SEQUELE – Depresja gangstera

TYTUŁ POLSKI: Depresja Gangstera ROK PRODUKCJI: 1999 DYSTRYBUCJA W POLSCE: Warner REŻYSERIA: Harold RamisWYSTĄPILI: Robert De Niro Billy Crystal Lisa Kudrow Chazz Palminteri Joe Viterelli Joe Rigano Richard Castellano

Szanowany i ceniony psychiatra – doktor Ben Sobel zostaje zmuszony przez szefa mafii Paula Vittiego do przeprowadzenia z nim serii sesji terapeutycznych. Przyczyną jest nadmierna wrażliwość gangstera (płacz, szlochanie) objawiająca się w najmniej oczekiwanych sytuacjach, która może go skompromitować w oczach zaufanych współpracowników, ale przede wszystkim wrogów. Chcąc się wyleczyć z ataków zastrzega sobie wizyty u doktora nawet w najmniej oczekiwanych momentach. Oczywiście nie jest to psychiatrze w smak, gdyż zbliża się nieuchronnie jego ślub z narzeczoną Laurą. Dodatkowo spotkaniami zaczyna interesować się FBI. Całkiem przyjemna w odbiorze komedia, trafnie parodiująca filmy szeroko pojętego gatunku kina gangsterskiego. Ukłon należy się Robertowi De Niro, który jak się okazało potrafi śmiać się sam z siebie i swych ról, którymi udowodnił że ma nieprzeciętny talent aktorski. Płaczący De Niro to jest to, czego w kinie jeszcze nie było i choćby dlatego warto obejrzeć tę ciepłą, sympatyczną i relaksującą komedię z kilkoma wyśmienitymi scenami, jak choćby finał z Billym Crystalem.

TYTUŁ POLSKI: Nawrót Depresji Gangstera ROK PRODUKCJI: 2002 DYSTRYBUCJA W POLSCE: Warner REŻYSERIA: Harold RamisWYSTĄPILI: Robert De Niro Billy Crystal Lisa Kudrow Cathy Moriarty Joe Viterelli Brian Rogalski Thomas Rosales Jr.

Siedzący w więzieniu szef mafii Paul Vitti sprawia wrażenie co najmniej nieprzystosowanego do warunków życia. Albo jest totalnie otępiały, albo śpiewa piosenki z musicalu „West Side Story„. Do pomocy wezwany zostaje doktor Ben Sobel, który zostaje zobowiązany do zajęcia się wypuszczonym na wolność Vittim. Jak się okazuje od początku był to blef gangstera, który ewidentnie planuje coś niezgodnego z prawem. Na domiar złego wprowadza się bezceremonialnie do domu swego lekarza. Obydwaj – pacjent w raz z lekarzem – namiętnie obserwowani są przez FBI. Sequel niestety jak to bywa nie dorównał oryginałowi. Wyraźnie zabrakło pomysłu, a tym razem oglądanie De Niro jest raczej równie mało przyjemne, co śmieszne. Dowcipy czerstwe i odgrzewane, a cała obsada – mam takie wrażenie – spotkała się na planie zupełnie przypadkiem. Dla wytrwałych.

CIEKAWOSTKI:

• Wstawiennictwu Roberta De Niro, Chazz Palminteri zawdzięcza rolę Primo Sidone. Od dłuższego czasu obaj aktorzy są wielkimi przyjaciółmi – zagrali razem w „A Bronx Tale” z 1993 roku, debiucie reżyserskim De Niro.
• Reżyserowi obu części Haroldowi Ramisowi udało się zebrać całą podstawową obsadę przy realizacji drugiej części.
• Chodzą słuchy, że postać Paula Vittiego była inspirowana autentyczną i legendarną osobą gangstera Johna Gottiego.
• Podczas napisów końcowych „Analyze That” można pooglądać nieudane ujęcia z planu.
• Role gangsterów to jedne z najczęściej wybieranych przez Roberta De Niro.
• Nie tylko filmy z cyklu „Depresja Gangstera” udowodniły, że De Niro ma dystans do siebie i swych ról. Autoparodystyczne elementy można znaleźć też w filmie „Rocky i Łoś Superktoś” – kolażu filmu aktorskiego i animowanego (parodia „Taxi Driver”).

CZY BĘDZIE KOLEJNA CZĘŚĆ?

Mimo różnych ostatnimi czasy chybionych projektów De Niro, nie sądzę żeby dał się namówić na kolejne przygody gangstera Vittiego.

Tekst z archiwum film.org.pl