CANNES 2015 – festiwalowy alfabet

A jak Antoine de Saint Exupery Czyli Mały książę Nie jest to typowa ekranizacja Na filmie Marka Osbornea nie sposób się nudzić Przy realizacji zastosowano aż trzy różne techniki animacji Współczesny wątek opowiedziano przy pomocy nowoczesnej animacji komputerowej książkową historię Małego Księcia zaprezentowano w animacji poklatkowej a resztę rzeczy dopowiedziano posiłkując się klasyczną animacją Równie bogaty jest scenariusz dbający o odpowiednią ilość wzruszeń i śmiechu podnoszący emocje energetyczną sceną akcji a przy tym obfitujący w głębsze treści garść ciekawych przemyśleń na temat dorastania umierania a nawet kultury korporacyjnej Perełka

B jak buczenie Canneńska widownia nie bierze jeńców Jeżeli coś nie przypada zebranym na sali do gustu można być pewnym że zostanie na koniec bezlitośnie wygwizdane Doświadczył tego Macbeth w pewnym stopniu również Sicario i Youth oba jednak zebrały równie dużo oklasków ale nic chyba nie spotkało się w tym roku z tak zgodną i czystą niechęcią jak The sea of trees Gusa Van Santa Zasłużenie

C jak Cannes Urocze piękne tętniące żywymi barwami cudownie błękitną taflą wody zielonymi palmami ładnym niebem urokliwymi zakamarkami skrywającymi się w bocznych uliczkach pięknymi kobietami i błyszczącymi sportowymi autami Żałuję że nie ma się tutaj dość wolnego czasu żeby przystanąć i należycie się tym wszystkim nacieszyć

D jak Dope Piękne uczucie bycie świadkiem narodzin legendy Film Ricka Famuyiwa zawiera polityczno społeczny kościec rodem z wczesnej twórczości Spikea Lee szczerość przekazu Boyz n the Hood oraz szaloną energię i bezpretensjonalny humor murzyńskich stoner movies z lat 90 Za dziesięć lat znajdziemy go w każdym szanującym się zestawieniu tytułów ważnych dla kultury afroamerykańskiej

E jak ewakuacja z sali Bynajmniej nie z powodu zagrożenia przeciwpożarowego W Cannes nie jest to tak nagminne jak podczas biletowanych festiwali filmowych w Polsce gdzie trafia się sporo publiczności nieprzygotowanej na artystyczne kino ale również i tutaj trafia się sporo osób wychodzących z pokazu W tym roku chyba najwięcej osób uciekało z filmów filipińskich Generalnie dziennikarze filmowi należą jednak do raczej twardego gatunku i siedzą do końca nawet jeżeli im się coś bardzo nie podoba pewnie po to żeby mieć później satysfakcję z wygwizdania czegoś złego

F jak francuskie kino Nie ma co się czarować festiwal faworyzuje rodzimą kinematografię i każdego roku pojawia się w konkursie kilka tytułów o dość wątpliwej wartości Dużo osób na to narzeka sporo krytyki spada później na organizatorów za wciskanie kolejnego przeciętnego bądź zwyczajnie bardzo złego jak np tegoroczne Marguerite Julien francuskiego filmu ale najwyraźniej zupełnie się tym nie zrażają Ot taka francuska buta No cóż chyba należy się do tego przyzwyczaić

Actors Sean Penn, right, and Charlize Theron pose for photographers as they arrive for the screening of the film Mad Max: Fury Road at the 68th international film festival, Cannes, southern France, Thursday, May 14, 2015. (AP Photo/Lionel Cironneau) ORG XMIT: XCAN171

G jak gwiazdy Ich udział stanowi o prestiżu festiwalu Uwaga wszystkich jest skupiona na tym jak spacerują po czerwonym dywanie w co są ubrani i jak się zachowują Posiadacz akredytacji dziennikarskiej stosunkowo łatwo może zobaczyć z bliska ulubionych aktorów i aktorki czy też reżyserów Problem w tym że nie ma na to czasu W zeszłym roku bez większych problemów dostałem się na konferencję z członkami jury oraz późniejszą z Quentinem Tarantino Zrobiłem to jednak tylko dlatego że nie miałem akurat nic lepszego do roboty Zazwyczaj jest to wybór pomiędzy kolejnym potencjalnie ciekawym filmem a zobaczeniem na własne oczy znanej twarzy Dla mnie wybór jest oczywisty ale wiadomo to już kwestia tego jakie mamy tutaj priorytety

H jak Homar Czyli nowy film Giorgosa Lanthimosa jest naturalną kontynuacją jego dotychczasowej artystycznej kariery Kieł Alpy odrobinę jednak przefiltrowanej z myślą o zachodnim odbiorcy Colin Farrell trafia do specjalnego hotelu gdzie ma 45 dni na znalezienie życiowej partnerki w przypadku niepowodzenia zostanie przemieniony w tytułowego homara i wypuszczony do pobliskiego lasu Surrealizm absurdalny humor Rachel Weisz w roli narratorki która monotonym głosem oprowadza widza po filmowym świecie W skrócie Wes Anderson na mocnych psychotropach

I jak Inside out Widownia bywa tutaj bezlitosna ale jeżeli kocha to całym sercem Niczego chyba nie pokochała w tym roku tak mocno jak nowego filmu Pixara Absolutnie PRZE CU DO WNA animacja została nagrodzona burzą entuzjastycznych oklasków po wejściu napisów końcowych widownia ponownie oszalała po zobaczeniu serii żartobliwych scenek towarzyszących liście płac i w większości została na sali do samego ich końca żeby jeszcze raz nagrodzić brawami logo Pixara Miłość czysta i gorąca Wszyscy znowu kochają Pixara

J jak jakość Nie powinno to oczywiście specjalnie dziwić na imprezie o takiej renomie tym niemniej muszę to zaznaczyć Komfort oglądania filmów jest tutaj naprawdę wysoki Siedzenia są na tyle wygodne żeby nawet po zaliczeniu kilkudziesięciu filmów nie narzekać na ból tyłka Sale są na tyle dobrze rozplanowane żeby osoby siedzące z przodu nie zasłaniały napisów co bywa problematyczne podczas Nowych Horyzontów Oczywiście są miejsca siedzące których należy unikać bo elementy konstrukcyjne zasłaniają nieco ekran albo są położone na zbyt skrajnych bokach sali No ale to rzecz naturalna a człowiek szybko odkrywa ulubione miejscówki i takie których należy bezwzględnie unikać Ekrany są duże zwłaszcza ten w największej sali The Grand Theatre Lumiere zdolnej pomieścić ponad 2000 widzów Najlepszy jest jednak dźwięk jakość tego jest tak dobra że robi mi się zawsze przykro gdy muszę już wrócić do głośników używanych w multipleksach

K jak kobiety Stężenie pięknych kobiet na metr kwadratowy jest tu oszałamiające Turystki Francuzki aktorki aspirujące gwiazdeczki spragnione sławy naiwne dziewczyny drapieżne wampy i urocze niewiniątka Wszystkie śliczne jak z obrazka często roznegliżowane o kuszących figurach i błyszczących oczach przepełnionych nadzieją na lepsze jutro

L jak Love Noe przymierzał się do tego od dawna konsekwentnie rozciągając kolejnymi filmami granicę tolerancji odbiorców w końcu jednak naprawdę to zrobił nakręcił artystycznego pornola Wysmakowany wizualnie przepięknie sfilmowany obsadzonymi ładnymi ludźmi estetycznie zaprezentowany doprawiony gitarową muzyką dwugodzinny porno teledysk

M jak Mad Max Z pewną obawą zasiadałem do tego filmu Nie z obawy przed tym co zobaczę ale jak reszta sali to odbierze Odebrała fantastycznie wszyscy bawili się przednio wielokrotnie wybuchały głośne owacje brawami nagradzano karkołomne akcje życzliwym śmiechem reagowano na świadomy przesadyzm a napisom końcowym towarzyszyła burza oklasków Nie było najmniejszej wątpliwości Cannes pokochało Maxa i dziewczyny

N jak Nie Yin Niang The Assassin Czyli nagrodzony za reżyserię nowy film Hsiao hsien Hou Dziwna sprawa większość zachodnich recenzentów się nad nim rozpływała premierowy pokaz został ponoć nagrodzony długimi brawami Koleżanka jednak z niego wyszła po godzinie i podobno uczyniła to przed nią znaczna część sali Ostrzeżony z pewnymi obawami udałem się więc na następny pokaz z którego po 30 minutach wyszedł Filip Jalowski oraz Maciek Niedźwiedzki Wielu polskich recenzentów obchodziło później szerokim łukiem temat tego filmu w swoich podsumowaniach festiwalu niewiele się nad nim rozwodząc Wiem że nie podobał się Michałowi Oleszczykowi Michał Walkiewicz zdaje się że również nieco narzekał Jedynie chyba Tadeusz Sobolewski wyraził zdecydowany zachwyt i zaliczył nawet dwa seanse Osobiście bezboleśnie wysiedziałem do końca nawet dostroiłem się do powolnego rytmu filmu i dałem się temu ponieść do końca ale nie mogę powiedzieć żeby mi się podobało Nagroda dziwi bo technicznie pozostawiał wiele do życzenia szczególnie styl prowadzenia kamery Abstrahując jednak od tego to film o niekończących się dysputach Chińczyków na mało interesujące tematy pozbawionych napięcia intrygach nudnym życiu dworskim i chmurkach płynących po niebie Chmurki były najfajniejsze

O jak ochrona Od dwóch lat próbuję doszukać się logiki w działaniach festiwalowej ochrony Niby przeszukują tutaj ludzi i używają na nich wykrywaczy metalu ale więcej w tym działania na pokaz jak spójnego i rzetelnego dbania o bezpieczeństwo na terenie festiwalowego obiektu Co z tego że jeden człowiek przejeżdża po ciele wykrywaczem metalu jak w torbie można spokojnie wnieść małą broń palną nóż albo teleskopowo wysuwane ostrze Torby są sprawdzane bez większego przekonania opieszale i generalnie to jeżeli coś dziwnego nie rzuci się obsłudze od razu w oczy to zostanie pominięte Najczęściej ofiarą ochrony padają śmiertelnie niebezpieczne bułki i butelki z wodą Wystarczy jednak wsadzić je do reklamówki z Lidla i włożyć do plecaka żeby bez większego problemu przemycić na teren obiektu Do reklamówki już nikt nie zajrzy Ale i tak przejadą następnie po ciele wykrywaczem metalu Nie ogarniam

P jak Polska Pojawia się tutaj tylko w formie reklam i opłaconych treści w prasie branżowej oraz ewentualnych pokazów przeznaczonych dla dystrybutorów czyli seansów odbywających się w małych kinach poza terenem festiwalu W oficjalnej selekcji nieobecna od dawna nie uwiera mnie to jakoś bardzo ale trochę później głupio gdy rozmawia się z ludźmi z całego świata i pada pytanie o to co z mojego kraju można obejrzeć w tym roku A rok wcześniej A dwa lata

Q jak Quentin Tarantino W tym roku go nie było to niedobrze

R jak rekord W tym roku pobiłem rekord czekania na seans w kolejce stałem w sumie przez cztery godziny Miało to miejsce pierwszego dnia i tak naprawdę były to dwa oddzielne seanse gdy nie dostałem się na ten pierwszy to razem z innymi dziennikarzami poszliśmy ustawić się od razu pod inną salą na kolejny pokaz Bywa i tak Wyśrubowałem też liczbę obejrzanych filmów podczas całej imprezy zobaczyłem w sumie 51 tytułów

S jak stanie w kolejce Nieodłączna część festiwalu Szczęśliwi posiadacze lepszych akredytacji mogą sobie przychodzić na ostatnią chwilę cała reszta ustawia się jednak w kolejce przynajmniej 30 minut wcześniej Są od tego odstępstwa jeżeli mówimy o wyjątkowo gorącej premierze to niektórzy ustawiają się już dwie godziny wcześniej zdarzało mi się jednak przychodzić na ostatnią chwilę i zobaczyć film Wbrew krążącym legendom zaliczanie gorących premier wcale nie wymaga koczowania w namiocie albo lepszej akredytacji Jeżeli nie przeszkadza nam chodzenie na pokazy rano 830 i w nocy 2200 to w zasadzie wszystko można obejrzeć bez większych problemów i spinania się A żeby nie tracić czasu to oczekiwanie na filmy można wykorzystywać na pisanie kolejnych recenzji Profit

T jak trendy Oglądając w krótkim odstępie czasu kilkadziesiąt filmów nie trudno dopatrzyć się w nich jakiś elementów wspólnych podobnego zakresu tematycznego charakterystycznych pomysłów realizacyjnych albo wątków fabularnych które powracają w kolejnych festiwalowych tytułach W tym roku takim wspólnym mianownikiem wielu filmów było przemijanie starość i śmierć czająca się za rogiem Mieliśmy więc Youth do którego jeszcze wrócę Mia madre opowiadające o pożegnaniu z rodzicem słodko gorzką An hołd złożony naukowcowi gustującemu w mroźnych pustkowiach dokument La glace et le ciel oraz smutną opowieść o tym że nie każdemu pisane jest odkupienie Krisha

U jak Umimachi diary Czyli nowy film Koreeda Hirokazu Jak ojciec i syn okazał się być urokliwą obyczajową historią o budowaniu więzi rodzinnych Wzorcowy przykład narracji która spokojnie płynie a widz musi wskoczyć do łódki sterowanej przez reżysera wygodnie się rozsiąść poddać delikatnemu nurtowi i delektując się pięknem okolicznej przyrody oglądać obrazki z życia normalnej japońskiej rodziny śledząc historię ludzi którzy w naturalny sposób są życzliwi dla innych nie szukają konfliktów i potrafią cieszyć się z drobnych rzeczy

V jak Vincent Cassel Nie mogę narzekać na nagrodzonego w kategorii aktorskiej trofeum trafiło w dobre ręce Moje serce skradł jednak Cassel który brawurowo zagrał w Mon Roi Francuz stanowi serce filmu uwodzi odbiorcę charyzmatyczną osobowością inteligencją błyskotliwymi żartami nieprzewidywalnym zachowaniem Ten film należy do niego Nagroda również powinna

W jak wyżywienie Znajomy stwierdził że jedzenie w Cannes jest ogólnie żałosne jeżeli nie jesteśmy gotowi zapłacić więcej jak 25 euro od osoby Coś w tym jest głównie żywiłem się w McDonaldzie bo był blisko jeżeli miałem trochę więcej czasu czyli ok godziny to wtedy szedłem do znalezionej w zeszłym roku restauracji typu fish chips prowadzonej przez Walijkę To było dla mnie coś konkretniejszego Dwa razy poszedłem na pizze w jednym miejscu dostałem przypaloną w drugim nieco przypaloną zapiłem to coca colą po złodziejskiej cenie 5 euro W Cannes nie wiedzą jak zrobić porządną pizze Spotkałem się z osobą która każdego dnia wracała do swojego wynajętego apartamentu i sama sobie gotowała No niby fajnie ale szkoda czasu za dużo filmów by uciekło Sen i porządny obiad to luksus na który można sobie pozwolić przez resztę roku

X jak Xavier Dolan W zeszłym roku pokazywano w konkursie jego ostatni film Mama W tym roku sam oceniał konkursowe filmy jako członek jury A niedawno zapowiedział że w przyszłym roku pokaże premierowo w Cannes swój następny film Tak jest jeszcze nie zaczął nawet jego realizacji a już ma pewność że zostanie zaakceptowany Fajnie jest być Xavierem Dolanem

Y jak Youth Sorrentino znowu dostarczył kawał genialnego kina Sporo w jego filmie melancholii sentymentalnych podróży w przeszłość nieco smutnego realizmu że jest już się raczej bliżej końca jak początku życiowej drogi ale też i cieszenia się dniem codziennym żartów z bolączek starszych panów oraz napawania otaczającym pięknem Cudowny film jeden z najlepszych na tegorocznym festiwalu