ZŁOTE KRABY 2014 – część 2/4 – najlepsza reżyseria, scenariusz, kategorie aktorskie

Zobacz część pierwszą, kategorie techniczne i inne.

Najlepsza reżyseria

1. Richard Linklater – Boyhood

Boyhood nie ma w sobie brawury Wilka z Wall Street, narracyjnej precyzji Zaginionej dziewczyny, autorskiej ornamentyki Grand Budapest Hotel,  ani wizyjności Her. Film Linklatera reprezentuje kino stylu zerowego. Reżyser nie manifestuje swojej obecności za kamerą, ceni przeźroczystość stylu. Sukces Boyhood mierzy się jego ambicjami, realizacyjną cierpliwością i konsekwencją. Niezwykłe jest to, że Richard Linklater przez trzy godziny serwuje nam kolejne niewinnie i banalne wydarzenia – sytuacje pozbawione drugiego dna, uczciwe, oczywiste i przewidywalne. To historia bez zwrotów akcji i bez punktów kulminacyjnych.  Jednak wrażliwość i szczerość z jaką Linklater opowiada sprawia, że nie da się od Boyhood oderwać wzroku. Ten film płynie. Nie trzeba specjalnie głęboko wchodzić w jego nurt , by zostać przez niego porwanym. [Maciej Niedźwiedzki]

2. Martin Scorsese – The Wolf of Wall Street
3. David Fincher – Gone Girl
4. Wes Anderson – Grand Budapest Hotel
5. Spike Jonze – Her

Najlepszy scenariusz

1. Gillian Flynn – Gone Girl

Gillian Flynn przerabiając swoją książkę na scenariusz skupiła się głównie na kryminalnym wymiarze tej historii. W filmowej Zaginionej dziewczynie najważniejsze jest przestępstwo i późniejsze śledztwa: jedno prowadzone oficjalnie przez policję i drugie prywatnie przez męża Amy. Flynn wplata w to również trafione refleksje nad współczesną pozycją mediów: tego jak wypaczają rzeczywistość, jak desperacko potrzebują sensacji i jak żywią ludzką tragedią. Scenarzystka niestety praktycznie wyeliminowała, tak ważny w książce, kontekst kryzysu ekonomicznego w Stanach Zjednoczonych i spowodowanych przez to masowych zwolnień. Mimo to, Gone Girl pozostaje mięsistym thrillerem z masą świetnie napisanych dialogów, pozbawionym ekspozycji i traktującym swojego widza serio. Ponad to Flynn dostarczyła aktorom świetnie napisanych bohaterów – to oni są tak na prawdę siłą napędową tego obrazu. W trakcie filmu poznajemy kilka nieprostych postaci, wypełniają one film od pierwszego po trzeci-czwarty aktorski plan. [Maciej Niedźwiedzki]

2. Phil Lord, Christopher Miller – Lego Movie
3. Richard Linklater – Boyhood
4. Terence Winter – The Wolf of Wall Street
5. Wes Anderson – Grand Budapest Hotel

Najlepszy aktor pierwszoplanowy

1. Leonardo DiCaprio – The Wolf of Wall Street

Nikt specjalnie nie zdziwił się w momencie, gdy na zeszłorocznej gali oscarowej z głośników popłynęło charakterystyczne alright, alright, alright… Nagrodę za najlepszą pierwszoplanową rolę męską odebrał Matthew McConaughey, DiCaprio ponownie musiał obejść się smakiem. Znów niesłuszny werdykt. W Wilku Leo po raz kolejny udowodnił doskonałość i wszechstronność swojego aktorskiego kunsztu. Scorsese daje mu ogromne pole do popisu, postać Belforta rozgrywa się na całym spektrum sprzecznych postaw oraz emocji. DiCaprio nie czuje się jednak zagubiony, doskonale odnajduje się we wszystkich sylwetkach, z którymi przyjdzie mu się zmierzyć. Chwilami jest playboyem, chwilami błaznem, momentami bezwzględnym rekinem finansjery, zaraz potem odurzonym narkotykami pajacem. Ponad wszystko jest jednak człowiekiem, który ewoluuje emocjonalnie niemal w każdej scenie. Belfort wciąż jest inny, podobnie jak DiCaprio, który zdaje się mieć w swojej garderobie nieskończoną ilość masek. Wielka rola. [Filip Jalowski]

2. Matthew McConaughey – Dallas Buyers Club
3. Joaquin Phoenix – Her
4. Jake Gyllenhaal – Nightcrawler
5. James McAvoy – Filth

Najlepsza aktorka pierwszoplanowa

1. Rosamund Pike – Gone Girl

Zaginiona dziewczyna nie jest najlepszym filmem Davida Finchera. Reżyser przez całą swoją karierę zmierzał w stronę arcydzieła i zrealizował je kręcąc dopiero The Social Network. Jego najnowsza produkcja jest wyraźnie słabsza od filmu z 2010 roku, ale dostarcza nam najciekawszą postać kobiecą z całego dorobku reżysera Siedem. Rosamund Pike dostała wybornie napisaną, skomplikowaną postać. Jej Amy ciągle kogoś udaje – jest kim innym dla swojego męża, dla rodziców, dla sąsiadów, dla przyjaciół, dla przypadkowych osób poznanych na trasie, jeszcze kim innym w pisanym przez siebie pamiętniku. To postać-kameleon, bohaterka złożona z wielu puzzli, z których każdy widz składa inny jej wizerunek. Pike bezbłędnie ogrywa każdą osobowość tej bohaterki. Bawi się rolą, ale nigdy nie szarżuje – większość scen wygrywa za pomocą subtelnej mimiki, postawą ciała czy spojrzeniem. Trudno wobec Amy pozostać obojętnym. Ciekawe czy gremium przyznające Oscary będzie potrafiło tą kreację zignorować? [Maciej Niedźwiedzki]

2. Emma Thomson – Saving Mr Banks
3. Essie Davis – Babadook
4. Julianne Moore – Maps to the Stars
5. Amy Adams – American Hustle

Najlepszy aktor drugoplanowy

1. Jonah Hill – The Wolf of Wall Street

O tym, że jego aspiracje sięgają poza granice kina komediowego Jonah Hill przekonał nas już w roku 2011, na planie Mobeyballa Bennetta Millera. Rola asystenta odpowiedzialnego za naprawę finansów podupadłej drużyny baseballowej przyniosła mu zasłużoną nominację do Oscara. Gdy Hill dowiedział się o castingach do Wilka z Wall Street stwierdził, że bezwzględnie musi zagrać w filmie Scorsese. Na angażu zależało mu do tego stopnia, że zaproponował pracę za najniższą stawkę honorowaną przez hollywoodzkie związki. W momencie, gdy DiCaprio zarabiał miliony, Hill pracował za 60.000 dolarów. Mimo wszystko, opłacało się. Rola Donniego Azoffa przyniosła mu kolejną nominację do Złotego Rycerza, znów całkowicie zasłużoną. Jego postać doskonale balansuje na cienkiej granicy pomiędzy komedią, a dramatem budowanym z kolejnych plików studolarówek. Azoff potrafi być zabawny bądź rubaszny, ale i bezwzględny oraz pozbawiony honoru. Hill, wraz z DiCaprio, budują wielkość filmu Scorsese. [Filip Jalowski]

2. Jared Leto – Dallas Buyers Club
3. Michael Fassbender – 12 years a slave
4. Ethan Hawke – Boyhood
5. Tom Hanks – Saving Mr Banks

Najlepsza aktorka drugoplanowa

1. Julia Roberts – August: Osage County

Streep w swojej roli ostro szarżuje i choć przez większość czasu ekranowego robi to z dobrym skutkiem, to raczej wyciszona, nieco zdystansowana, ale pokazująca swoje prawdziwe oblicze wtedy, kiedy trzeba, Julia jest tu gwiazdą numer 1. […] „Sierpień w hrabstwie Osage” to kolejny ogromny sukces Roberts, którym udowadnia, że mimo upływu lat jej talent nie maleje. Widać, że chce się wciąż rozwijać, a nie tylko odcinać kupony od dawnej sławy. […] To bez dwóch zdań jedna z najlepszych ról Julii. [Karol Barzowski, fragment biografii]

2. Carey Mulligan – Inside Llewyn Davis
3. Patricia Arquette – Boyhood
4. Carrie Coon – Gone Girl
5. Lupita Nyong’o – 12 years a slave

Najlepszy młody aktor

1. Tony Revolori – The Grand Budapest Hotel

Rankingi rządzą się swoimi prawami, to rzecz jasna. Chociażby dlatego wśród zwycięzców tej kategorii nie pojawił się mój tegoroczny numer jeden, Antoine-Olivier Pilon z Mamy Xaviera Dolana. Mimo miłości do Linklatera i szacunku do Boyhood  Ellara Coltrane’a postrzegam jako typowy okaz aktorskiego drewna. Na zwycięzcę kategorii, Tony’ego Revoloriego, nie jestem jednak zagniewany. Pominąłem go w moich typach jedynie ze względu na to, że nie zdawałem sobie sprawy z faktu, że ma zaledwie osiemnaście lat. Revolori wywiązał się u Andersona z trudnego zadania. Nie dość, że przyszło mu grać ramię w ramię z wyśmienitym Fiennesem, to musiał on jeszcze dodać całej historii odpowiedniego klimatu, roztoczyć wokół postaci Pana Gustave’a nimb tajemniczości i niezwykłości. Mimo skromnego aktorskiego emploi Revoloriemu się to udało. Bez poczciwej ciamajdowatości Zero nie byłoby Grand Budapest Hotel. [Filip Jalowski]

2. Ellar Coltrane – Boyhood
3. Mackenzie Foy – Interstellar
4. Noah Wiseman – Babadook
5. Zofia Wichłacz – Miasto 44

Najlepszy zespół aktorski

1. The Wolf of Wall Street

Chwaliłem już Hilla, chwaliłem DiCaprio, przyszedł zatem i czas na resztę ekipy Wilka. Co tu dużo mówić, Scorsese zebrał na planie doskonały zespół, który bez fałszu wygrywa to, co w tej historii najważniejsze. Już po skompletowaniu pierwszego zespołu Belmonta wiadomo, że mamy do czynienia z filmem, w trakcie którego pomiędzy aktorami da się wyczuć wzajemne zrozumienie. W Wilku – niezależnie od roli, jaką dany bohater odgrywa w rozwoju fabuły – wszyscy grają do jednej bramki. Gdy weźmiemy pod uwagę fakt, że duża część produkcji to jeden wielki karnawał, zrozumiemy wagę tego typu relacji. W końcu najprzyjemniej imprezuje się z ludźmi, których się rozumie, a w filmie Scorsese niemal wszystkie imprezy są przecież najlepszego sortu. [Filip Jalowski]

2. Grand Budapest Hotel
3. American Hustle
4. August: Osage County
5. Guardians of the Galaxy