Kino w przebraniu. FILMY KOSTIUMOWE, które warto zobaczyć

Maria Antonina (2006), reż. Sofia Coppola

Film Sofii Coppoli z pewnością należy do najbardziej przełamujących schematy gatunkowe dramatów kostiumowych. Punkowe utwory z lat 80. naprzemiennie rozbrzmiewają z barokową muzyką klasyczną w pełnych przepychu i złota salach Wersalu. Pośród XVIII-wiecznych, jedwabnych i atłasowych sukien, haftowanych żakietów i ozdabianych klamerką pantofelków znalazło się również miejsce dla liliowych conversów. Chociaż film Coppoli został wygwizdany na premierze w Cannes, jest to przepiękna wizualnie i bardzo impresjonistyczna historia najsłynniejszej królowej w historii i kulturowej ikony – Marii Antoniny (Kirsten Dunst).

Osadzony w XVIII wieku film to na wskroś nowoczesna (o czym przypominają nam punkowe utwory i rekwizyty ze współczesności) opowieść o młodziutkiej nastolatce pragnącej jedynie zabawy i beztroski, dla której świat miał inne plany. Coppola dokonuje rewizji francuskiej historii, patrząc przychylnym i współczującym okiem na Marię Antoninę, w głębi serca dobrą, choć lekkomyślną, zwyczajną dziewczynę, która została królową w złym miejscu i złym czasie.

Tess (1979), reż. Roman Polański

To bardzo udany film Romana Polańskiego, który zupełnie niesłusznie wydaje się ginąć w gąszczu jego innych osiągnięć – trylogii apartamentowej, Chinatown czy chociażby bardziej współczesnego Pianisty. Tess to adaptacja XIX-wiecznej angielskiej powieści Thomasa Hardy’ego pt. Tessa d’Urberville, która w momencie ukazania się na rynku wydawniczym wywołała ogromne kontrowersje ze względu na swoją śmiałość obyczajową i krytykę seksualnej hipokryzji tamtych czasów. Jeśli oglądaliście film Tarantino Pewnego razu… w Hollywood, to właśnie tę książkę Sharon Tate kupuje mężowi w antykwariacie. W filmie Polańskiego urzekają przede wszystkim pełne subtelności krajobrazy angielskiej wsi i poruszające losy głównej bohaterki granej przez prześliczną Nastassję Kinski. 

Duma i uprzedzenie (2005), reż. Joe Wright

To najlepsza z kilkunastu filmowych adaptacji słynnej powieści Jane Austen i chociaż ciężko zapomnieć uroczego Colina Firtha w roli pana Darcy’ego z miniserialu z 1995 roku, Matthew Macfadyen jest świetny jako czuły i szlachetny ukochany błyskotliwej Elizabeth Bennet (Keira Knightley). Chociaż to przede wszystkim romans, ta wersja Dumy i uprzedzenia ma w sobie najwięcej świeżości. Zachwycają piękne wschody słońca, dialogi i pełne autentyzmu emocje między głównymi bohaterami.

Piknik pod Wiszącą Skałą (1975), reż. Peter Weir

W dniu świętego Walentego w 1900 roku uczennice pewnego elitarnego australijskiego liceum wybierają się na wycieczkę, której celem jest Wisząca Skała. Pogodny, upalny dzień wydaje się idealny na piknik i nic nie zwiastuje tego, że podczas wycieczki zaginą trzy uczennice i nauczycielka, które postanawiają wspiąć się na skałę. Film Petera Weira to jedno z najciekawszych osiągnięć australijskiego kina, film na wskroś zagadkowy, enigmatyczny, hipnotyzujący i oniryczny, thriller zadający pytania filozoficzne i nie dający widzowi łatwych odpowiedzi. Nastrój tajemniczości wzmaga buchający z ekranu gorąc upalnego australijskiego lata, wąskie korytarze i zakamarki tytułowej skały oraz śnieżnobiałe stroje dziewcząt zbliżające je bardziej do sennych omamów niż ludzi z krwi i kości.

A wy, jakie filmy kostiumowe dodalibyście do tej listy?