6 DEBIUTÓW reżyserskich, których NIE ZNASZ, a powinieneś

Ósma klasa (2018)

Od kilku lat w gatunku coming of age, a więc filmów o dojrzewaniu, pojawia się sporo ciekawych pozycji, mimo to wiele z nich nie pojawia się na ekranach polskich kin. Ósma klasa, dobrze przyjęta w obiegu festiwalowym, prosto z niego, bez dystrybucji kinowej, trafiła do nas na Netflixa i to dopiero po ponad dwóch latach od premiery. Tymczasem to jeden z ciekawszych filmów w temacie, ukazujący ten dziwny moment, kiedy ma się 12, 13, 14 lat i nie do końca jest się już dzieckiem, ale jeszcze chwila do okresu licealnego, do pierwszych eksperymentów seksualnych czy z substancjami psychoaktywnymi. 13-letnia Kayla Day próbuje przetrwać ostatnie miesiące szkoły (odpowiednik naszego gimnazjum), zanim wreszcie pójdzie do liceum. Dziewczyna jest nieśmiała, introwertyczna, brak jej pewności siebie w kontaktach z rówieśnikami. Zaledwie 29-letni reżyser Bo Burnham niezwykle celnie i bardzo naturalnie portretuje nastoletniość i wszystko to, co się z nią wiąże – próby dopasowania się do grupy rówieśniczej, poszukiwanie akceptacji czy trudne relacje z rodzicami.

Searching (2018)

Samotnie wychowujący nastoletnią córkę David boryka się z problemami wychowawczymi – 15-letnia Margot, jak większość nastolatków, sporą część swojego życia prowadzi online. Gdy pewnego dnia dziewczyna nie wraca domu, ojciec zgłasza jej zaginięcie na policję i rozpoczyna poszukiwania na własną rękę, zasiadając do komputera córki, dzięki czemu thriller rozgrywa się w całości na ekranach laptopów i smartfonów. David przeszukuje historię przeglądarki na laptopie córki, jej social media, sprawdza internetowe mapy i wyciągi bankowe, ogląda filmy z przeszłości czy odbywa wideorozmowy. Opowiedzenie historii kryminalnej wyłącznie za pomocą ekranów to pomysł bardzo śmiały, ale też zaskakująco udany, bo Searching ani na chwilę nie zwalnia tempa i do samego końca trzyma w napięciu.

Krisha (2015)

Krisha to pełnometrażowy debiut Treya Edwarda Schultza, reżysera dwóch świetnie przyjmowanych na międzynarodowych festiwalach i znanych szerszej publiczności filmów – horroru To przychodzi po zmroku (2017) i dramatu Waves (2019). Główna bohaterka, tytułowa Krisha, przybywa do domu swojej siostry w Święto Dziękczynienia, aby spotkać się z niewidzianą od lat rodziną i swoim synem. Choć to dramat rodzinny, w filmie pojawiają się zabiegi formalne, jakby żywcem wyjęte z filmu grozy, trafnie oddając emocje bohaterki w scenach, gdy czuje się niepewnie wśród swoich krewnych. W Krishy bardzo wyraźnie widać, co będzie fascynować Schultza jako reżysera. Rodzinne napięcia, ludzkie dramaty, stany ducha i emocje przekazywane w śmiały wizualnie sposób okraszony intensywną muzyką to te elementy, które reżyser będzie zgłębiał w swoich kolejnych filmach.