search
REKLAMA
Remake

NIKITA. Oryginał i remake

Rafał Donica

1 stycznia 2012

REKLAMA

Rok produkcji:
1990

Kraj:
Francja / Włochy

Reżyseria:
Luc Besson

Scenariusz:
Luc Besson

Rok produkcji:
1993

Kraj:
USA

Reżyseria:
John Badham

Scenariusz:
Robert Getchell
i Alexandra Seros

Nocą, do apteki włamuje się banda ćpunów. Jedną z nich jest zdrowo nagrzana dziewczyna. Na miejsce włamania przybywa policja. Wywiązuje się strzelanina. Dziewczyna za pomocą przypadkowo znalezionego pistoletu, zabija policjanta. Trafia na przesłuchanie, do aresztu, przed sąd i w końcu w miejsce, gdzie wykonana zostaje na niej – poprzez wstrzyknięcie trucizny – kara śmierci. Jednak dziewczyna budzi się w pustym pokoju. Żyje i dostaje od rządu “drugą szansę”. Ma zostać zabójczynią na usługach Państwa. Od tej pory zaczyna przeistaczać się z brzydkiego kaczątka, w pięknego łabędzia, który równie sprawnie będzie posługiwał się sexapealem, co karabinem snajperskim. Po zdaniu testu “nowonarodzona” wychodzi na wolność. Zakochuje się i próbuje ułożyć sobie życie, w międzyczasie wykonując dla rządu “brudną robotę”. Kocha się w niej jej były opiekun, a obecnie zwierzchnik i dowódca. Jednak ona zaczyna mieć dość zabijania i podwójnego życia. W końcu odchodzi od ukochanego. Drugi z zakochanych w niej mężczyzn, także pozwala jej odejść. I tak dziewczyna znika z ich życia…

Nikita (Anne Parillaud)

Victor Czyściciel (Jean Reno)

Amande (Jeanne Moreau)

Bob (Tchéky Karyo)

Marco (Jean-Hugues Anglade)

Nina (Bridget Fonda)

Victor Czyściciel (Harvey Keitel)

Amanda (Anne Bancroft)

Bob (Gabriel Byrne)

J.P. (Dermot Mulroney)

Za zabójstwo trzech policjantów, bohaterka skazana zostaje na dożywotnią karę pozbawienia wolności, która po ataku szału w sądzie zamienia się w fikcyjny “zastrzyk śmierci”.Za zabójstwo policjanta, bohaterka zostaje skazana na karę śmierci, która zostaje “fikcyjnie” wykonana.
Aleja 8, rząd 30 – to “adres” grobu Nikity.Aleja 48, rząd 12 – to “adres” grobu Niny.
Pseudonim “Nikita” pochodzi z piosenki.Pseudonim “Nina” pochodzi od imienia piosenkarki Niny Simone.
Nikita uderza instruktora sztuk walk, z otwartej dłoni (tzw. plaskacz), pokazując tym samym swoją szybkość.Nina wali instruktora z pięści, wykorzystując element zaskoczenia ;).
Nikita nosi włosy koloru ciemny blond.Nina jest naturalną brunetką. Dopiero podczas szkolenia przywdziewa perukę koloru blond.
Nikita podczas pierwszej akcji (zabójstwo ochroniarzy i ochranianego przez nich kolesia – w restauracji) biega w butach na obcasie.Nina robi to samo na bosaka.
Po zakończeniu szkolenia, Nikita otrzymuje nową tożsamość – dla świata jest pielęgniarką.Po zakończeniu szkolenia, Nina zostaje informatykiem.
Chłopak Nikity – Marco, jest kasjerem w sklepie. Tam też się poznają.Facet Niny – J.P. jest fotografem. Nina wynajmuje od J.P. mieszkanie – tak się poznają.
Nikita jako obsługa hotelowa, zanosi jedzenie do pokoju. Nie wiemy co dzieje się później z ludźmi w pokoju.Sytuacja identyczna, jednak jak na Hollywood przystało, akcja kończy się efektowną eksplozją pokoju hotelowego.
Akcja snajperska ma miejsce w Wenecji, za dnia. Nikita rozmawiając ze zleceniodawcą przez telefon, udaje że zamawia wodę.Akcja snajperska ma miejsce w Rio De Janeiro, nocą. Nina rozmawiając ze zleceniodawcą przez telefon, udaje że zamawia Pepsi.
Czyściciel Victor (Jean Reno) przybywa na miejsce akcji z jedną torbą.Czyściciel Victor (Harvey Keitel) przybywa na miejsce akcji z dwiema wielkimi walizkami.
Nikicie w finałowej akcji pomaga mężczyzna – który ginie z rąk Victora.Ninie pomaga kobieta, która również ginie z rąk czyściciela Victora.
Nikita w celu wydostania z konsulatu tajnych danych, musi przebrać się za mężczyznę.Nina przebiera się za kobietę-kochankę pewnego ważnego gościa.
Victor zabija ochroniarza w subtelny sposób: opuszcza elektrycznie otwieraną szybę, wystawia pistolet z tłumikiem, strzela i cichutko zamyka szybę.Victor hałaśliwie i widowiskowo rozjeżdża ochroniarza samochodem.
Victor umiera siedząc na fotelu kierowcy, w samochodzie stojącym na czerwonym świetle sygnalizacji.Victor ginie przygnieciony samochodem, pod którego podwozie dostał się podczas szarpaniny z Niną – gdy próbował ją zabić.
Rafał Donica

Rafał Donica

Od chwili obejrzenia "Łowcy androidów” pasjonat kina (uwielbia "Akirę”, "Drive”, "Ucieczkę z Nowego Jorku", "Północ, północny zachód", i niedocenioną "Nienawistną ósemkę”). Wielbiciel Szekspira, Lema i literatury rosyjskiej (Bułhakow, Tołstoj i Dostojewski ponad wszystko). Ukończył studia w Wyższej Szkole Dziennikarstwa im. Melchiora Wańkowicza w Warszawie na kierunku realizacji filmowo-telewizyjnej. Autor książki "Frankenstein 100 lat w kinie". Założyciel, i w latach 1999 – 2012 redaktor naczelny portalu FILM.ORG.PL. Współpracownik miesięczników CINEMA oraz FILM, publikował w Newsweek Polska, CKM i kwartalniku LŚNIENIE. Od 2016 roku zawodowo zajmuje się fotografią reportażową.

zobacz inne artykuły autora >>>

REKLAMA