Filmografia PIXAR. Część III: filmy krótkometrażowe

Bohaterowie Ratatuj, szczur Remy i jego brat Emile, zwracają się wprost do widza, przedstawiając krótką historię przymusowej koegzystencji ludzi i szczurów.

Trwający 10’50” Twój przyjaciel szczur nie jest kolejną opowiastką fabularną, lecz ciekawym filmem edukacyjnym adresowanym do młodych widzów. Można się z niego dowiedzieć o złych i dobrych stronach korzystania przez ludzi i szczury z tego samego ekosystemu. Wyjątkowa dla Pixara jest technika realizacji – tylko w małej części Twój przyjaciel szczur to animacja komputerowa. Większość tego, co widzimy na ekranie, to animacja rysunkowa, lalkowa, prymitywna animacja z pierwszych gier video oraz zdjęcia fotograficzne i filmowe. Przez chwilę pojawia się nawet pamiętna pchła – właściciel cyrku z Dawno temu w trawie. Pomimo niefabularnego charakteru filmiku jest to bardzo ciekawy przykład równie lekkiego i pomysłowego opowiadania historii, co w tradycyjnych dziełach Pixara. Można go zobaczyć w dodatkach do Ratatuj.

Your Friend the Rat
(2007)

scenariusz i reżyseria – Jim Capobianco
wg pomysłu – Jeffa Pidgeona i Alexandra Woo
produkcja – Ann Brilz, Brad Bird, John Lasseter, Brad Lewis
muzyka – Alex Mandel
montaż – Steve Bloom

wystąpili

Patton Oswalt (Remy)
Peter Sohn (Emile)
Lou Romano (Linguini)

 *  *  *

Iluzjonista Presto szykuje się do występu. Jego popisowy numer to królik wychodzący z pustego cylindra. Tymczasem najbardziej palącym problemem głodnego królika Aleca jest soczysta marchewka leżąca tuż obok jego klatki. Presto pozostaje ślepy na potrzeby swego zwierzaka i wychodzi na scenę. A tam Alec robi wszystko, by dorwać się do marchewki. Publiczność obserwuje nieprawdopodobne wyczyny Presto, ponieważ jego królik postanawia wykorzystać nieznaną cechę cylindra – co w nim zniknie, natychmiast pojawia się w innym nakryciu głowy…

Presto to pięć minut fantastycznej zabawy w najlepszym pixarowskim stylu. Dwóch antagonistów, zero dialogów i pędzące z zawrotną prędkością sytuacyjne gagi rozśmieszające do łez. Autorem filmiku był Doug Sweetland, szef animacji w Autach. Nominowane do Oscara Presto prezentowano w kinach przed Wall-E i wydano na płytach z tymże filmem.

Presto
(2008)

reżyseria – Doug Sweetland
scenariusz – Doug Sweetland
wg pomysłu – Teda Mathota, Valerie LaPointe i Justina Wrighta
produkcja – Richard Hollander, John Lasseter, Andrew Stanton
muzyka – Scot Blackwell Stafford
montaż – Katherine Ringgold

*  *  *

WALL-E leci przez pierścienie Saturna. Jeden z kamieni zostaje wytrącony przez robota, spada na Jowisza, przyspiesza w jego polu grawitacyjnym i z ogromną prędkością uderza w jedną z iglic na kadłubie Axiomu. System wysyła na miejsce usterki robota spawalniczego BURN-E. Maszynka, podbzykując sobie “Odę do radości”, zabiera się do roboty. Tymczasem statek, z uczepionym burty WALL-E, dociera do Axiomu. Odciągnięty tym widokiem od pracy BURN-E nie zauważa, jak nowa iglica odpływa w przestrzeń. Jedzie więc po kolejną, której zamontowanie uniemożliwia mu eksplozja kapsuły, którą WALL-E uciekał ze statku. Załamany BURN-E podejmuje kolejne próby wykonania zadania, ale rozpoczęta przez ziemskiego robota rewolucja na pokładzie Axiomu skutecznie utrudnia mu pracę…

Film WALL-E powstał wg pomysłu “co byłoby, gdybyśmy opuścili Ziemię i zapomnieli wyłączyć ostatniego robota?”. Trwająca 7’18” krótkometrażówka BURN-E to z kolei odpowiedź na pytanie “co byłoby, gdybyśmy wracali na Ziemię i zapomnieli o jednym robocie pracującym na zewnątrz naszego statku kosmicznego?”. Twórcy wtłoczyli w blaszanego spawacza tyle humoru, energii i czysto ludzkich zachowań, ile w jego tytułowego pobratymca z filmu kinowego, a całość finezyjnie wpleciono w akcję WALL-E, pokazując jej nie mniej heroiczny, choć bardziej zabawny wymiar. Kapitalny bonus dla wszystkich, którzy zaopatrzyli się w płytę z filmem WALL-E.

BURN-E
(2008)

reżyseria – Angus MacLane
scenariusz – Angus MacLane, Andrew Stanton i Derek Thompson
produkcja – Galyn Susman, John Lasseter, Andrew Stanton
muzyka – J.A.C. Redford
montaż – Steve Bloom

wystąpili

Angus MacLane (BURN-E)
Ben Burtt (WALL-E)
Jeff Garlin (kapitan)

*  *  *

Skąd się biorą dzieci? Wiadomo – przynosi je bocian. Ale skąd dzieci u bociana? A to już sprawka białych chmurek na niebie. Chmurka bierze nieco chmurkowej waty, lepi figurkę, trzaska piorunami i voila! berbeć gotowy, i to z każdego gatunku. No, prawie każdego, ponieważ potomstwo nieprzyjemnych drapieżników to buble, seryjnie wychodzące spod niezdarnych rąk szaroburej chmury – wyrzutka, właściwego bohatera filmiku. On to (ten chmurek?) stara się jak może, a zawsze na końcu wychodzi mu maluch z ostrymi krawędziami. Jeszcze gorzej ma bocian, który te groźne maleństwa odsyła na ziemię. Wreszcie pokłuty i obity transporter ucieka do zdolniejszych producentów dzieci. Wzgardzony szary chmurek dostaje szału…

Zadziwiająca rzecz, jak pixarowcy potrafią odpowiadać na pytania, które nikomu nie przyszłyby do głowy. Tym razem dostaliśmy odpowiedź, jak produkowane są dzieci wszelkich istot, za co autorzy Partly Cloudy powinni zostać odznaczeni przez rodziców walczących na froncie migania się od trudnych pytań swych najmłodszych pociech. No bo czyż można zabawniej, w bardziej przyjaznym stylu i formie uzasadnić bajeczkę o bocianach? Bonusowo mamy też odpowiedzi na pytania, skąd się biorą niegrzeczne dzieci krokodyli i innych drapieżnych zwierząt oraz jak powstają wszystkie nieprzyjemne zjawiska atmosferyczne. Wszystkiemu winne chmury, te zdolne i te specjalnej troski. Genialna rzecz. Pięciominutowy filmik był w kinach prezentowany przed Odlotem i został dołączony do płyt z tym filmem.

Partly Cloudy
(2009)

reżyseria – Peter Sohn
produkcja – Kevin Reher
muzyka – Michael Giacchino

 *  *  *

Alpha, Beta i Gamma, trzy złe psy Charlesa Muntza, polują na kolorowego ptaka Kevina. Bezwiednie przeszkadza im fajtłapowaty pies Dug, który akurat tego dnia ma urodziny. Chcąc bezkrwawo pozbyć się natręta, psy proponują naiwnemu Dugowi coraz to nowe, bezsensowne zadania w stylu pilnowania skały czy kamieni. Dziwnym trafem Dug, nie robiąc nic, wyrządza psom największe szkody. Wreszcie przegoniony Dug spotyka swoich nowych panów, właśnie przybyłych na pustkowie Carla Fredricksena i skauta Russella.

Dug’s Special Mission dopowiada nieobecną w Odlocie historię Duga, psa mówiącego ludzkim głosem dzięki specjalnej obroży. Trwający 4’42” filmik wpisuje się w tradycję pixarowskich krótkometrażówek, dziejących się w światach korespondujących z nimi filmów kinowych. Jest zabawnie i uroczo w słodkim, dziecięcym stylu, lecz dzieło urodzonego na Filipinach Ronnie Del Carmena niczym szczególnym nie zachwyca. Filmik dołączono do płyt z Odlotem.

Dug’s Special Mission
(2009)

reżyseria – Ronnie Del Carmen
produkcja – Galyn Susman, John Lasseter, Pete Docter
montaż – Steve Bloom

wystąpili

Bob Peterson (Dug/Alpha)
Delroy Lindo (Beta)
Jerome Ranft (Gamma)

Tekst z archiwum film.org.pl (08.05.2005; aktualizacja 07.02.2010).