WŁADCA PIERŚCIENI: DWIE WIEŻE. Wersja reżyserska

[Czas: 01:30:42 – 01:32:27]
Każdy, kto zastanawiał się, cóż to za zabłąkany koń odnalazł ciężko rannego Aragorna i odwiózł do Edoras, znajdzie w tej scenie odpowiedź. W wersji kinowej motyw ten wyglądał na mocno naciągany, ale okazuje się, że nie był to jakiś tam przypadkowy rumak. Jeszcze przed wyjazdem do Helmowego Jaru Aragorn zwraca uwagę na wyjątkowo narowistego konia, który nie daje się nikomu okiełznać. Jest to Brega, koń zmarłego Theodreda. Dzięki umiejętnościom, które nabył od elfów, Aragornowi udaje się uspokoić rumaka, po czym zwraca mu wolność stwierdzając, że ten koń dość już się napatrzył na wojnę.

[Czas: 01:32:27 – 01:34:06]
Grima opowiada Sarumanowi o wydarzeniach w Edoras oraz o pierścieniu, jaki widział na palcu Aragorna. Dzięki temu Saruman domyśla się planu Gandalfa wprowadzenia na tron potomka Isildura. Uważa jednak Gandalfa za głupca, twierdząc, że linia rodu dawno temu wygasła.

[Czas: 01:34:06 – 01:34:28]
Mieszkańcy Rohanu wyruszają do Helmowego Jaru – Eomer przekonuje przygnębionego Gamlinga, że wygrają nadchodzącą wojnę i wrócą do Edoras. Kilka ujęć opuszczania miasta przeniesiono nieco później i dodano ujęcie chłopca, który uciekł z napadniętej wioski i dotarł do stolicy, żeby przekazać królowi wieści o rabunkach. Widzimy go na koniu razem z siostrą. (01:36:04)

[Czas: 01:45:29 – 01:46:28]
Podczas pojmania Froda i Sama przez zwiadowców Gondoru Frodo powołuje się na tajemnicę poselstwa i przekonuje, że są po tej samej stronie, zaś ci, którzy walczą z wrogiem, nie powinni ich zatrzymywać. Faramir podchodzi do zwłok jednego z przeciwników i mówi o relatywizmie dobra i zła oraz o tym, że wróg wcale nie musi być zły – to wojna robi wrogów z dobrych ludzi. Scena znakomicie oddająca charakter Faramira.

[Czas: 01:47:21 – 01:49:49]
Rozmowa Aragorna z Theodenem, z której dowiadujemy się, że ojciec Eowiny został zabity przez Orków. Patrząc na rozbawioną siostrzenicę, podnoszącą z ziemi krasnoluda, stwierdza, że już dawno nie widział uśmiechu na jej twarzy. Potem następuje zabawna scena, w której Eowina częstuje Aragorna przygotowaną przez siebie zupą. Aragorn, niczym prawdziwy dżentelmen zapewnia, że zupa jest świetna, chociaż jego mina świadczy raczej o czymś przeciwnym. Pod bacznym okiem Eowiny zmuszony jest zjeść do końca, choć prawie udało mu się chyłkiem wylać zawartość miski. Prawie. Przy okazji dowiadujemy się, że Aragorn ma 87 lat.

[Czas: 01:53:15 – 01:53:51]
Retrospekcja z Rivendell, częściowo obecna w wersji kinowej. Dodano próbę wymknięcia się Aragorna bez pożegnania oraz słowa potomka Isildura świadczące o tym, iż dał się przekonać Elrondowi. Ze sceny tej wycięto krótkie ujęcie, w którym Aragorn bierze Arwenę za rękę (patrz: sceny usunięte).

[Czas: 02:02:41 – 02:02:54]
Kilka sekund pokazujących, jak Eowina organizuje porządki w Rogatym Grodzie.

[Czas: 02:17:19 – 02:17:40]
Faramir opowiada Frodowi jak znaleziono wyrzucony na brzeg rzeki, złamany róg Boromira. Kapitan Gondoru przeczuwa, że nie zobaczy już więcej swojego brata.

[Czas: 02:17:50 – 02:18:24]
Wizja Faramira, w której spostrzega unoszącą się na wodzie łódź. W środku, z mieczem na piersi i z tarczą pod głową leży martwy Boromir.

[Czas: 02:18:33 – 02:23:06]
Jedna z najdłuższych dodanych scen. Jest to retrospekcja, która przenosi nas do momentu, w którym Boromir z Faramirem odbili Osgiliath. Namiestnik Gondoru przychodzi z gratulacjami, które kieruje wyłącznie w stronę Boromira, ganiąc młodszego brata. Jednocześnie przynosi wiadomości o odnalezieniu Jedynego Pierścienia. Misję przywiezienia z Rivendell broni nieprzyjaciela zleca oczywiście bardziej zaufanemu synowi, Boromirowi, zbywając Faramira pogardliwymi słowami: “Szansa dla Faramira, kapitana Gondoru, by mógł się wykazać”. Odjeżdżając w stronę dworu Elronda Boromir mówi do brata “zapamiętaj ten dzień, braciszku”. Scena bardzo ważna i tłumacząca jak ważne dla Faramira było dostarczenie pierścienia ojcu. Z wersji kinowej wynikało, że Faramir jest po prostu służbistą, zaślepionym potęgą pierścienia i dostrzegającym w tej broni szansę na zwycięstwo z Sauronem. Może i tak częściowo było, ale dziwne, że akurat Faramirowi, jako bodaj jedynemu z ludzi udało się oprzeć potędze pierścienia. Z wersji reżyserskiej jasno wynika, że główną motywacją Faramira było dowiedzenie swej wartości przed ojcem, nie pożądał pierścienia dla siebie i rezygnacja z niego nie wymagała przełamania jego kuszącej mocy, ale zwykłej, ludzkiej chęci zaimponowania własnemu ojcu. I prawdopodobnie dlatego mu się udało – taka interpretacja czyni Faramira bardziej ludzkim a jednocześnie znacznie bardziej tragicznym.

[Czas: 02:26:08 – 02:26:24]
Po złapaniu Smeagola podwładni Faramira traktują go znacznie bardziej brutalnie niż w wersji kinowej. W końu Faramir mówi: “Wystarczy”.

[Czas: 02:37:31 – 02:38:33]
Legolas namawia Aragorna, by ten choć trochę odpoczął. Spotykają Eowinę, która żali się, że wysyłają ją do jaskiń. Mówi Aragornowi, że są tacy, którzy chcą walczyć u jego boku, bo go kochają – brzmi to tak, jakby mówiła o sobie.

[Czas: 02:38:42 – 02:38:48]
Krótkie ujęcie, które można podsumować jednym zdaniem: Eowina wiąże włosy. I tyle.

[Czas: 02:42:03 – 02:43:04]
Wiec Entów – Merry zaczyna się niecierpliwić, że zebranie trwa tak długo – na pytanie, czy już coś ustalili Drzewiec uprzejmie odpowiada: “Ustalić? Nieeeee. Właśnie skończyliśmy mówić sobie: dzień dobry”.

[Czas: 02:52:07 – 02:52:15]
Podczas bitwy o Helmowy Jar nie dodano zbyt wiele, są to krótkie ujęcia nie wnoszące niczego specjalnego i trudne do zauważenia. Jednym z nich jest walka Aragorna z Uruk – hai, któremu dzielny przyszły król ucina nogę.