W moim poduszkowcu jest pełno węgorzy. NAJLEPSZE SKECZE MONTY PYTHONA
Ponad 14-letnia działalność grupy zaowocowała setkami skeczy oraz żartów, które na nowo kształtowały nasze poczucie humoru, stając się brytyjską ikoną śmiało przyrównywaną do Beatlesów. Komicy nie tylko śmieszyli do łez, ale i spłodzili opasły i oryginalny rozdział naszej popkultury o nienaruszonej po dziś dzień sławie. Nietrudno zatem zgadnąć, że wybór najlepszych skeczy jest zadaniem niewdzięcznym i karkołomnym, przysługującym największym znanym temu światu śmiałkom. Zaszycie się w pustelni na trzy lata, które w całości poświęciłam przyswajaniu dzieł komików, pomogło mi jednak dokonać tego ciężkiego wyboru. Wybrane spośród setki odcinków Latającego Cyrku Monty Pythona oraz filmów długometrażowych najlepsze z najlepszych są wizytówką niepowtarzalnego stylu brytyjskich ekscentryków. Kolejność losowa.
Poncjusz Piłat (Żywot Briana)
Piłat. Postać kojarzona pozytywnie jedynie przez Michaiła Bułhakowa, autora Mistrza i Małgorzaty, jako ofiara migreny i poczciwy samotnik. Zdaniem Monty Pythona jednak był to mało rozgarnięty człowiek z wadą wymowy oraz znajomymi obdarzonymi ciekawymi nazwiskami. Mamy do czynienia z prostym i prymitywnym humorem, który przeplatany z patosem i powagą sytuacji oraz wykorzystanymi motywami biblijnymi tworzy iście wybuchową mieszankę, przechodząc ze skrajności w skrajność. Dodatkowo Michael Palin dopieszcza skecz aktorską kreacją Piłata.
Najzabawniejszy żart świata
Skecz o zabójczym kawale pojawił się w pierwszym odcinku serii Latającego Cyrku Monty Pythona. Treść tytułowego żartu, która wesoło zabrała ze sobą wiele istnień, nigdy nie została wyjawiona. Przetłumaczony z języka niemieckiego był jedynie niezrozumiałym bełkotem. Najzabawniejszy żart świata oferuje nam to, co u Monty Pythona kochamy najbardziej: absurdalny humor, mężczyzn przebranych za kobiety, naigrywanie się z nazistów (Zupełnie inny oficer Gestapo).
Czarownica (Monty Python i Święty Graal)
Pythoni, żartując ze średniowiecznych zabobonów, bawią się wyśmienicie. Ulubioną rozrywką gawiedzi ze Świętego Graala nie mogło być zatem nic innego, jak palenie czarownic.
-Skąd wiecie, że to czarownica?
-Bo zamieniła mnie w traszkę!
-W traszkę?
-Tak…, ale już mi lepiej.
Szpital świętego Sadysty
Monty Python prezentuje nowatorskie metody aktywnej rekonwalescencji w Szpitalu Świętego Sadysty. Skecz po raz kolejny imituje materiał dokumentalny, w którym bezpośrednio do kamery wypowiadają się lekarze oraz pacjenci. Komicy prócz ośrodka, w którym pacjenci dochodzą do zdrowia dzięki ciężkim i wyczerpującym pracom i aktywnościom fizycznym, pokazują także Szpital Dla Atrakcyjnych, Niezbyt Chorych Panienek oraz Szpital Dla Bardzo Bogatych Ludzi, Którzy Lubią Dawać Lekarzom Pieniądze.
Ludzie zamieniający się w Szkotów
Charakterystyczny skecz science fiction, traktujący o inwazji kosmicznego budyniu na Ziemię. Mimo iż opowiedziany jest jak klasyczna historia narracyjna, przewija się wiele bezpośrednich odniesień do widza. Bohaterowie burzą barierę czwartej ściany, zdając sobie doskonale sprawę z obecności kamery.
Przeszczepy organów od żywych dawców (Sens życia według Monty Pythona)
Choć w przypadku Sensu życia według Monty Pythona stykamy się z ważkimi treściami, błyskotliwymi satyrami, które składają się na najbardziej ambitną produkcję Pythonów, skecz o przeszczepach organów wręcz emanuje brutalnością i ohydą. Spokój i opanowanie, które unoszą się nad groteskowo masakrowanym ciałem dawcy organów, są w swej niedorzeczności przerażająco komiczne. Terry Jones zaś, wcielając się w rolę kobiety, dodaje scenie uroku.
Węgierski klient
Książeczki z rozmówkami bywają zdradzieckie, czego uczą nas komicy Monty Pythona. Szydzą tym samym niewinnie z narodowości węgierskiej, ukazując dystopijną wizję Wielkiej Brytanii pogrążonej w chaosie komunikacyjnym. Inspiracją do skeczu mogła być dziewiętnastowieczna książka frazy portugalsko-angielskiej As she is spoke, uważana za klasyczne źródło niezamierzonego humoru, ponieważ tłumaczenia w języku angielskim są na ogół niespójne i bełkotliwe.
Babunie piekieł
Kolejna zabawa kontrastami. Wątpliwie urocze staruszki terroryzujące spokojne miasteczko, siejące postrach nawet wśród najmężniejszych mieszkańców. Kradną budki telefoniczne, emanują przemocą, malują na murach znamienną sentencję Make tea not love. Pythoni ubierają skecz w prześmiewczą szatę, imitującą poważną telewizyjną relację dokumentalną.
Jak być niewidzialnym
Poradnik, który świadomie parodiuje społeczne ogłoszenia informacyjne rządu brytyjskiego, emitowane w państwowej telewizji. Narrator, John Cleese, podkreśla znaczenia bycia niewidocznym, sugerując się dobrem społecznym. W rzeczywistości jednak cieszy się z efektownych wystrzałów oraz eksplozji, znajdując pretekst do mordowania ludzi. Absurd, groteska i czarny humor osiągają apogeum w krótkim, dwuminutowym skeczu.
Maja Budka