LUC BESSON. Czas się nie liczy, liczy się życie
Ciekawostki
- Besson wychowywał się m.in. w Grecji, Bułgarii i byłej Jugosławii, gdzie często na własną rękę zapędzał się do podwodnych jaskiń. Dziś reżyser boi się powrócić do tych miejsc, gdyż nie chce zepsuć sobie wspomnień z dzieciństwa.
- Jako jeden z nielicznych twórców nie udziela dodatkowych wywiadów i nie tworzy komentarzy na potrzeby wydań DVD, gdyż wierzy, że to rujnuje odbiór filmów.
- Był przewodniczącym jury na festiwalu w Cannes w 2000 roku i dziesięć lat później w Moskwie.
- Jest bliskim przyjacielem Gary’ego Oldmana, którego lubi obsadzać w rolach czarnych charakterów (a kto nie lubi?). Wyprodukował zresztą reżyserski debiut Oldmana, Nic doustnie.
- Nakręcił kilka teledysków – między innymi dla Madonny, Isabelle Adjani, Mylène Farmer i Serge’a Gainsbourga. Jest także autorem spotów marek L’Oreal i Chanel No. 5.
Podobne wpisy
- Hit Leon zawodowiec powstał tylko dlatego, że Bessonowi bardzo przypadła do gustu drugoplanowa postać Victora-sprzątacza z jego poprzedniego filmu, Nikity. Obu bohaterów zagrał Jean Reno, co pomogło stworzyć teorię o tym, że Leon i Victor byli braćmi.
- Posiada własną kukiełkę we francuskim programie satyrycznym Les guignols de l’info.
- Reżyser okazjonalnie pojawia się w swoich filmach na dalekim planie – ostatnio w Lucy mignął jako lekarz, wcześniej w produkowanym przez siebie Taxi 2 był właścicielem łodzi; w Wielkim błękicie jednym z nurków, a w Metrze pasażerem.
- Został oskarżony o przyczynienie się do nieumyślnego zabójstwa w lipcu 2002 roku – była to konsekwencja wypadku na planie filmu Taxi 2, kiedy to podczas filmowania sceny pościgu zginął kamerzysta.
- Był zaangażowany w produkcję reklamówki Paryża, zrobionej na potrzeby ubiegania się miasta o organizację letnich igrzysk olimpijskich w 2012 roku.
- Ponoć Besson nie posiada w domu komputera, pisze ręcznie bądź za pomocą maszyny do pisania i nigdy nie grał nie tylko w żadną grę komputerową, ale w ogóle stroni od gier jako takich, także szachów.
Filmografia
1981 – L’avant dernier – krótki metraż
1983 – Ostatnia walka (Le Dernier Combat)
1985 – Metro (Subway)
1988 – Wielki błękit (Le grand bleu)
1990 – Nikita (La Femme Nikita)
1991 – Atlantis – dokument
1994 – De Serge Gainsbourg a Gainsbarre de 1958-1991 (fragment Mon légionnaire) – dokument
1994 – Leon zawodowiec (Léon aka The Professional)
1997 – Piąty element (The Fifth Element)
1999 – Joanna d’Arc (Joan of Arc aka The Messenger: The Story of Joan of Arc)
2005 – Angel-A
2006 – Artur i Minimki (Arthur et les Minimoys)
2009 – Artur i zemsta Maltazara (Arthur et la vengeance de Maltazard)
2010 – Artur i wojna dwóch światów (Arthur 3: la guerre des deux mondes)
2010 – Niezwykłe przygody Adeli Blanc-Sec (Les aventures extraordinaires d’Adèle Blanc-Sec)
2011 – Lady (The Lady)
2013 – Porachunki (The Family aka Malavita)
2014 – Lucy
2015 – Moi c’est Afflelou – krótki metraż
2017 – Valerian i Miasto Tysiąca Planet (Valerian and the City of a Thousand Planets)
Najważniejsze nagrody
1989 – Wielki błękit – nagroda Francuskiej Akademii Filmowej
1991 – Nikita – Srebrna Wstążka od Stowarzyszenia Włoskich Krytyków Filmowych za najlepszą reżyserię/film zagraniczny
1996 – Leon zawodowiec – czeski Złoty Lew dla najlepszego filmu zagranicznego
1998 – Piąty element – francuski César za najlepszą reżyserię
1998 – Piąty element – francuska nagroda Lumiere za najlepszą reżyserię
2000 – Joanna d’Arc – francuska nagroda Lumiere za najlepszą reżyserię i film
2002 – Grand Prix Special des Amériques za wkład w sztukę filmową na światowym festiwalu filmowym w Montrealu
2007 – honorowa nagroda NRJ Ciné w Paryżu
2009 – nagroda za wizjonerstwo na festiwalu filmowym w Sztokholmie
2012 – Lady – nagroda publiczności na międzynarodowym festiwalu filmowym w Durbanie
2017 – nagroda Inspiration Award od pisma Empire
Linki
Jaime Wolf: Luc Besson: The most Hollywood of French filmmakers
Stephen Schaefer: Euroscreenwriters – wywiad
Richard Jobson: The Guardian interview
Tekst z achiwum film.org.pl (2010) – uzupełniony i poprawiony.
Jacek Lubiński