WŁADCA PIERŚCIENI: DWIE WIEŻE. Wersja reżyserska

[Czas: 02:52:19]
Sekundowe zbliżenie na twarz wojownika, który właśnie wziął i zszedł był z tego świata.

[Czas: 03:01:55 – 03:01:59]
Często bywa, że giermek ratuje swojego króla – w tej scence jest na odwrót. Jeden z Orków chwyta Gamlinga za gardło, na szczęście tuż obok znajduje się król, który obcina obie ręce Uruk – hai.

[Czas: 03:08:57 – 03:09:11]
Pippin dostrzega w lesie jakieś zamieszanie, co zwiastuje pojawienie się małej, ale skutecznej armii entów.

Koniec bitwy o Helmowy Jar jest nieco inaczej zmontowany. Końcowe przemówienie Sama, widok uciekających orków oraz ujęcie Arweny rzucającej się w objęcia Aragorna – wszystko to przeniesiono nieco później. Zmiany te są mało istotne i niedostrzegalne.

[Czas: 03:24:44 – 03:25:26]
Orkowie uciekają do lasu, gdzie rozprawiają się z nimi drzewa – Rohirrimowie, stojąc na wzgórzu, obserwują tę zagładę resztek wrogiej armii.

[Czas: 03:25:34 – 03:26:14]
Arcyzabawna scenka podsumowująca konkurencję, jaka wywiązała się między Gimlim i Legolasem w kwestii ilości zabitych wrogów. Pomijając dociekania, ilu jednym zamachem zabił elf drabiną oblężniczą, wynik jest 43 – 42 dla krasnoluda, dumnie siedzącego na urukowych zwłokach. Legolas wyciaga strzałę i strzela w zwłoki uruka, niebezpiecznie blisko klejnotów oburzonego Gimlego, po czym następuje taki oto dialog:
L – 43.
G – Ten był już martwy.
L – Jeszcze drgał.
G – Jeszcze drgał, bo ma mój topór osadzony w układzie nerwowym!

Na potwierdzenie czego Gimli trąca raz po raz swój topór, wywołując w zwłokach pośmiertne drgawki. Jak wiemy, na tym się nie skończyło i zawody trwały dalej w Powrocie króla.

[Czas: 03:26:14 – 03:28:19]
Pippin i Merry znajdują piwnicę Sarumana. Jak zwykle głodny Tuk zastanawia się, gdzie by tu znaleźć coś do jedzenia, gdy wtem dostrzega unoszące się na wodzie jabłko. Podnosi je i zerka w górę, jakby przypuszczał, że spadło mu z nieba (podobną scenę możemy znaleźć w Drużynie pierścienia, kiedy Aragorn prowadzi Hobbitów przez las i Pippin pyta co z drugim śniadaniem, obiadem, podwieczorkiem, kolacją… W odpowiedzi dostaje w głowę jabłkiem, rzuconym przez Aragorna – wtedy również spogląda z podobną miną w górę).

Tropem jabłek i innego jadła trafia do doskonale zaopatrzonej piwnicy Sarumana, w której znalazło się miejsce również na dwie baryłki liści z Longbottom – najlepszego ziela w Południowej Ćwiartce.

[Czas: 03:28:19 – 03:30:49]
Faramir odprowadza Froda i Sama do starego kanału, którym wyruszą w dalszą wędrówkę. Sam, pełen uznania mówi:
– “Kapitanie Faramirze, dowiodłeś swojej wartości” – co z pewnością jest najlepszym komplementem, jaki Faramir mógł usłyszeć.

Wietrząc podstęp, kapitan Gondoru wypytuje Golluma, jaką drogą chce ich poprowadzić i ostrzega Froda przed zagrożeniem, jakie kryje się w Cirith Ungol. Samwise, chcąc nieco uładzić Golluma, tłumaczy mu, że Frodo wydając go w ręce ludzi Faramira nie chciał go skrzywdzić, lecz ocalić. Gollum mówi, że nie ma żalu, ale sposób, w jaki to mówi sprawia, że nie bardzo mu wierzymy.

• SCENY USUNIĘTE

Zaledwie trzy krótkie ujęcia całkowicie usunięto z wersji kinowej.
Dwa pochodzą z przeglądu wojsk Sarumana (czas: 0:16:05 – 0:16:10).

Oraz jedno z retrospekcji z Rivendell, w którym Aragorn chwyta Arwenę za rękę (czas: 01:25:31).

Oprócz tego usunięto kilka kwestii, które wymieniłem w opisie scen dodanych, oraz niektóre fragmenty nieco inaczej przemontowano, ale są to różnice niedostrzegalne.

PODSUMOWANIE

Wersja reżyserska trwa 223 minuty i jest aż o 44 minuty dłuższa od wersji kinowej. Spośród wszystkich dodanych scen nie wszystkie wydają się niezbędne, ale też żadna nie wydaje się zupełnie niepotrzebna, wciśnięta na siłę czy odstająca od całości. Z pewnością największe znaczenie ma spora retrospekcja dotycząca Faramira, która wprowadza postać namiestnika Gondoru już w Dwóch wieżach. Ważna jest również scena z koniem Theodreda, gdyż bez niej cudowne odratowanie Aragorna wydaje się wyjątkowo naiwne. Wersja reżyserska to gratka przede wszystkim dla fanów trylogii, których nie zmęczyła długość wersji kinowej – zaś ci, którym brakło wyjaśnień dotyczących niektórych zdarzeń, myślę, że znajdą tu sporo odpowiedzi.

Tekst z archiwum film.org.pl.