PRZYLĄDEK STRACHU. Oryginał i remake

Rok produkcji:                 1962 Kraj: USA Reżyseria: J. Lee Thompson Scenariusz: James R. Webb

Rok produkcji: 1991 Kraj: USA Reżyseria: Martin Scorsese Scenariusz: Wesley Strick i Eric Bernt

Max Cady po odsiedzeniu kilkuletniego wyroku za gwałt, wychodzi na wolność. Zaczyna nachodzić i znęcać się psychicznie nad prawnikiem Samem Bowdenem i jego rodziną. Cady obwinia Bowdena za to, że trafił za kratki. Prześladowcy nie można niczego udowodnić, policja jest bezradna. Stojąca przed ogromnym niebezpieczeństwem rodzina Sama Bowdena musi poradzić sobie z psychopatą sama. Krwawa konfrontacja jest nieunikniona.

Max Cady (Robert Mitchum) Sam Bowden (Gregory Peck) Peggy Bowden (Polly Bergen) Nancy Bowden (Lori Martin)

Max Cady (Robert De Niro) Sam Bowden (Nick Nolte) Leigh Bowden (Jessica Lange) Danielle Bowden (Juliette Lewis)

Max Cady trafia za kratki przez Sama Bowdena, który zeznawał przeciwko niemu. Sam wcześniej bił się z Maxem Cady, broniąc pobitej przez Cady’ego kobiety.		Max Cady trafia do więzienia, bo jego obrońca Sam Bowden utajnił informacje (ofiara Cady’ego była kobietą lekkich obyczajów), które mogły doprowadzić do jego uniewinnienia.
Sam Bowden to obywatel bez skazy. Kochający mąż, dobry ojciec i uczciwy prawnik.		Sam Bowden to obywatel… ze skazami. Ma kochankę, wrzeszczy na córkę, a czternaście lat wcześniej popełnił grzech ciężki jako obrońca – utajnił materiały mogące pomóc w uniewinnieniu lub chociaż zmniejszeniu wyroku jego klienta.
Max Cady spędził w więzieniu 8 lat, 4 miesiące i 13 dni.		Max Cady spędził w więzieniu 14 lat.
Max Cady nie ma tatuaży.		Ma i to bardzo dużo.
Kręgielnia – to miejsce, w którym Cady po raz pierwszy idzie za rodziną Bowdenów.		Kino – to miejsce, w którym Cady po raz pierwszy idzie za rodziną Bowdenów.
Max Cady bije przypadkową kobietę, którą poznał w barze.		Max Cady bije Lori Davis – kochankę Sama Bowdena.
Córka Bowdenów ucieka przed Cadym do budynku szkoły, po wyjściu z którego wpada wprost na Cady’ego. Ostatecznie przerażoną dziewczynę potrąca przypadkowy samochód.		Cady rozmawia z córką Bowdenów przez telefon, podając się za jej nauczyciela od dramatu, i umawia się z nią w szkolnej sali teatralnej.
Wynajęte osiłki próbują na plaży pobić Cady’ego. Niestety, nie udaje im się to. Sam Bowden nie jest obecny przy całym zajściu.		Wynajęte osiłki próbują na parkingu pobić Cady’ego. Również im się to nie udaje. Sam Bowden jest obecny na miejscu pobicia, choć ostatecznie nie dochodzi do spotkania jego i Maxa.
Bowden ma w domu rewolwer, z którym wybiega przed dom w poszukiwaniu Cady’ego.		Bowden dostaje rewolwer od Kerseka.
Rodzina Bowdenów nie ma gosposi.		Rodzina Bowdenów ma gosposię.
Nie ma wątku włamania się do domu Bowdenów i zabicia Kerseka.		Jest wątek włamania się do domu Bowdenów. Max zabija gosposię i Kerseka. Włamanie zostało sprowokowane przez Bowdenów, w celu zabicia Maxa Cady’ego, który miał myśleć, że w domu są same kobiety.
Małżeństwo Bowdenów zwabia Maxa Cady’ego na tytułowy Przylądek Strachu. Cady ma myśleć, że Bowdena nie ma na pływającym domku wraz z kobietami. Max nad wodą zabija Kerseka.		Bowdenowie uciekają na Przylądek Strachu, gdyż boją się zostać w miejscu zamieszkania. Nie wiedzą, że Max Cady podąża za nimi… a w zasadzie „pod nimi” (przyczepiony do podwozia samochodu terenowego).
Sam Bowden nie zabija Maxa. Mierzy do niego z rewolweru i ma zamiar oddać go w ręce sprawiedliwości.		Sam Bowden również nie zabija Maxa Cady, choć wyraźnie chciał to zrobić – patrz wielki głaz rzucony w kierunku głowy Cady’ego. Cady jednak ostatecznie ginie, pociągnięty pod wodę przez fragment statku, do którego był przypięty kajdankami.
Max Cady zabija w filmie jedną osobę i psa, choć psa nigdy mu nie udowodniono.		Max Cady zabija w filmie dwie osoby i psa, choć psa nigdy mu nie udowodniono.

Choć oryginał to bardzo dobry thriller ze znakomitymi kreacjami Mitchuma i Pecka, zdecydowanie wolę film Scorsese. Za co? Za absolutnie wymiatającego De Niro, który kreuje jednego z najbardziej nieobliczalnych i obleśnych psychopatów w historii kina, za pomysłowe operatorskie sztuczki, za duży ładunek przemocy, którą oryginał zbytnio nie szafował, wreszcie za Nicka Nolte, Jessicę Lange i nadzwyczaj naturalną Juliette Lewis. Remake „Przylądku strachu” widziałem jako bardzo młody człowiek, w początkach ery video w Polsce, nie wiedząc nawet o istnieniu poprzedniej wersji. Film Scorsese wywarł na mnie wówczas ogromne wrażenie i – o dziwo – tak pozostało do dziś, bo oglądany któryś raz z kolei, w dodatku w konfrontacji z klasycznym „Przylądkiem strachu”, broni się znakomicie, nie tracąc nic z siły rażenia, którą posiadał w momencie premiery.

• Podczas kręcenia finałowej walki głównych antagonistów, Mitchum naprawdę uderzył Pecka. Panowie byli profesjonalistami i żaden z nich nie przerwał ujęcia.
• Tytuł powieści „The Executioners”, na której oparto fabułę „Przylądka strachu” nie podobał się producentowi filmu – Gregory’emu Peckowi. Podobno szukając tytułu dla filmu spojrzał na mapę USA i oczom jego ukazał się tytułowy Cape Fear w północnej Karolinie.
• Firma producencka Gregory’ego Pecka zbankrutowała po tym, jak „Przylądek strachu” okazał się finansową klapą.
• Głównym motyw muzyczny autorstwa Bernarda Herrmanna z oryginału, w nieco przearanżowanej przez Elmera Bernsteina wersji, znakomicie sprawdził się także w remake’u. Remake zawiera też niewykorzystane fragmenty ścieżki dźwiękowej do „Zerwanej kurtyny” Hitchcocka, autorstwa Johna Addisona.
• W nowej wersji „Przylądku strachu” pojawiło się aż trzech aktorów z oryginału: Gregory Peck, Robert Mitchum oraz Robert Balsam. Robert Balsam w roku 1962 wcielił się w szefa policji, a w 1991 w sędziego. Gregory Peck, który w oryginale był prześladowany przez Cady’ego, u Scorsese wcielił się w epizodyczną rolę… jego adwokata. Robert Mitchum – czarny charakter z 1962 roku, tym razem zagrał (również w epizodzie) rolę policjanta, w dodatku przyjaciela Sama Bowdena.
• Rola w „Przylądku strachu” Scorsese była ostatnią rolą w filmie kinowym, jaką zagrał Gregory Peck. Po „Przylądku…” zagrał jeszcze dwóch filmach telewizyjnych.
• Do wyreżyserowania remake’u pod uwagę brany był sam Steven Spielberg, a do roli Maxa Cady’ego przymierzał Billa Murraya. Jeśli doszłoby do realizacji filmu w takim kształcie, byłby to chyba najbardziej pocieszny psychopatyczny zabójca w historii kina.
• Do roli Daniele Bowden brane pod uwagę były: Jennifer Connelly, Christina Applegate, Winona Ryder, Alyssa Milano, Nicole Eggert, Sarah Jessica Parker, Meg Ryan, Jennifer Jason Leigh, Demi Moore, Jodie Foster, Helen Hunt, Bridget Fonda, Diane Lane, Brooke Shields, Nicole Kidman, Molly Ringwald, Shannen Doherty, Tiffani Thiessen, Drew Barrymore oraz Reese Witherspoon.
• Scena w której De Niro siedzi na ogrodzeniu domu Bowdenów, a za jego plecami odbywa się pokaz sztucznych ogni, nakręcona została na niebieskim ekranie – ognie dodane zostały w postprodukcji.
• Aby być wiarygodnym w scenie pobicia kobiety, De Niro studiował akta spraw dotyczących brutalnych gwałtów.
• De Niro wytatuowany był barwnikami warzywnymi.
• Robert De Niro ma w nowej wersji „Przylądku strachu” mnóstwo tatuaży. Max Cady ze starej wersji grany przez Roberta Mitchuma nie posiadał żadnych tatuaży. Możliwe jednak, że mimo wszystko to właśnie Robert Mitchum zainspirował De Niro do ozdobienia się tatuażami z różnymi wzniosłymi hasłami, często o tematyce religijnej, bo w „Nocy myśliwego” czarny charakter grany właśnie przez Mitchuma miał na dłoniach wytatuowane HATE i LOVE. Warto w tym miejscu dodać, że Max Cady z wersji Scorsese został sparodiowany w filmie „Fatalny instynkt”, gdzie na dłoniach miał wytatuowane odpowiednio LEFT i RIGHT.
• W filmie „Fatalny instynkt” znajduje się także parodia słynnej sceny z nowego „Przylądku strachu”, w której De Niro przywiązany paskiem podróżuje pod podwoziem samochodu terenowego Bowdenów. W „Fatalnym instynkcie” przestępca robi to samo, ale na miejsce dojeżdża z przetartymi na pośladkach spodniami.

Tekst z archiwum film.org.pl