TITANIC – Sceny wycięte
To, że cały film trwa “zaledwie” nieco ponad 3 godziny, to zasługa Jamesa Camerona, który wyciął ze swojego dzieła ponad 30 fragmentów, zawierających sceny o różnym stopniu ważności w stosunku do całego dzieła. Jako pierwszy poleciał kawałek z oryginalnie dłuższej sekwencji z wersji kinowej. Ukazuje on fascynację służącej (pani Trudy) tym, iż będzie pierwszą osobą śpiącą w tym łóżku i pościeli. Jest to podkreślenie myśli starszej Rose tym, że Titanic był dopiero co zbudowanym, nowym statkiem.
Ich rozmowę przerywa jednak pojawienie się Cala, który po wyproszeniu służącej zaczyna okazywać Rose czułości, z których ona wyraźnie nie jest zadowolona.
Druga usunięta scena obrazuje czynnik, przez który Rose zdecydowała się popełnić samobójstwo. Po powrocie do kajuty, próbuje ona zdjąć ubranie, jednak nie jest w stanie zrobić tego sama, co wywołuje narastanie gniewu i frustracji, oraz jest decydującym powodem aby się uśmiercić. Scena ma miejsce przed ujęciem biegnącej Rose po promenadzie Titanica w stronę rufy.
Trzecia usunięta scena jest najdłuższą, bo trwającą ponad 6 minut sekwencją. Rozpoczyna się ona pod koniec sceny, w której Cal podarowuje naszyjnik Rose i zamiast nieruchomego ujęcia z przenikaniem na następną scenę, mamy zbliżenie na dłoń Rose trzymającą naszyjnik, po czym następuje płynna przemiana w dłoń jej starszego odpowiednika na pokładzie Kiełdysza. Wypowiada się ona między innymi o fizycznym ciężarze diamentu, dzięki czemu Brock zaczyna jej wierzyć, iż naprawdę miała Serce Oceanu. Następnie Rose postanawia przerwać swą opowieść i dokończyć następnego dnia. Później przenosimy się na pokład Kiełdysza, gdzie pojawia się kwestia o problemach finansowych, jakie mają poszukiwacze Serca Oceanu, oraz istniejący tylko w scenach usuniętych motyw, jak wyglądałaby dłoń Brocka trzymająca diament.
Następnie przenosimy się do ujęcia prawdziwego wraku Titanica, do którego dopasowano ruch kamery motion control i sfilmowano model, aby uzyskać płynną przemianą wraku w nowy statek. Rose schodzi na pokład trzeciej klasy i odnajduje Jacka. Scena ta ukazuje również początek więzi między Fabrizio, a norweską dziewczyną o imieniu Helga, a także wyjaśnia zmianę ubioru Brocka i pozostałych postaci w dalszej części filmu rozgrywającej się na pokładzie Kiełdysza.
Czwarta usunięta scena rozwija wątek malarstwa Jacka, który wypowiada się o interesujących go nurtach w sztuce, co prowadzi do wypowiedzenia się o aspiracjach życiowych Rose i o nienawiści do kawioru (odzwierciedla to uśmiech Rose podczas kolacji w pierwszej klasie). Dowiadujemy się, iż Rose pragnie zostać artystką i ma dosyć życia lalki salonowej. W pewnym momencie przyjmuje ona pozę będącą kontrapunktem do jednego ze zdjęć z zakończenia filmu, gdy była aktorką filmową.
Piątą sceną jest powrót Rose, odprowadzanej przez Jacka na pokład pierwszej klasy z zabawy pod pokładem. W scenie tej po raz pierwszy jest przytaczana piosenka “Leć Józefino” oraz wątek spadającej gwiazdy, który Jack określa jako moment w którymś jakaś dusza idzie do nieba. Motyw ten powraca w alternatywnym zakończeniu filmu.
Szósta scena, poprzez pokazanie siłowni, ukazuje miejsce w którym przebywa Rose. Potem następuje rozszerzona wersja sceny, w której Jack wkrada się na pokład dla pierwszej klasy. Dowiadujemy się, iż pomagają mu w tym przyjaciele podsadzając go by wszedł na wyższy poziom. Jest to ta sama droga, którą Jack i Rose uciekają z tonącego statku w kierunku rufy statku. Jako ciekawostkę dodajmy, że w rzeczywistości James Cameron z całą ekipa nie mieli pojęcia jak używać niektórych przyrządów z siłowni.
Siódmą sceną jest rozszerzona ucieczka przed Lovejoyem. Dowiadujemy się od Rose, iż ojciec Cala wynajął go aby ochraniał syna. Następnie para zaczyna flirtować, a gdy pojawia się Lovejoy następuje ciąg dalszy ucieczki (pojawiło się tu również kilka dodatkowych zbliżeń w momencie gdy Jack dostrzega go w iluminatorze). Dzięki tej scenie zaczyna się nakreślać wizerunek prześladowcy jakim staje się Lovejoy w pozostałej części filmu (zakładając wmontowanie usuniętej sceny z jego udziałem rozgrywającej się w jadalni). Scena ta została skrócona z powodów czasowych.
Ósmy usunięty fragment ukazuje pocałunek Jacka i Rose w kotłowni oraz Cala czekającego na Lovejoya. Dowiadujemy się również, iż pasażerowie pierwszej klasy zakładali się, czy statek dopłynie do Nowego Jorku przed ustalonym terminem. Scena z Calem w palarni miała podkreślić kontrast miedzy cichym i luksusowym światem pierwszej klasy, a piekłem w kotłowni pod pokładem. Sekwencję usunięto, gdyż nie wnosiła nic nowego do filmu.
Dziewiąta scena ukazuje pracę dwóch ludzi obsługujących radiotelegraf na pokładzie Titanica oraz ich napięte stosunki z “konkurencją” na pokładzie statku Californian, próbującego ostrzec Titanica przed polem lodowym (którego światła było rzekomo widać na horyzoncie w momencie, gdy statek tonął). W rezultacie wymiany zdań między statkami, Californian nie otrzymał później wezwania SOS Titanica, gdyż wyłączył telegraf. Scena ta miała być przyczyną zderzenia się Titanica z górą lodową, jednak okazała się niepotrzebna. Ujęcie członka załogi patrzącego na pole lodowe zostało nakręcone na zielonym tle z dodanymi pozostałymi elementami ujęcia.
Dziesiątą sceną jest jedno ujęcie, umieszczone po widoku przepływającej obok burty góry lodowej z perspektywy pary z pierwszej klasy. Scena ta ukazuję Molly Brown proszącą kelnera o lód do drinka, w momencie gdy za jej plecami przepływa owa góra lodowa. Scenę usunięto gdyż nie chciano, aby w tak dramatycznej sekwencji znalazł się element humorystyczny.
Jedenastą usuniętą sceną jest rozmowa Jacka i Rose tuż po zderzeniu z górą. Chłopak wspomina o tym, iż prawdopodobnie nic się nie stało, po czym Rose wrzuca mu kawałek lodu za ubranie. Scenę umieszczono przed ujęciem uciekających szczurów na pokładzie trzeciej klasy. Miała ukazać, iż nikt z pierwszej klasy nie miał pojęcia iż statek tonie, gdy w tym samym czasie osoby na dolnych pokładach nie mieli co do tego wątpliwości, jednakże widać to było w filmie.
Dwunasta usunięta scena jest rozszerzoną wersją sceny, w której kapitan Smith przychodzi do pomieszczenia telegrafu, by nadać sygnał CQD. Po wyjściu kapitana, jeden z mężczyzn proponuje drugiemu aby nadać “ten nowy sygnał – SOS”, twierdząc iż może to być ich jedyną okazją do tego.
Trzynasta scena ukazuje Bruce’a Ismaya, który zaczyna panikować na pokładzie krzycząc na wszystkich aby opuszczali szalupy. Jest to odtworzenie wydarzenia historycznego, w którym oficer Lowe odciągnął go na bok nie mając pojęcia o tym, iż Ismay jest jego pracodawcą. W rzeczywistości po skrzyczeniu milionera i zorientowaniu się kim jest, Lowe obawiał się utraty pracy.
Czternasta scena ukazuję szalupę ratunkową numer 6, na pokładzie której znajdowała się Molly Brown. Wzięła ona wiosło z rąk jednego z marynarzy i zaczęła sama wiosłować twierdząc, iż nie ma on pojęcia jak robić to prawidłowo. Był nim Frederick Fleet – marynarz, który w bocianim gnieździe zadzwonił w dzwon i poinformował o górze lodowej – w rzeczywistości naprawdę znajdował się w tej samej łodzi, co Molly Brown.
Piętnasty usunięty fragment rozpoczyna się po scenie, w której Jack i Rose wyłamują drzwi, a krzyczącemu na nich członkowi załogi każą się zamknąć. Scena ta ukazuje żmudne próby wyjścia pasażerów z trzeciej klasy na wyższe pokłady, przez co Jack uświadamia sobie, iż są odcięci od reszty statku. Następnie widzimy jak żona jednego z członków kapeli z trzeciej klasy przykrywa Rose kocem, a mężczyzna daje im napić się z piersiówki.
Szesnasta scena została wstawiona w środek sekwencji, w której kobiety są oddzielane od mężczyzn i pakowane do szalup. Po kwestii Cala, ukazani zostają Ida i Isidor Strauss, starsi przedstawiciele pierwszej klasy. Ida postanowiła zostać i zginąć wraz z mężem na pokładzie. Był to fakt historyczny, jeden ze słynniejszych elementów legendy Titanica.
Siedemnasta rozszerzona scena ukazuje relacje między Fabrizio a Helgą. Nalega on aby z nim poszła, jednak jej ojciec się sprzeciwia. Następnie Fabrizio wyznaje jej miłość i odchodzi. Scena ukazywała problem jakim było podróżowanie osób z trzeciej klasy całymi rodzinami. Kobiety nie opuszczały bliskich, aby uciec do szalup, lecz zostawały wraz z rodzinami. Scenę usunięto, gdyż stwierdzono, iż wątek miłosny powinien odnosić się jedynie do postaci Jacka i Rose.
Osiemnasta usunięta scena rozpoczyna się od użytego w filmie ujęcia odpływającej łodzi numer 6 i prowadzi do zbliżenia kwatermistrza Hichensa kierującego szalupą, który krzyczy przy tym na pasażerów, w tym na Molly Brown, aby wiosłowali szybciej. Scena ta ukazuje strach, jaki ludzie mieli przed wciągnięciem ich przez wytworzony przez tonący okręt wir. Następnie kapitan Smith z tubą, odtworzoną na podstawie tej znalezionej w pobliżu wraku, nawołuje, aby łódź zawróciła, gdyż mogła pomieścić jeszcze sporo ludzi. Scena ta przedstawia również tchórzostwo Hitchensa, który zignorował rozkaz kapitana twierdząc, iż to ich życie, a nie tych na statku. Jest to odtworzenie wydarzenia historycznego odzwierciedlającego przy okazji krytyczne nastawienie prawdziwej Molly Brown do kwatermistrza Hichensa. Scenę usunięto, gdyż okazała się zbyt odstająca od wątku Jacka i Rose.
Następnie przenosimy się do siłowni, w której kilkoro ludzi rozgrzewa się poprzez ćwiczenia. W scenie tej John Jacob Astor rozmawia z panią Astor, co było udokumentowane, a przy okazji krytykuje plan szefa obsługi siłowni, który chciał płynąć wpław bez kamizelki. Następnie mamy scenę, w której szef kuchni Joughin, wrzuca do wody kilka leżaków. Jest to kolejny fakt historyczny – po uratowaniu zeznał, że wyrzucił ok. 50 leżaków będąc pijanym. Scena ma miejsce przed strzelaniem jednego z oficerów do pasażerów.
Dziewiętnasta przedłużona scena zaczyna się od ujęcia, w którym Cal mówi służącemu, iż na statku rozpoczyna się panika, po czym dostrzega biegnące po pokładzie psy. Wiadomo, iż pasażerowie pierwszej klasy podróżowali ze zwierzętami, jednak pewność co do ras, odnosi się jedynie do czarnego buldoga francuskiego widzianego na pokładzie. Właśnie jego po zakończeniu produkcji Cameron przygarnął pod swój dach.
Dwudziesta usunięta scena to moment z sekwencji pożegnań. Po ujęciu płaczących dziewczynek, Rose dostrzega inną parę żegnającą się nieopodal. Następnie do Rose podchodzi pewien mężczyzna, proszący o przekazanie listu swojej żonie w Iowa. Scena ta miała dać Rose do zrozumienia, że już nigdy nie zobaczy Jacka, jednak dzięki znakomitemu aktorstwu Kate Winslet stwierdzono, iż ujęcia te są zbędne.
Dwudziesta pierwsza usunięta scena ukazuje całą ucieczkę przed Calem i Lovejoyem. Po wystrzelaniu wszystkich nabojów i zorientowaniu się, że brylant został w kieszeni płaszcza, Cal mówi do Lovejoya, że może wziąć sobie naszyjnik, jeśli zabije Rose i Jacka. Lovejoy zmienia magazynek i podąża za kochankami.
Para wbiega do jadalni i po zdaniu sobie sprawy, iż są zamknięci, postanawiają ukryć się wśród stołów. Lovejoy wkracza do jadalni i zaczyna poszukiwania. Następnie Jack zostawia Rose, którą po chwili znajduje Lovejoy. Wtem następuje atak Jacka, który pokonuje służbistę cedząc słowa “Pozdrowienia od Dawsonów z Chippewa Falls”. Zaraz po tym Jack wyłamuje drzwi, a znajome ujęcie z wersji kinowej gdzie Jack słucha dźwięków wydawanych przez statek, w rzeczywistości odnosi się do zmylenia Lovejoya i nasłuchiwania jego kroków w celu zbadania gdzie poszedł. Scena ukazuje powolne zatapianie jadalni oraz wyjaśnia skąd wzięła się rana na czole Lovejoya. Na potrzeby tej sekwencji zbudowano specjalny plan i kręcono ją przez 4 dni ze względu na powolne osuszanie planu i ustawianie setek krzeseł oraz innych elementów dekoracji. Cameron twierdził, iż pisząc scenariusz potrzebował w tym miejscu filmu akcji. Po zakończeniu produkcji stwierdził, że była to najbardziej błędna kalkulacja kosztów w produkcji tego filmu. Sekwencja trwa ponad 5 minut i miała ogromny wpływ na wycięcie sceny, w której omawiana jest postać Lovejoya.
Dwudziesta druga scena jest rozszerzoną wersją sceny, w której jeden z członków załogi wręcza panu Guggenheimowi i jego służącemu kamizelkę ratunkową, a ten z niej rezygnuje i prosi o brandy. Następnie widzimy jego pożegnanie z Johnem Jacobem Astorem – obydwaj byli najbogatszymi pasażerami Titanica. Chodziło o to, aby odejść z klasą jak gentelmani wiedząc, iż żadne pieniądze ich nie uratują. Nie wiadomo, czy w rzeczywistości rozmawiali podczas tonięcia.
Dwudziesta trzecia scena ma miejsce po ujęciu, w którym Cal pakuje znalezioną dziewczynkę razem z nim do szalupy. Scena ma miejsce w pomieszczeniu z aparatem Marconiego, gdzie Jack Phillips i Harold Bride zostali do samego końca. Jest to przedstawienie prawdziwej historii, kiedy to Harold Bride nałożył kamizelkę Jackowi Phillipsowi i dopiero postanowił ratować swoje życie. Phillips zginął na statku, a Bride ocalał.
Dwudziesta czwarta scena ma miejsce po efektownym ujęciu zalewania korytarza wodą. Ukazuje ona śmierć angielskiej dziewczynki Cory (którą malował i z którą tańczył Jack Dawson) wraz z jej rodziną w zalewanym wodą, zamkniętym przejściu na wyższy pokład. Scena ta została usunięta gdyż Cameron stwierdził, że śmierć dziecka jest zbyt przerażająca.
Dwudziestą piątą sceną jest rozszerzony pobyt Jacka i Rose w wodzie podczas próby wejścia na pływający fragment drewna. W scenie tej pewien mężczyzna próbuje wejść na ten fragment, gdyż wie, iż jest to jego jedyna nadzieja na przetrwanie, jednak Jack go przegania. Scena ta miała ukazać, iż nie każdy zachowywał się jak zwierzę aby przeżyć, gdyż mężczyzna przyjął do świadomości słowa Jacka i po prostu zrezygnował. Scena usunięta ze względów czasowych.
Dwudziesta szósta scena ma miejsce po ujęciu mężczyzny w wodzie krzyczącego o pomoc. Widzimy w niej pasażerów szalupy numer 1, w której jest zaledwie 12 osób. Zastanawiają się czy pomóc tonącym, lecz Sir Cosmo Duff Gordon odmawia udzielenia jej, obawiając się, iż przewrócą łódź.
Dwudziestą siódmą sceną jest fragment, w którym oficer Lowe organizuje łodzie. Podczas przesadzania pasażerów odkrywa, że jakiś chłopak przebrał się za kobietę aby ocalić swe życie. Scena ta jest jedną z legend Titanica, lecz nigdy nie została oficjalnie potwierdzona. Oglądając film uważnie widać, iż oficer ściąga nakrycie głowy jednej z pasażerek w momencie przenikania do następnej sceny.
Dwudziestą ósmą sceną jest uratowanie przez oficera Lowe’a chińczyka pływającego na drzwiach. Jako ciekawostkę należy dodać, iż chińczyka zagrał Van Ling, który współpracuje z Cameronem od 1987 roku, nadzorując m.in. produkcję edycji DVD. Pracował również nad specjalnym wydaniem “Titanica”.
Dwudziesty dziewiąty odrzucony fragment to rozszerzona sekwencja na pokładzie Carpathii. Chciano wyjaśnić co stało się z Rose oraz z pozostałymi postaciami po uratowaniu. Scenę usunięto, ponieważ po śmierci Jacka chciano skoncentrować się jak tylko to było możliwe na postaci Rose. Pierwotnym zamiarem było pokazać uratowanie wszystkich ważnych postaci. Widzimy tu oficera Lightollera kierującego przewróconą do góry nogami szalupą (zdarzenie prawdziwe), marynarzy we włazie wciągających Rose na pokład, dziewczynkę uratowaną przez Cala i przede wszystkim Ismaya idącego ze wstydem i spoglądającego w oczy wszystkim kobietom czekającym na mężów. W rzeczywistości, po marszu przez pokład zamknął się w kabinie lekarza pokładowego i został tam aż do momentu przypłynięcia do portu. Chciano w tej scenie również podkreślić, iż Rose i jej matka nigdy się nie spotkały.
Następnie przenosimy się do ujęcia znanego z wersji kinowej, gdzie Cal schodzi szukać Rose i dostrzega pewną kobietę o rudych włosach (widać ją w filmie), po czym podbiega do niej i rozczarowuje się, gdyż to nie Rose. Mamy tu również rozszerzoną kwestię starszej Rose, która dodaje przed słowami “przynajmniej tak czytałam w gazetach” o tym, iż dzieci Cala walczyły o jego majątek jak hieny, po tym jak popełnił samobójstwo.
Po scence gdy jeden z członków załogi Carpathii prosi Rose o podanie nazwiska, mamy scenę, w której starsza Rose porównuje siebie do gąsienicy zmieniającej się w motyla. Symbolem tego jest spinka do włosów w kształcie motyla oraz ujęcie Statuy Wolności symbolizującej jej niezależność i rozpoczęcie nowego życia, co odnosi się do słów z początku filmu o tym, że czuje się jak niewolnica podróżująca do Ameryki w kajdanach. Jednocześnie podkreśla, iż rzecz niewyobrażalna jaką jest przemiana oślizłego insekta w pięknego motyla, była bardziej możliwa do wyobrażenia niż to, że niezatapialny Titanic zatonie.
Nie opublikowano również dwóch kolejnych scen. Pierwsza z nich była przedłużeniem miłosnej sceny w samochodzie. Po tym jak Jack kładzie głowę na klatce piersiowej Rose, mówi że słyszy jej serce. Kolejną nieopublikowaną sceną była konfrontacja Cala z Fabrizio, który wspina się na szalupę bogacza. Na słowa “złaź bo nas przewrócisz” odpowiada on, że musi dotrzeć do Ameryki, gdyż to jego przeznaczenie. Cal spycha go z łodzi cedząc słowa “To w tę stronę”.
Również w zwiastunach promujących film pojawiło się multum niewykorzystanych ujęć. Często prezentują one pojawiające się w filmie sceny z nieco innej perspektywy, jednakże jest sporo wyjątków takich jak: ujęcie Cala uderzającego wiosłem, ujęcia z niedokończonymi efektami specjalnymi, czy cały teaser “Titanica”, który ukazuje scenę budowania statku w postaci concept-artów. W zdjęciach z produkcji pojawiło się również zdjęcie czarnego psa pływającego w wodzie, jednak materiał video z ową sceną nie został jak dotąd opublikowany.
Kolejne niewykorzystane w filmie ujęcia pochodzą z krótkiego dokumentu będącego prezentacją materiałów nakręconych pod wodą specjalnie zbudowaną kamerą (materiału nakręconego ROV-em nie uwzględniłem w niniejszym zestawieniu).
Adam Sobieski