MULTITALENTY W ŚWIECIE KINA. Artyści z więcej niż jednym fachem w ręku

Świat filmu to miejsce, gdzie ponad wszystko liczy się talent. Branża uwielbia specjalizację i profesjonalizm, ale jeszcze bardziej uwielbia, gdy jeden człowiek zna się na wielu rzeczach. W historii kina było kilka osób, których talenty były tak liczne, że aż trudno w to uwierzyć. Przedstawiamy listę tych, którzy osiągnęli sukces na wielu polach.

Charlie Chaplin

Kino powstało pod koniec XIX wieku, ale minęło kilkanaście lat, zanim filmowcy odkryli, jak potężne narzędzie znajduje się w ich rękach. Jednym z pierwszych, którzy potrafili wykorzystać kamerę do opowiadania pasjonujących historii i przekazywania morału, był Charlie Chaplin. Artysta od najmłodszych lat był oswajany ze sceną – jego matka była aktorką komediową i musicalową (chodzi o formy sceniczne, nie kinowe) i młody Charlie poszedł w tę samą stronę. Pewnego dnia jego chora matka nie była w stanie wejść na scenę, więc wypchnęła tam syna, on nie wiedział, co robić, dlatego zaczął śpiewać i grać, próbując naśladować matkę. Publiczność to kupiła, a chłopiec zaczął grywać coraz częściej. Po wielu latach trafił do wytwórni Keystone, gdzie został zauważony przez producenta i reżysera Macka Sennetta. Chaplin zaczął występować w jego krótkich, slapstickowych komediach, a legenda głosi, że któregoś razu Sennett, słynący z upodobania do improwizacji, kazał Chaplinowi iść do garderoby, przygotować strój i jak najszybciej wrócić przed kamerę. Chaplin chwycił najgorsze ubrania, jakie wpadły mu w ręce i stanął przed obiektywem w stroju włóczęgi – i ten wizerunek stał się niemal ikoną kinematografii. Wkrótce Chaplin otrzymał szansę pisania i reżyserowania własnych krótkich komedii. Udowodnił swój talent, zdobył szaloną popularność, ale to był dla niego zaledwie początek – w miarę upływu czasu jego filmy stawały się coraz bardziej wyszukane, skomplikowane, ambitne. Chaplin sam przygotowywał swoje dzieła, grał w nich, wykonywał wiele kaskaderskich numerów, w późniejszych latach – komponował do nich muzykę. W 1919 wykazał się niesamowitym zmysłem biznesowo-producenckim i założył z kilkoma innymi artystami wytwórnię United Artists, która na kilka dekad stała się ostoją niezależnego, ambitnego kina. Uważał, że nadejście ery dźwięku zniszczy film, więc jeszcze długo po 1927 (kiedy dźwięk na stałe zagościł do kina) kręcił filmy nieme. W końcu uległ presji i w 1940 zrealizował dźwiękowego Dyktatora, którego zalicza się do największych arcydzieł kina, a takie samo miano nosi co najmniej pięć innych jego filmów. Całkiem nieźle jak na niskiego, drobnego syna alkoholika z biednych dzielnic Londynu.

John Ottman

Ewenement w kinie amerykańskim. Montażysta i kompozytor, który podwójną funkcję pełnił przy wysokobudżetowych produkcjach Bryana Singera. Ottman zmontował wszystkie filmy reżysera od Publicznej terapii, przez Podejrzanych, kilka odcinków serii X-men, po najnowsze Bohemian Rhapsody. Do większości z nich skomponował także ścieżkę muzyczną. Montaż jest niczym muzyczna harmonia dla filmu – co Ottman udowadnia swoją pracą. Oprócz tego, artysta próbował swoich sił w reżyserii, tym razem jednak bez powodzenia.