QUENTIN w filmie TARANTINO. ROLE CAMEO słynnego reżysera w jego własnych filmach

Cameo to krótka, często kilkusekundowa rola znanej postaci – reżysera, aktora, muzyka, polityka – w filmie czy serialu, chociaż sama tradycja cameo pochodzi z literatury. Prawdziwym fanem ról cameo był Alfred Hitchcock, który uczynił z nich swój znak rozpoznawczy – wystąpił w ten sposób w prawie 40 swoich filmach. Z okazji nadchodzącej premiery najnowszego filmu Quentina Tarantino warto przypomnieć sobie role słynnego reżysera w jego własnych filmach i z niecierpliwością czekać na nową – w Pewnego razu… w Hollywood ma zagrać pracownika Red Apple Cigarettes, fikcyjnej marki papierosów, która pojawiła się w wielu reżyserowanych lub pisanych przez niego filmach (Pulp Fiction, Kill Bill, Od zmierzchu do świtu, Prawdziwy romans).

Pan Brązowy: Wściekłe psy (1992)

Pan Brązowy jest pierwszą wypowiadającą się w filmie postacią, a jego głos słyszymy z offu na napisach początkowych. Przedstawia swoją interpretację Like a Virgin Madonny, która według niego jest metaforą „wielkich fiutów”, a jego bohaterką dziewczyna, która jest „maszyną do pieprzenia”. Przerywa mu Pan Blond, mówiąc, że jest to piosenka o wrażliwej dziewczynie oszukanej przez życie, której wreszcie udało się spotkać miłego faceta. Cała wypowiedź Pana Brązowego zdradza, że jest on raczej prymitywnym facetem bez szacunku do kobiet.

Podczas kradzieży Pan Brązowy strzela do kilku cywili, ale szybko dostaje kulkę w głowę od policji. Mimo to udaje mu się uciec samochodem (w dodatku go prowadzi!) z Panem Białym i Pomarańczowym. Z powodu odniesionej rany uderza w inny samochód, w międzyczasie doganiają ich policjanci. Pozostawiony w samochodzie Pan Brązowy umiera.

Jimmie Dimmick: Pulp Fiction (1994)

Jules i Vincent przyjeżdżają do domu Jimmiego, aby ten pomógł im w pozbyciu się zwłok Marvina z samochodu. W odpowiedzi Jimmie częstuje ich kawą i wyrzuca z siebie monolog pełen wściekłości: „Kiedy podjechałeś tutaj, czy widziałeś na moim domu znak mówiący »Skład martwych czarnuchów«?” Jest wściekły, bo nie chce, żeby jego żona zobaczyła zwłoki w garażu. To w łazience Jimmiego Jules i Vincent myją się po zabójstwie Marvina.

Jimmie Dimmick jest także spokrewniony z Lawrencem Dimmickiem, czyli Panem Białym z Wściekłych psów. Rola Jimmiego początkowo była przeznaczona dla Steve’a Buscemiego, który niestety miał wówczas inne zobowiązania.

Głos automatycznej sekretarki: Jackie Brown (1997)

Bywa, że Tarantino nie jest nawet fizycznie obecny na ekranie w swoich filmach. Tak dzieje się w Jackie Brown, gdzie głos reżysera został użyty do automatycznej sekretarki w mieszkaniu Jackie Brown.

W wywiadzie z Quentinem Tarantino znany krytyk Rogert Ebert skrytykował reżysera za jego mierne role cameo. Tarantino bronił się, tłumacząc, że jego role we własnych filmach nie są głupie, tworzone na siłę lub z powodu jego wybujałego ego. Jako przykład, że o swoich rolach myśli poważnie, podał właśnie Jackie Brown: „I didn’t put myself in Jackie Brown, you know, I didn’t give myself some silly cameo. But as far as my acting is concerned, I just want you to know I’m serious about it. It’s not me screwing around, all right? It’s not some ego thing. It’s a need – all right? It’s one of my colors; it’s one of my palettes”.

Zamaskowane zwłoki: Kill Bill (2003) i Kill Bill 2 (2004)

Plotka głosi, że w pierwszej części Kill Billa Quentin Tarantino zagrał jednego z martwych, zamaskowanych ninja w scenie jatki w Domu Niebieskich Liści, gdzie Beatrix poluje na O-Ren. Początkowo jednak Tarantino miał zupełnie inny pomysł na swoje cameo, przynajmniej w drugiej części – chciał dubbingować głos Pai Meia mówiącego po kantońsku, imitując tym samym słaby angielski dubbing w wielu filmach kung-fu.