NAJLEPSZE filmy o KOSMOSIE

3. 2001: Odyseja kosmiczna (1968)

Mimo upływu lat przygotowany przez Stanleya Kubricka film science fiction pozostaje jedną z najambitniejszych i najpoważniejszych wypraw w przestrzeń kosmiczną, jakie mogliśmy oglądać. W 2001: Odysei kosmicznej kosmos jest metafizyczną otchłanią, w której splatają się życie i śmierć, a konfrontacja z nią jest dla człowieka okazją do zadania sobie najważniejszych pytań na temat własnej egzystencji, pochodzenia i istnienia. Kubrick zaproponował prawdziwą podróż przez czas i przestrzeń, pokazując, że jako Ziemianie jesteśmy tylko pyłkiem gwiezdnego wszechświata – pyłkiem myślącym, przeżywającym coś istotnego, ale wciąż zbyt małym, by zrozumieć, a co dopiero zawładnąć kosmosem. Jego byt nas przerasta i to doświadczenie właśnie stara się przekazać nam film z 1969 roku. Stara się ze znakomitym skutkiem. [Tomasz Raczkowski]

2. Interstellar (2014)

Nie padam przed Interstellarem na kolana, ale trudno mi nie docenić zaangażowania Nolana w to, by podczas produkcji użyć jak najmniej CGI i być jak najbardziej wiernym nauce – nie bez powodu jego dzieło wymieniane jest wśród tych, które są z nią najbardziej zgodne. Kosmos u Nolana pobudza wyobraźnię i niejednokrotnie powala swoim ogromem, a na przykład motyw z dylatacją czasu na wodnej planecie może utkwić w głowie na długo, podobnie jak wspaniałe, intrygujące krajobrazy. Na dokładkę niezapomniana scena z dokowaniem. Abstrahując już od aspektów kosmicznych, Interstellar potrafi pobudzić emocje także ludzką stroną, i za to mu chwała. [Łukasz Budnik]

1. Obcy – ósmy pasażer Nostromo (1979)

Niewiele jest bardziej przerażających sytuacji niż kosmiczny rejs w odległych zakątkach wszechświata, w trakcie którego do załogi dołącza nieznana, mordercza forma życia – Obcy. Film Ridleya Scotta taki punkt wyjścia przemienia w wybitny thriller o konfrontacji człowieka z kosmicznym zagrożeniem. Obcy uosabia lęk przed tym, co nieznane i odmienne od naszych wyobrażeń o życiu, ujawniając paradoksalność cywilizacyjnej chęci nawiązania kontaktu z „kosmitami” – takie spotkanie ma wielkie szanse skończyć się krwawo. Pierwszy z całej serii film w uniwersum Obcego do dziś jest tym najbardziej porażającym, odznaczającym się esencjonalną grozą oraz klaustrofobiczną atmosferą, które w połączeniu ze znakomitą inscenizacją oraz efektami czynią z niego usytuowane na przecięciu gatunków arcydzieło. [Tomasz Raczkowski]