NIE TYLKO ROBIN HOOD. Mniej znane role Kevina Costnera, które warto poznać

W latach 90. plakaty z jego wizerunkiem zdobiły niejedną ścianę w pokojach polskich nastolatek. Dziś Kevin Costner, przez pewien czas jakby zapomniany, powraca do aktorskiej świetności. Najbardziej znany z ról w filmach Robin Hood czy Bodyguard, dysponuje całkiem imponującym dorobkiem, który z pewnością niewielu widzów zna w całości. Oto 10 mniej znanych ról Kevina Costnera, które warto poznać.

Kolarze (1985)

Prezentując prawdziwie ejtisowy, imponujący wąs, Kevin Costner w filmie Johna Badhama wcielił się w utalentowanego kolarza, który pragnie wziąć udział w ultrawymagającym wyścigu przez Góry Skaliste. Kolarze to prawdziwe dziecko lat 80. – film dynamiczny, z rysowanymi grubą kreską postaciami i napędzaną syntezatorami muzyką. Choć to tytuł mało popularny w Polsce, dla prawdziwych fanów kina sportowego i talentu Kevina Costnera będzie prawdziwą gratką.

Odwet (1990)

Nieodżałowany Tony Scott w latach 80. i 90. nakręcił wiele udanych produkcji, ale akurat thriller Odwet nie należy do najpopularniejszych jego filmów. Szkoda, bo to bardzo udane kino gatunkowe, z władzą i pożądaniem w tle. Kevin Costner wciela się tu w byłego pilota marynarki, który odwiedza swego potężnego meksykańskiego przyjaciela (Anthony Quinn) i rozpoczyna płomienny romans z jego żoną (Madeleine Stowe). Sporo tu scen pełnych namiętności, a całość trzyma w napięciu, jak przystało na rasowy thriller. Costner, tuż po Polu marzeń, a przed Tańczącym z wilkami i Robin Hoodem, raz jeszcze eksploruje tu wizerunek romantycznego twardziela.

Wojna (1994)

Trudno powiedzieć, czym tak naprawdę jest film Jona Avneta – dramatem, kinem familijnym, opowieścią o dojrzewaniu czy antywojennym manifestem. W Wojnie Kevin Costner wciela się w Stephena, weterana wojny w Wietnamie, który po powrocie do domu wpada w środek innego konfliktu: pomiędzy grupką przyjaciół, do której należy jego syn (Elijah Wood), a miejscowymi łobuzami. Stephen musi więc nie tylko radzić sobie z autentyczną wojenną traumą, ale też szybko wrócić do roli ojca, który powinien świecić przykładem. Znakomite, wielowarstwowe kino, pełne autentycznej życiowej mądrości.

Trzynaście dni (2000)

Przełom milleniów to także duża zmiana w karierze Kevina Costnera – słynny casus Wodnego świata (1995) okazał się bardzo dużym wybojem na dotychczas spokojnej ścieżce aktora, który pod koniec XX wieku zdał sobie sprawę, że wraz z osiągnięciem czterdziestki będzie musiał zmienić swoje emploi. Jednym z symboli tej zmiany jest film Trzynaście dni Rogera Donaldsona, znakomity thriller polityczny opowiadający o kryzysie kubańskim, który nieomal doprowadził do kolejnej wojny światowej. Costner wcielił się tu w rolę bliskiego doradcy prezydenta Kennedy’ego, który brał udział w działaniach mających oddalić widmo konfliktu nuklearnego. Świetnie opowiedziane i zagrane kino.

Znamię (2002)

Tom Shadyac, specjalista od komedii najróżniejszego sortu (m.in. Ace Ventura: Psi detektyw, Gruby i chudszy oraz Patch Adams), jeden jedyny raz zboczył ze swojego gatunkowego kursu i nakręcił thriller psychologiczny Znamię. Kevin Costner zagrał w nim lekarza, który odkrywa, że jego zmarła żona usiłuje się z nim skontaktować w osobliwy sposób. Choć nie jest to najwybitniejsza produkcja w dorobku Costnera, stanowi miłą odmianę w stosunku do jego wizerunku amanta, który przez wiele lat eksploatowano. Jeśli cenicie filmy w stylu Częstotliwości czy Co kryje prawda?, Znamię także powinno przypaść wam do gustu.

Córka (2009)

Kolejny thriller, tym razem okultystyczny, wyreżyserowany przez scenarzystę found footage’owych horrorów [Rec] i Kwarantanna. Costner gra tu ojca rodziny, która przeprowadza się na amerykańską prowincję i wkrótce staje do walki z nadnaturalnym złem. Córka to w swoim gatunku nic odkrywczego, ale zarazem film Luisa Berdejo trzyma napięcie tam, gdzie trzymać powinien. Plus Kevin Costner bojący się czegokolwiek to naprawdę rzadki widok, więc choćby dlatego warto Córkę zobaczyć.

Ostatni gwizdek (2014)

Dzień draftu, czyli naboru najzdolniejszych młodych zawodników, to w amerykańskiej lidze futbolu prawdziwe święto, a dla każdego z zaangażowanych klubów – ogromne przedsięwzięcie. Film Ivana Reitmana – tak, tego od Pogromców duchów i Gliniarza w przedszkolu – zagląda za kulisy tego wielomilionowego biznesu i opowiada o tym wszystkim w niemal thrillerowej konwencji. Costner wciela się w dyrektora zarządzającego zespołu Cleveland Browns, który desperacko potrzebuje nowych, utalentowanych zawodników. Bardzo porządnie zrealizowana produkcja, pozwalająca na chwilę zajrzeć za kurtynę największego futbolowego święta na świecie.

Black or White (2014)

Film Mike’a Bindera to przejmująca opowieść o bardzo specyficznej rodzinie, w której Kevin Costner wciela się w rolę owdowiałego dziadka samotnie wychowującego swą czarnoskórą wnuczkę. Sprawy komplikują się, gdy o opiekę nad Eloise zaczyna walczyć druga z babć (Octavia Spencer). Kevin Costner stworzył wiarygodną kreację człowieka, w którym uprzedzenia rasowe walczą z rodzicielską miłością. Choć Black or White nie wystrzegło się wad, rola Costnera i dynamika jego aktorskiego pojedynku ze Spencer należą do najmocniejszych stron filmu Bindera.

McFarland (2015)

Ponownie zanurzając się w konwencji kina sportowego, Kevin Costner tym razem wciela się w byłego trenera futbolu amerykańskiego, który w niesławie trafia do jednego z najbiedniejszych kalifornijskich miasteczek, tytułowego McFarland. Tam rozpoczyna pracę jako wuefista i szybko odkrywa talent do biegania u grupy latynoskich uczniów. Odtąd jego celem staje się stworzenie drużyny biegów przełajowych i zaszczepienie w niej ducha zwycięstwa. Disneyowska produkcja opowiedziana jest prostym środkami, ale dzięki temu – oraz dzięki sympatycznej roli Costnera – całość ogląda się bardzo dobrze.

Yellowstone (2018)

Jedna z najlepszych – o ile nie najlepsza – ról w karierze Kevina Costnera. Aktor wciela się w Johna Duttona, głowę rodziny kontrolującej największy kompleks rancz w Montanie. John jest nieprzystępnym twardzielem, który twardą ręką kontroluje swój biznes i robi wszystko, by nie przegrać w nieustannej terytorialnej walce ze swymi sąsiadami: deweloperami, rezerwatem Indian oraz koncernami naftowymi i drzewnymi. Stworzony przez jednego z najgorętszych scenarzystów ostatnich lat Taylora Sheridana, Yellowstone to nowe spojrzenie na konwencję westernu i opowieść o Ameryce, której nie zobaczymy w kanałach newsowych.