OKRĘT. Wersja reżyserska

[Czas: 1:13:38 – 1:18:01]
W oryginalnej wersji filmu jeden z marynarzy stojących na pomoście miał w tej scenie wypadek i cały zakrwawiony został zniesiony pod pokład. W wersji reżyserskiej marynarze po prostu schodzą pod pokład, a żaden wypadek (na razie) nie ma miejsca. Okręt zanurza się pod wodę, nastaje noc; w tym miejscu jest wstawiona scena, która w normalnej wersji filmu pojawia się po spotkaniu na pełnym morzu okrętu podwodnego Thomsena. W tej scenie Kapitan rozmawia przez chwilę z radarowcem Hinrichem o tym, że U-Booty to najbezpieczniejsze okręty, jakie istnieją, po czym prosi Hinricha o włączenie płyty gramofonowej i obydwaj zasypiają przy muzyce. Kamera pokazuje jeszcze kilka ujęć śpiącej załogi i okręt zanurzający się coraz głębiej. Nastaje dzień i dopiero teraz na pomoście wynurzonego okrętu ma miejsce wypadek jednego z marynarzy, znany z normalnej wersji filmu.

[Czas: 1:19:19 – 1:19:55]
Skrócono o kilka sekund ujęcie, na którym marynarze wciągają rannego kolegę pod pokład. Drugą zmianą w tym przedziale czasowym jest ujęcie zanurzającego się okrętu. Nie wiedzieć czemu, jest to odbicie lustrzane tego, co widzieliśmy w wersji oryginalnej :).

[Czas: 1:21:56 – 1:22:22]
Wydłużono o kilka sekund scenę, w której Chef pokazuje Wernerowi zdjęcia swojej rodziny.

[Czas: 1:24:28 – 1:26:04]
W wersji oryginalnej po spotkaniu na otwartym oceanie okrętu podwodnego dowodzonego przez Thomsena zapada noc i wtedy jest scena, w której Kapitan rozmawia z radarowcem, słuchają razem muzyki i zasypiają (o której to scenie pisałem nieco wyżej). W wersji reżyserskiej natomiast tuż po spotkaniu okrętu Thomsena Kapitan Lehmann aż kipi ze złości, gdyż – jak stwierdza – niemiecka flota dysponuje na całym oceanie jedynie 12 sztukami U-Bootów, a oni na tak ogromnej powierzchni niemal zderzyli się ze „swoim”. Zaczynają się też poważne obawy o to, że wśród trwającego kilka dni sztormu nasi bohaterowie zaczynają się gubić.

[Czas: 1:26:45 – 1:27:15]
Gdy Werner wychodzi na pomost, kamera jeszcze przez kilka sekund pokazuje pozostałych na pokładzie marynarzy. W wersji reżyserskiej jest jeszcze maleńka różnica w scenie na pomoście – Werner pokazany jest w momencie, gdy przykłada już sobie lornetkę do oczu, natomiast w wersji oryginalnej widzieliśmy, jak dopiero wychodził na pomost.

[Czas: 1:31:34 – 1:32:45]
Po wystrzeleniu torped do konwoju Kapitan zauważa na godzinie 12 wrogi niszczyciel. W wersji oryginalnej okręt podwodny zanurza się pod wodę i już po chwili widzimy i słyszymy, jak wystrzelone do konwoju torpedy dosięgają celu. W wersji reżyserskiej dodano scenę, w której cała załoga U-Boota w skupieniu nasłuchuje i wyczekuje uderzenia torped w cel. Marynarze nawet odmierzają czas do uderzenia ;).

[Czas: 1:32:55 – 1:33:07]
Wydłużono nieco scenę, w której Kriechbaum ogłasza załodze, że właśnie trafili wrogie statki transportowe (każe on rozentuzjazmowanym marynarzom być cicho, aby móc usłyszeć kolejne trafienia), a także dodano ujęcie drugiej torpedy trafiającej w cel. W wersji oryginalnej nie było to pokazane, a jedynie zaznaczone dźwiękiem i uśmiechem na twarzy Chefa ;).

[Czas: 1:34:11 – 1:36:07]
Załoga nasłuchuje, jak statki z konwoju przeciwnika idą na dno. Kapitan jest dumny, że właśnie odpłacili się wrogowi i jest pewien, że wrogie niszczyciele popłynęły w złym kierunku, a okręt jest już bezpieczny. Gdy Kapitan każe dać „oba silniki naprzód”, orientuje się, że niszczyciele nad nimi właśnie przystępują do ataku, co spokojnie kwituje słowami: „Teraz zobaczymy, co powiedzą” – jakby był świadom specyficznej gry w szachy z wrogiem i że teraz nastąpi ruch przeciwnika.

[Czas: 1:37:54 – 1:38:12]
Zanim Kriechbaum dojdzie z latarką do załogi w poszukiwaniu uszkodzeń kadłuba przez chwilę ogląda sufit w korytarzu.

[Czas: 1:42:34 – 1:42:57]
Kapitan pyta Radarowca o namiar. Ten odpowiada: „50 i zbliża się”.

[Czas: 1:43:35 – 1:43:50]
Gdy Kapitan wydaje rozkaz zejścia niżej o dodatkowe 30 metrów, w wersji oryginalnej od razu jest cięcie i widzimy ujęcie okrętu obniżającego się w wodzie. W wersji reżyserskiej dodano jeszcze krótkie ujęcie, na którym Chef wydaje odpowiednie rozkazy załodze.

[Czas: 1:44:22 – 1:44:33]
Podczas schodzenia o 30 metrów niżej dodano jedno krótkie ujęcie, na którym załoga w skupieniu czeka na rozwój wypadków.

[Czas: 1:44:52 – 1:45:04]
Kolejne dwa ujęcia milczącej załogi.

[Czas: 1:48:06 – 1:48:22]
I trzecie ujęcie czekającej w napięciu załogi ;).

[Czas: 1:50:12 – 1:50:24]
Do sceny szukania przecieków po eksplozji bomby dodano krótkie ujęcie nabierającej wody torpedowni.

[Czas: 1:52:48 – 1:53:13]
Do sceny, w której Kapitan (po załamaniu nerwowym Johanna) siada, zdejmuje czapkę i odkłada broń, dodano kilka słów, w których Kapitan stwierdza: „Już go nie ma. Co za wstyd” – mówi tak oczywiście o Johannie. Monologu Kapitana słucha z uwagą załoga.