IL MARE. Oryginał i remake

Rok produkcji: 2000Kraj: Korea Południowa Reżyseria: Hyun-seung Lee Scenariusz: Eun-Jeong Kim, Ji-na Yeo

Rok produkcji: 2006Kraj: USA Reżyseria: Alejandro Agresti Scenariusz: David Auburn

Na zakończenie przeprowadzki lokatorka pięknie położonego domu zostawia dla następnego właściciela list z prośbą o przekazywanie ewentualnej poczty na jej nowy adres. Dwa lata wcześniej, do tego samego domu wprowadza się młody architekt, który w skrzynce na listy znajduje list z datą o dwa lata późniejszą. Myśląc, że to pomyłka albo żart, pisze odpowiedź, w której poucza nadawcę poprzedniego listu odnośnie aktualnej daty. Po kilku dniach okazuje się, że nie był to ani żart, ani pomyłka – list, który znalazł chłopak okazuje się być wysłany… z przyszłości. Dzięki tajemniczej skrzynce, dwoje ludzi żyjących w dwóch różnych latach może się komunikować. Zabawna korespondencja, wymiana drobnych upominków powoduje zawiązanie się wielkiej przyjaźni, która z czasem przeobrazi się w miłość. Tylko jak tu pokochać kogoś, kogo nigdy się nie spotkało?

Sung-hyun (Jung-Jae Lee) Eun-ju (Ji-hyun Jun) Cola Dom nad morzem

Alex (Keanu Reeves) Kate (Sandra Bullock) Jack Dom nad jeziorem

Akcja filmu zaczyna się na kilka dni przed Bożym Narodzeniem, a rozgrywa się między 1997 a 2000 rokiem.		Akcja filmu rozgrywa się w latach 2004-2008, swój początek mając w okolicy Święta Zakochanych.
Dom, przy którym znajduje się magiczna skrzynka pocztowa stoi nad morzem – stąd jego nazwa „Il Mare” (z włoskiego – „morze”). Został zaprojektowany przez ojca głównego bohatera, a wybudowany przez firmę jego ciotki.		Dom, jak wskazuje tytuł remake’u, stoi nad jeziorem. Jego projektantem i konstruktorem był ojciec głównego bohatera.
Han Sung-hyun – student architektury, który po przerwaniu studiów zaczął pracować przy budowie ogromnego mostu oraz Kim Eun-ju – śliczna i smutna dwudziestolatka, na codzień zajmująca się podkładaniem głosów w filmach dla dzieci, to główni bohaterowie wersji oryginalnej.		Bohaterami remake’u są: Alex Wyler – architekt pracujący w firmie deweloperskiej budującej osiedle domków jednorodzinnych oraz Kate Forster – młoda lekarka, która po ukończeniu stażu znalazła zatrudnienie w jednym z chicagowskich szpitali.
Sung-hyun ma jednego przyjaciela, którego poznał na studiach.		Postać przyjaciela z oryginału została zastąpiona młodszym bratem.
Bohaterowie w chwili rozpoczęcia filmu są nieszczęśliwie zakochani – Sung-hyun w koleżance ze studiów, która postanowiła wyjechać za granicę w ramach wymiany studenckiej, a Eun-ju w chłopaku, który musiał wyjechać na kilka lat do innego kraju (USA, a konkretniej… Chicago), gdzie znalazł sobie nową narzeczoną.		W remake’u, Alex Wyler jest samotnikiem, a Kate Forster niezbyt zadowolona ze swojego obecnego partnera, który co rusz zostawia ją i do niej wraca.
Eun-ju zostawia na stacji magnetofon z dyktafonem, przy pomocy którego szlifowała swoje umiejętności w podkładaniu głosów do kreskówek.		Kate Forster zostawia na stacji kolejowej książkę („Perswazje” autorstwa Jane Austen), która miała być prezentem dla jej ojca.
Bohaterowie spotykają się na stacji kolejowej, lecz mimo usilnych prób Sung-hyuna nie udaje im się porozmawiać.		Bohaterowie spotykają się na przyjęciu urodzinowym Kate. Romantyczna chwila przeradza się w taniec, zakończony pocałunkiem, który przerywa narzeczony Kate.
Bohaterowie wybierają się na „wspólną” wycieczkę do lunaparku, a potem na spacer po parku.		Bohaterowie wybierają się na „wspólny” spacer po Chicago.
Główny bohater projektuje i zleca wybudowanie dla Eun-ju domu w jej ulubionym zakątku plaży.		Główny bohater sadzi drzewo przed apartamentowcem, w którym mieszka Kate Forster.
Sung-hyun ginie potrącony przez samochód, chcąc spełnić życzenie Eun-ju. Poprosiła go w liście, by spróbował powstrzymać jej chłopaka przed wyjazdem do Chicago.		Alex Wyler ginie potrącony przez autobus, chcąc uratować mężczyznę, który umarł w jej ramionach w Walentynki. Okazało się, że to on był tym mężczyzną.
Wysyłając list w przeszłość (mający ostrzec Sung-hyuna przed śmiercią) tworzą się w filmie dwie linie czasowe. W jednej z nich bohater ginie, w drugiej żyje nadal. Film kończy ta sama (a właściwie już zmieniona) scena, która go otwierała – Sung-hyun podchodzi do wyprowadzającej się z domu nad morzem Eun-ju i ma zamiar opowiedzieć jej historię, której ona była częścią, a której na skutek zmiany przeszłości nie ma prawa pamiętać. I faktycznie tak jest – bohaterka nie rozpoznaje chłopaka, ale wszystko wskazuje na to, że będzie miał on szansę opowiedzieć historię ich romantycznej korespondencji. To, co widzimy w zakończeniu jest kontynuacją linii czasowej Sung-hyuna – bohater żyje, postać kobieca go nie pamięta, bo z chwilą, kiedy uratowała mu życie, zmieniła się zarówno jej przeszłość (ostatnie 2 lata) jak i przyszłość. Podsumowując: przez cały film widzimy przeplatające się linie czasowe dwójki bohaterów, mamy też dwa zakończenia – jedno z płaczącą przy skrzynce na listy Eun-ju (to, w której nie udaje jej się ostrzec bohatera – jej linia czasowa, kończąca się w 2000 roku) i drugie, w którym bohater list ostrzegawczy przeczytał i przyszedł do domu nad jeziorem na spotkanie z niczego nieświadomą Eun-ju (to jego linia czasowa – scena rozgrywa się w roku 1999 na gwiazdkę. Linia czasowa, która miała się zakończyć w dniu śmierci chłopaka (25 marca 1998 roku) zostaje przedłużona.		W remake’u wcale nie tworzą się dwie linie czasowe. Zmieniając przeszłość, Kate Forster ratuje życie Alexowi Wylerowi, który spotyka ją przy domu nad jeziorem w dniu, w którym Kate wysłała list z ostrzeżeniem (a nie, jak to miało miejsce w oryginale, gdzie bohaterowie spotykają się w dniu wyprowadzki – w innej lini czasowej). Paradoksalnie, zmiana przeszłości Alexa nie zmieniła przeszłości i przyszłości Kate – tym samym bohaterka pamięta młodego architekta, tak jakby znała go całe życie.