Finlandia, Norwegia, Japonia. 5 zagranicznych HORRORÓW, których NIE ZNASZ, a POWINIENEŚ

Czarny kot (1968)

W Kobiecie-diable głównym elementem krajobrazu są wysokie trzciny, w Czarnym kocie napatrzycie się na bambusy. To kolejny film grozy w reżyserii Kaneto Shindō o równie niepokojącym, świetnym soundtracku i podobnej wymowie co Kobieta-diabeł. Obydwa filmy bowiem łączy silny wątek fabularny skupiający się na kobiecej zemście wymierzonej w militarystyczną kulturę macho. Czarny kot wyraźnie sprzeciwia się przemocy wobec kobiet i domaga się przywrócenia zachwianego społecznego ładu. W swoim kolejnym filmie Shindō powraca do okresu średniowiecza i ponownie osadza opowieść w czasach wojny. Dwie kobiety, po raz kolejny teściowa i synowa, zostają zgwałcone i zamordowane przez żołnierzy. Po śmierci, już jako duchy, zaczynają się mścić.

Piękna i potwór (1978)

Co bardziej zagorzali kinomani znają z pewnością Juraja Herza ze świetnego dzieła czeskiej Nowej Fali Palacza zwłok (1968), psychologicznego dramatu w klimacie kina grozy, a zarazem balansującego na granicy komedii i groteski, opowiadającego o mężczyźnie ogarniętym obsesją na punkcie swojego tytułowego zawodu. Film, nawiązujący do okropieństw Holocaustu, został nakręcony w oparciu o książkę Ladislava Fuksa. W filmografii Juraja Herza dostrzec można bardzo wyraźny nurt literacki – reżyser szczególnie upodobał sobie nowoczesne adaptacje znanych baśni. Jedną z nich jest gotycka reinterpretacja Pięknej i bestii, której fabularny schemat podobny jest do francuskiego, literackiego pierwowzoru. Główna bohaterka Julie jest córką handlarza-bankruta, która, próbując uratować ojca, zamieszkuje w zamku w lesie z Netvorem (po czesku Potwór). W przeciwieństwie do innych filmowych adaptacji Pięknej i bestii – filmu Jeana Cocteau z 1946 roku i Disneyowskiej animacji z 1999 roku – film Herza pozbawiony jest stylowego przepychu. To pełna mroku i grozy baśniowa adaptacja z oryginalną kreacją Bestii – Herz odszedł od typowych przedstawień bohatera jako wilkopodobnego, włochatego stwora, tworząc przerażającego człowieka-ptaka.

A wy jakie zapomniane klasyki dorzucilibyście do tej listy?