Od „Z archiwum X” po rajstopy. Popkulturowa rewolucja Miasteczka Twin Peaks

Świat gier wideo (zwłaszcza tych wyprodukowanych w Japonii) bardzo szybko przysposobił tajemniczą, magiczną i nieco absurdalną stronę serialu Miasteczko Twin Peaks, która po latach znacząco przyćmiła wątki humorystyczne, i sądząc po zwiastunach oraz wypowiedziach aktorów, trzeci sezon będzie skoncentrowany przede wszystkim na tym elemencie. Twórcy Silent Hill, Deadly Premonition, Mizzurna Falls czy Alan Wake byli pod silnym wpływem pomysłów Davida Lyncha i Marka Frosta, ale nieoczywiste hołdy pojawiają się także w grach, których związku z fantastycznymi przygodami agenta Cooper nie podejrzewalibyśmy. Na przykład w Carmageddon II możemy natknąć się na tablicę z napisem „Welcome to Twin Shrieks”, a Czerwony Pokój (ewidentnie najbardziej inspirujące miejsce w fikcyjnym świecie Bliźniaczych Wzgórz) pojawia się w między innymi Mass Effect 2 oraz Max Payne.

Prawdziwą kopalnią odniesień, inspiracji oraz interpretacji jest jednak muzyka. W niektórych przypadkach są to po prostu nowe wersje utworów ze ścieżki dźwiękowej napisanej przez Angela Badalamentiego, jak chociażby w wykonaniu zespołu Fantômas, którego członkami są między innymi Mike Patton (wokalista Faith No More) oraz Dave Lombardo (były perkusista Slayer). Jeszcze lepszy przykład to grupa Xiu Xiu, która zarejestrowała cały album zatytułowany Plays the Music of Twin Peaks. Jamie Stewart, lider zespołu, przekonywał, że najważniejsze w serialu oraz jego oprawie dźwiękowej jest dla niego to, że „czasami jest bardzo, bardzo straszny; kiedy indziej bardzo, bardzo śmieszny; niezwykle prosty; niezwykle romantyczny, ale zarazem niepretensjonalny”.

https://youtu.be/diR4dCn0R0s

Obsesję na punkcie Miasteczka Twin Peaks miał także Moby. W 1990 roku próbował nagrać remiks własnego utworu – Go – ale żadna z wersji nie brzmiała wystarczająco dobrze. Z pomocą przyszedł motyw przewodni Laury Palmer, po usłyszeniu którego muzyk zerwał się, wyłączył magnetowid i po kilku godzinach spędzonych w domowym studiu stworzył satysfakcjonujące brzmienie.

Czasami słabość do serialu przejawia się w detalu, na przykład Amanda Palmer jeden z albumów zatytułowała Who Killed Amanda Palmer, Anthrax ma w repertuarze utwór Black Lodge, a Camper Van Beethoven utwór That Gum You Like Is Back In Style. Istnieje także doom jazzowy zespół Dale Cooper Quartet & The Dictaphones czy też garage rockowa kapela nazwana po prostu Twin Peaks. Polska nie ma na tym polu zaległości. Marcin Świetlicki na albumie Ogród koncentracyjny z 1993 roku przyznaje, że to on zabił Laurę Palmer (czyżby Bob dotarł nad Wisłę?), a w 1994 powstał bardzo nietypowy zespół, w którego składzie znaleźli się niemal wyłącznie basiści. Muzycy znani z Acid Drinkers, Hey, Wilków czy Closterkeller powołali do życia grupę Albert Rosenfield nazwaną na cześć postaci odgrywanej przez zmarłego na początku 2017 roku Miguela Ferrera. Najbardziej znany w ich skromnym, dwupłytowym dorobku jest utwór… Twin Pigs.

Zdaje się, że nie ma sfery ludzkiego życia, na którym Miasteczko Twin Peaks nie odcisnęłoby śladu. Może to być muzyczny festiwal SXSW, gdzie David Lynch rozmawia z fanami, a artyści pokroju Agnes Obel czy Real Estate dzielą się młodzieńczymi fascynacjami; może to być gdańska sala prób Baduuum udekorowana w stylu Czerwonego Pokoju, może to być nawet kolekcja rajstop Gatty… Mogłoby się nawet zdawać, że to zjawisko zupełnie normalne – w końcu bohaterowie Marvela czy Gwiezdnych wojen widnieją na przeróżnych gadżetach, ale przypadek Miasteczka Twin Peaks jest wyjątkowy. Tu nigdy nie było potężnych działań marketingowych, twórcy serialu nie próbowali umieścić agenta Coopera na szczoteczce do zębów czy pudełku na kanapki. Wszelkie inicjatywy pojawiały się oddolnie, jako działania oddanych fanów szukających sposobu, by oddać hołd serialowi, który zmienił ich życia. Takim sukcesem nie może pochwalić się żadna inna produkcja w historii telewizji i można się spodziewać, że trzeci sezon wydłuży tę tradycję o kolejne dekady.

korekta: Kornelia Farynowska