REKLAMA
Zestawienie
OPPENHEIMER. Fakty i mity. Co w filmie Nolana jest fikcją?
„Oppenheimer”. Co w filmie jest prawdą, a co fikcją? Bierzemy najnowszy film Nolana pod lupę i sprawdzamy. Uwaga! Spoilery!
REKLAMA
Oppenheimer to z całą pewnością jedno z największych kinowych wydarzeń tego roku. Film o Robercie Oppenheimerze, nazywanym ojcem bomby atomowej, szokuje, wzbudza emocje i wznawia dyskusję o kondycji świata. My bierzemy film Christophera Nolana pod lupę i sprawdzamy, co jest w nim prawdą, a co zostało przeinaczone na potrzeby dramaturgii fabuły. Choć nie obyło się tu oczywiście bez lekkiego modyfikowania historii, to przyznajemy, że dawno nie oglądaliśmy filmu tak wiernego wydarzeniom.
7 prawd „Oppenheimera”
- Choć Christopher Nolan kilkukrotnie podkreślał w wywiadach, że chciał uniknąć oceniania w filmie postaw bohaterów, to nie bał się ich pokazać zarówno z tej jasnej, jak i ciemnej strony. Gratuluję mu odwagi, ponieważ scena, w której Oppenheimer wstrzykuje truciznę do jabłka swojego nauczyciela, może poniektórym zmrozić krew w żyłach. Tym bardziej że Oppenheimer faktycznie próbował otruć profesora Patricka Blacketta, który słynął z doprowadzania studentów na kres wytrzymałości. Nieprawdą jest jednak, że Niels Bohr omal zjadł jabłko, ale o tym napiszę w następnym podrozdziale, gdzie poruszę kwestię fikcji w Oppenheimerze.
- Jakkolwiek oceniacie małżeństwo Oppenheimera z Kitty i ich decyzję o czasowym oddaniu syna znajomym, jest to prawda. W 1941 roku Peter miał dwa miesiące, kiedy Oppenheimer i Kitty zostawili go na dwa miesiące pod opieką Haakona i Barbary Chevalier. Oppenheimer argumentował decyzję wykończeniem psychicznym i fizycznym żony, którą zabrał wówczas na rancho w Nowym Meksyku.
- To prawda, że lokalizacją Projektu Manhattan było Los Alamos. Na potrzeby produkcji Christopher Nolan rekonstruował miejscowość Los Alamos z dbałością o najmniejsze szczegóły. Co więcej, Nolan zbudował miasto w pobliżu oryginalnego Los Alamos. Jak wspomniał w jednym z wywiadów Matt Damon: „Widać było na horyzoncie rzeczywiste miejsce testów i miejsce, w którym znajdowało się oryginalne miasto”. W niektórych ujęciach w filmie możemy również zobaczyć prawdziwe wnętrza budynków Projektu Manhattan, ponieważ Nolan uzyskał zgodę na wejście do istniejących do dzisiaj budowli programu. Miał m.in. dostęp do domu, w którym Oppenheimer mieszkał wraz z żoną i ich dwójką dzieci.
- Jednym z głównych wątków w filmie Oppenheimer jest przesłuchanie Oppenheimera w celu stwierdzenia, czy można go dalej uważać za wiernego obywatela i przydzielać certyfikat bezpieczeństwa. Okazuje się, że i to wydarzenie miało miejsce. Doszło do niego w 1954 roku. Trwało cztery tygodnie. Działo się ono pod koniec kampanii wymierzonej w podejrzanych komunistów i sympatyków komunizmu. Prawdą jest, że komisja nie przyznała mu certyfikatu.
- Jedną ze scen w Oppenheimerze, która wniosła nieco humoru do tej poważnej historii, była ta, w której Oppenheimer nagle zaczyna udzielać wykładu w języku holenderskim. Biografowie potwierdzają, że taka sytuacja miała miejsce. Holenderski mężczyzny ponoć nie był perfekcyjny, ale miał go na tyle dobrze opanować w zaledwie sześć tygodni, że faktycznie wykład można było zrozumieć bez problemu.
- Odgłos wybuchu naprawdę było słychać dopiero dłuższą chwilę po faktycznej eksplozji bomby podczas testu. Feynman wspominał, że dopiero po ok. 90 sekundach usłyszeli ogromny hałas wybuchu i rumor, jakby waliły pioruny. Prawdą jest też, że Oppenheimer cytował zdania: „Teraz stałem się śmiercią. Niszczycielem światów”.
- Oppenheimer faktycznie nigdy publicznie nie powiedział, że żałuje stworzenia i użycia bomby atomowej. Prawdą jest również, że miał ogromne wyrzuty sumienia przez to, co nadeszło później, i usiłował powstrzymać rząd przed dalszymi pracami nad bombą atomową, ale spotykał się z dezaprobatą.
7 mitów „Oppenheimera”
- Choć prawdą jest, że Oppenheimer chciał otruć swoje nauczyciela, noblistę Patricka Blacketta, nieprawdą jest, że Niels Bohr był wtedy obecny w sali i omal zjadł jabłko. Poznał on Bohra dopiero wtedy, gdy przedstawił mu go Ernest Rutherford. Władze uniwersyteckie Cambridge dowiedziały się o występku Oppenheimera i skierowały go do psychiatry, kiedy ojciec Oppenheimera wyprosił ich, aby nie wnosili oskarżeń przeciwko synowi.
- W filmie Oppenheimer poznaje swoją przyszłą żonę Kitty na imprezie. W jednej ze scen zostaje nam zainsynuowane, że choć są blisko poniesienia się swojemu natychmiastowemu pożądaniu, powstrzymują się. Widzimy ich w pierwszej intymnej scenie dopiero podczas przejażdżki konno na rancho w Nowym Meksyku. W rzeczywistości Oppenheimer i Kitty nie powstrzymali się na imprezie. Wywołali skandal, sypiając ze sobą po jednym z przyjęć Tolmana.
- W filmie jest również zasugerowane podczas przesłuchania, że relacje Oppenheimera z Jean Tatlock wcale nie były zakończone w trakcie trwania jego związku z Kitty. Biografowie przekonują jednak, że większość przesłanek świadczy o tym, iż romans Oppenheimera z Tatlock skończył się w 1939 roku, zanim Oppenheimer poznał Kitty, a później miał ją widzieć tylko raz, krótko przed jej śmiercią samobójczą, kiedy poprosiła go o spotkanie.
- W scenie, w której wybierane są miejsca na zrzucenie bomby atomowej, Stimson karze ominąć Kyoto, ponieważ spędził tam swój miesiąc miodowy. Alex Wellerstein twierdzi, że choć Stimson był w Kyoto, to nie miało mieć to miejsca w trakcie podróży poślubnej.
- Choć to piękne fragmenty filmu i Oppenheimer faktycznie przechadzał się czasem z Einsteinem, to nie do niego udał się w sprawie sprawdzenia obliczeń Tellera. Według książki Oppenheimer. Triumf i tragedia ojca bomby atomowej, na której oparty jest film Oppenheimer, naukowiec konsultował wyniki działań Tellera z Karlem T. Comptonem.
- Oni wcale nie wiedzieli, że stworzenie bomby atomowej zakończy wojnę! Mieli taką nadzieję, ale nie pewność, a można odnieść wrażenie, że w filmie wszystko jest oparte na przekonaniu, że ta bomba wojnę zakończy. W grudniu 1946 roku Karl T. Compton napisał na łamach „The Atlantic”, że zrzucenie bomby było jak kalkulowanie w hazardzie, a Stimson miał po prostu nadzieję, że ten ruch wojnę zakończy.
- Oppenheimer prosi w pewnym momencie w filmie, żeby Charlotte Serber wykonała w jego imieniu telefon. W rzeczywistości Serber nie była jego sekretarką. Choć współpracowała z jego właściwą sekretarką. Serber pracowała w sekretnej bibliotece Los Alamos.
Przypominamy, że Oppenheimer jest teraz grany w kinach. Napisz w komentarzu, czy widziałeś już ten film, i podziel się swoimi wrażeniami.
REKLAMA