgorzej nietypowy amant? Które role kładą się cieniem na jego karierze?

Pete Garrison – Strażnik, reż. Clark Johnson

Strażnik to jeden z licznych filmów o Białym Domu i zagrożonym życiu prezydenta, które może ocalić niezłomny i nieustraszony agent. Obraz Clarka Johnsona nie należy do najgorszych, ale niemal natychmiast po obejrzeniu fabuła wyparowuje z pamięci. Liczne luki logiczne i absurdalne rozwiązania potęgują tylko efekt niezdarności. Michael Douglas wciela się w postać agenta Pete’a Garrisona, a jego romans z pierwszą damą wysuwa się na pierwszy plan, podporządkowując sobie niemal całą akcję. Film staje się opowieścią o życiu Garrisona, które spędził na ratowaniu poprzednich prezydentów i nauczaniu studentów, którzy go nienawidzą. Samonapędzająca się opowieść o superagencie!

Nick Conklin – Czarny deszcz, reż. Ridley Scott

Do pracy nad tym filmem Michael Douglas połączył swe siły ze słynnym Ridleyem Scottem. Panowie chcieli przygotować zapierające dech w piersi widowisko pokroju Blade Runnera czy Obcego. Niestety nie wszystko udało się perfekcyjnie. Scott wykorzystuje podobny styl fotografowania jak w kultowej dystopii, a detektyw Nick Conklin – grany przez Douglasa – przypomina Deckarda. Conklin jeździ na motocyklu i niestrudzenie stawia czoła yakuzie. Wszystko brzmi niesamowicie i całkiem dobrze wygląda, stąd spore rozczarowanie efektem końcowym. Motyw policjanta działającego w obcym kraju był już wielokrotnie eksplorowany, a do tego bunt Conklina jest zbyt mocno i nachalnie podkreślany. Jego nieustanne powtarzanie hasła „ludzie w garniturach” staje się nieznośne. Zbyt nachalnie dzieli świat na dobry i zły.

Nick Curran – Nagi instynkt, reż. Paul Verhoeven

Nagi instynkt jest dokładnie taki sam jak Fatalne zauroczenie, z wyjątkiem tego, że ten film nie zachwyca. Cóż z tego, że wszyscy pamiętamy kultowe sceny z Sharon Stone, kiedy Michael Douglas wyraźnie dusi się w tej mokrej atmosferze kryminalnego śledztwa podszytego nutą erotyzmu. Jego bohater – ponownie – jest nieco niestabilny moralnie, dokonuje wątpliwych wyborów i podąża za uwodzicielską kobietą, która wodzi go za nos. Cała fabuła jest doprowadzona do granic duszności i śmieszności.

Alex Gromberg – Wszystko w rodzinie, reż. Fred Schepisi

Ten film przypomina Duże dzieci Adama Sandlera w wersji lat 90. To lekka, przyjemna, podnosząca na duchu i pełna humoru opowieść zdecydowanie nieprzeznaczona dla dzieci. Co w tak średnio poważnym repertuarze robi sam Douglas? Zapewne miała to być próba sięgnięcia do nieco lżejszego repertuaru – tymczasem film jest zwyczajnie głupi. I nic nie jest w stanie go uratować.

Madec – Pojedynek na pustyni, reż. Jean-Baptiste Léonetti

Pojedynek na pustyni to drewniane dialogi, absurdalna historia i nieciekawie poprowadzone relacje między bohaterami. Douglas wciela się w Hortona Madeca, dla którego pieniądze są największą wartością. To właśnie dzięki nim wspiął się na szczyt kariery i mógł sięgać po wszystko, czego zapragnął. Pewnego dnia, podczas wyprawy na pustynię Mojave, przypadkowo zabija człowieka. Niestety jest świadek wydarzenia. Przewodnik Ben nie chce przyjąć pieniędzy za milczenie i uważa, że wypadek powinien zostać zgłoszony. Madec nie może pozwolić sobie na utratę dotychczasowego życia. Douglas staje się kowbojem, który na chwilę porzucił świetnie skrojony garnitur. Uderza w nieco psychotyczne tony i próbuje unieść na swoich barkach niewyszukaną opowieść o żądzy krwi. Nie wygląda to najlepiej.

***

A wy, jakie role Michaela Douglasa uważacie za najgorsze?