search
REKLAMA
Zestawienie

Scenarzyści wrogami postaci. NAJGORSZE wątki serialu GRA O TRON

Krzysztof Nowak

17 kwietnia 2021

REKLAMA

Niedawno koleżanka z redakcji pisała o najlepszych wątkach, jakie mogliśmy znaleźć w Grze o tron. Tym razem w ramach kontrastu podejmę przeciwny temat – podam swoje typy najgorzej poprowadzonych wątków w historii serialu. Pod uwagę biorę wszystkie sezony, toteż możecie spodziewać się w tekście licznych spoilerów – z tego względu odradzam jego czytanie bez znajomości wydarzeń. Jeśli jednak długie godziny spędzone na zaznajomieniu się z serią macie już za sobą, to serdecznie zapraszam! Sprawdzimy, czy wy również uważacie te odnogi fabuły za wyjątkowo rozczarowujące!

Żmijowe Bękarcice

Co ciekawe, nie tylko ten wątek uważam za zmarnowany, jeśli chodzi o południe Westeros. W późniejszej części tekstu znajdziecie też moje żale wobec całego rodu Martellów, jednak tutaj postaram się skupić na postaciach nieślubnych córek Oberyna. Kiedy te po raz pierwszy pojawiły się na ekranie, to trudno mi było uciec od wrażenia oglądania… fan-fiction. Podobieństwa były widoczne na pierwszy rzut oka – młode, zbuntowane dziewczyny wyszkolone w użyciu ekscentrycznych broni, skłonne do intryg, ale i wyzwolone seksualnie, jeśli tylko jest na to czas i miejsce (lub nawet nie ma). W połączeniu z nieudolnie nakręconymi scenami walk efekt okazał się komiczny, zwłaszcza że ich historia sama w sobie nie należała do interesujących. Koniec końców los nie był dla nich łaskawy – dokonały żywotów w niewoli, brutalnych pojedynkach czy w wyniku jeszcze innych okrucieństw, cały czas będąc bohaterkami ciągniętymi naprzód równie jednowymiarowo jak na początku.

Ros

Skoro już jesteśmy przy postaciach, których wątek prowadził donikąd – nie możemy zapomnieć o Ros! Albo właściwie możemy, bo bodaj nikt nie pamięta o niej od momentu jej śmierci, a być może nawet i wcześniej. Powstała na potrzeby serialu bohaterka była traktowana iście instrumentalnie – jako eye candy dla męskiej części widowni i możliwość ukazania paru scen seksu więcej. I choć próbowano jej dopisać własną linię fabularną, czego przykładem było szpiegowanie dla Varysa, to jednocześnie scenarzyści nie potrafili lub nie chcieli uciec od łatki, jaka szybko została jej przypięta. O Ros naprawdę aż trudno napisać coś więcej. Ot, po prostu sobie była, a później jej nie było. Do dzisiaj stanowi doskonały antyprzykład tego, w jaki sposób nie powinno się przedstawiać ekspozycji w utworach filmowych.

Biali Wędrowcy

Rasa owiana wielką tajemnicą już od pierwszych scen pierwszego odcinka serialu. Stopniowo odkrywane karty, które jednak do ostatniej chwili nie zdradzały ich motywacji. Potężne istoty będące w stanie przezwyciężyć barierę starzenia się i mające potrzebę podboju reszty świata z przyczyn… no właśnie, jakich? Z chęci siania zniszczenia i śmierci? I tyle? Od lat mówi się o produkcji spin-offu opowiadającego o genezie tych postaci, tyle że to będzie już retroaktywnym dopisywaniem im historii, a nie konkretną odpowiedzią na nurtujące nas pytania. Jest to o tyle irytujące, że kreowani od samego początku na największe zagrożenie, przed jakim kiedykolwiek stało Westeros, ostatecznie okazali się burzą w szklance wody. Największym przeciwnikiem operującej odcieniami szarości Gry o tron są nastawione wyłącznie na destrukcję potwory? Rozczarowujące.

Szaleństwo Daenerys

Znakomity pomysł na rozwinięcie tej postaci, na który liczyłem od początku – tyle że nie w takim wykonaniu. Możliwość stopniowego popychania kobiety ku szaleństwu (co zresztą na przestrzeni lat małymi kroczkami robiono, np. kiedy w drugim sezonie władczyni nakazała ukrzyżować swoich przeciwników) zaprzepaszczono na rzecz nagłego zwrotu w stronę radosnego ludobójstwa. Zachowanie Daenerys w ostatnim sezonie to zarówno niekonsekwencja w kreowaniu postaci, jak i splunięcie w twarz jej największym fanom. Podejmowane przez nią w ostatnich odcinkach decyzje nie wynikały bowiem z wydarzeń z przeszłości czy zmiany w charakterze, lecz po prostu z kaprysu scenarzystów. Przepełniona żądzą krwi pani smoków? Czemu nie, ale może najpierw trochę fabularnej podbudowy i punktów przejściowych? A nie od razu palenie miasta, którego zdobycie planowało się od kilku lat?

Krzysztof Nowak

Krzysztof Nowak

Kocha kino azjatyckie, szczególnie koreańskie, ale filmami zainteresował się dzięki amerykańskim blockbusterom i ma dla nich specjalne miejsce w swoim sercu. Wierzy, że kicz to najtrudniejsze reżyserskie narzędzie, więc ceni sobie pracę każdego, kto potrafi się nim posługiwać.

zobacz inne artykuły autora >>>

REKLAMA