Straszny finał. 7 najciekawszych ZAKOŃCZEŃ HORRORÓW

Kompletnie zaskakujące lub pozostawiające więcej pytań niż odpowiedzi – najlepsze zakończenia filmowe to te, które zostają w głowie widza długo po wyłączenia telewizora czy laptopa lub opuszczeniu sali kinowej. Oto siedem najciekawszych zakończeń horrorów.

Psychoza (1960)

Nie sposób chociaż krótko nie wspomnieć tego filmowego klasyka i zakończenia, które choć niezbyt spektakularne, przeszywa widza aż do głębi. Prowadzący przydrożny motel Norman Bates (Anthony Perkins) okazuje się być mordercą odwiedzającej jego motel głównej bohaterki Marion Crane (Janet Leigh). W ostatniej scenie filmu siedzi w policyjnej celi, a w jego głowie rozwija się monolog. Widz słyszy z offu głos matki Batesa potępiającej syna za dokonane zbrodnie. W międzyczasie kamera powoli zbliża się do twarzy mordercy, ukazując rozkwitający na niej szyderczy uśmiech, skwitowany zdaniem: „Ona nie skrzywdziłaby nawet muchy”. W ostatnim ujęciu policja wyciąga z bagna samochód Marion Crane.

Karnawał dusz (1962)

Niezależny film grozy Herka Harveya wycisnął absolutne maksimum z niewielkiego budżetu, jakim dysponowali twórcy. Choć Karnawał dusz nie stał się hitem w momencie premiery, z czasem zyskał miano filmu kultowego, który inspirował wielu twórców filmowych, w tym Davida Lyncha czy George’a Romero. Młoda kobieta Mary Henry (Candace Hilligoss) wraz z koleżankami uczestniczy w wypadku samochodowym – ich samochód wpada do rzeki, a policja wkrótce rozpoczyna poszukiwania uczestników tragicznego zdarzenia. Mary cudem przeżywa wypadek, choć nie pamięta jego szczegółów. Postanawia zacząć życie od nowa, podejmując pracę w innym mieście jako organistka w miejscowym kościele. Mary trudno jest się przystosować do nowego życia, a jej spokój zakłóca tajemniczy mężczyzna, duch, którego widzi w miasteczku. Jej uwagę przyciąga również hipnotyzujące, opuszczone wesołe miasteczko nad jeziorem.

UWAGA, SPOILER: Mary popada w coraz większą paranoję, widując przerażającego mężczyznę, a jej odwiedziny w wesołym miasteczku kończą się oszalałą ucieczką przed zamieszkującymi je duchami. Następnego dnia policja szuka dziewczyny na plaży, znajdując jedynie urywające się nagle ślady. Okazuje się, że główna bohaterka zginęła już na początku filmu, a fabuła była jej wizją, procesem umierania, podróżą duszy. Ostatnie ujęcie ukazuje martwą Mary w samochodzie wyciąganym z rzeki.

Lśnienie (1980)

Jack Torrance (Jack Nicholson), aspirujący pisarz i zdrowiejący alkoholik, podejmuje pracę stróża w położonym w górach, zamkniętym na okres zimowy hotelu Overlook i wraz ze swoją żoną Wendy (Shelley Duvall) i synem Dannym (Danny Lloyd) przeprowadza się do niego, aby doglądać odciętego od świata przybytku. Izolacja, twórcza niemoc i zamieszkujące hotel złe duchy wpływają na umysł Jacka, wpędzając go w paranoję i popychając do próby zamordowania swojej żony i dziecka.

UWAGA, SPOILER: Po całej nocy szału zabijania Jack zamarza na śmierć uwięziony w labiryncie. Kamera pokazuje zamarzniętego bohatera, a w kolejnym ujęciu robi najazd na znajdującą się w hotelu ścianę z pamiątkowymi fotografiami. Na jednej z nich znajduje się sam Jack podczas uroczystego balu, w otoczeniu ludzi, z datą 4 lipca 1921 roku, a więc na kilka dekad przed tragicznymi wydarzeniami z hotelu.

Uśpiony obóz (1983)

Ten kampowy slasher powszechnie słynie z najbardziej zaskakującego zakończenia w historii kina. I choć to po części tylko chwyt marketingowy, ujawniony w finale plot twist to z pewnością jedna z najbardziej szokujących scen w kinematografii. Po śmierci ojca i brata w tragicznym wypadku na łodzi nastoletnia Angela Baker (Felissa Rose) wychowywana jest wraz ze swoim kuzynem Rickym (Jonathan Tiersten) przez ciotkę Marthę (Desiree Gould). Dwójka dzieci zostaje wysłana na letni obóz nad jeziorem, w którym wkrótce dochodzi do serii morderstw.

UWAGA, SPOILER: W retrospekcji okazuje się, że prawdziwa Angela nie przeżyła wypadku na łodzi – uratował się za to jej brat, Peter Baker, którego ciotka postanowiła wychować jak dziewczynkę, ponieważ zawsze marzyła o córce. To Angela-Peter była obozowym mordercą – w ostatniej scenie naga, z męskimi genitaliami na wierzchu, stoi zakrwawiona nad jeziorem, trzymając nóż w ręku.