FABUŁA

Nauczyciel, którego żona została oskarżona o zamordowanie swojej szefowej, próbuje wydostać ją z więzienia. Po trzech latach, gdy odwołania zawodzą i nic nie jest w stanie jej pomóc, mąż postanawia samemu ją uwolnić. Obmyśla misterny plan ucieczki i wprowadza go w życie. 

Francuski oryginał to debiut Freda Cavaye z 2008 roku (ostatnio komedia “Niewierni), który był całkiem nieźle ocenianym thrillerem (78% świeżości na Rotten Tomatoes) o względnym sukcesie finansowym (6mln $ na świecie).

Amerykański remake został wyreżyserowany przez Paula Haggisa, którego “Miasto gniewu” w 2004 roku zdobyło Oscara dla najlepszego filmu, a sam Haggis został nagrodzony za najlepszy scenariusz. “Dla niej wszystko” weszło do kin w listopadzie 2010 roku i zdobyło umiarkowane powodzenie u widzów (67 milionów zarobione na całym świecie przy 30-milionowym budżecie) i u krytyków (52% świeżości na Rotten Tomatoes).

POZOSTAŁE ANALIZY ORYGINAŁÓW I REMAKE’ÓW (kliknij i zobacz)

POUR ELLE (Dla niej wszystko)	THE NEXT THREE DAYS (Dla niej wszystko)
Rok produkcji: 2008 Kraj: Francja Reżyseria: Fred Cavayé Scenariusz: Fred Cavayé, Guillaume Lemans	Rok produkcji: 2010 Kraj: USA Reżyseria: Paul Haggis Scenariusz: Paul Haggis

BOHATEROWIE

Julien Auclert (Vincent Lindon)	John Brennan (Russell Crowe)
Lisa Auclert (Diane Kruger)	Lara Brennan (Elizabeth Banks)
Oscar Auclert (Lancelot Roch)	Luke Brennan (Ty Simpkins)
ojciec Juliena (Olivier Perrier)	ojciec Johna (Brian Dennehy)
Henri Pasquet (Olivier Marchal)	Damon Pennington (Liam Neeson)
Nathalie (Dorothee Tavernier)	Nicole (Olivia Wilde)

ZMIANY

Dla niej wszystko 2008	Dla niej wszystko 2010
1. W prologu nie pada ani jedno słowo – główny bohater, zakrwawiony, prowadzi nerwowo samochód, a z tylnego siedzenia słyszymy agonalne jęki nieznanego osobnika.	1. W prologu ktoś z tylnego siedzenia samochodu prosi głównego bohatera o zawiezienie do szpitala, bo nie może oddychać. Cała reszta jest identyczna.
2. Pierwsze sceny po trzyletnim skoku czasowym wstecz ukazują Juliena i Lisę całujących się tuż przed powrotem do domu.	2. Zanim John i Lara wrócą do domu, jedzą kolację z bratem Johna i jego narzeczoną – kobiety rozmawiają o niełatwych relacjach Lary z jej szefową, lecz szybko wybucha między nimi kłótnia i prawie dochodzi do rękoczynów.
3. Nazajutrz, podczas karmienia ich małego synka, Lisa mówi Julienowi, że nie ma łatwo z szefową. Chwilę później do mieszkania wpada policja i aresztuje Lisę za zamordowanie swojej szefowej.	3. Nazajutrz, podczas zabawy z synem (parę lat starszy od tego z oryginału), Lara mówi Johnowi, że dzień wcześniej nazwała swoją szefową „głupią krową”. Chwilę później wpada policja – aresztują Larę, a zdenerwowanego Johna straszą tym samym, jeśli się nie uspokoi.
4. Mijają trzy lata. Starszy już Oscar woła ojca przez sen – ten zanosi go do swojego łóżka i zasypiają razem. Podczas wizyt w więzieniu chłopiec jest onieśmielony obecnością matki, nie odzywa się do niej i unika bliskości.	4. W remake’u syn ma na imię Luke, ale inne szczegóły są niemal identyczne jak w oryginale.
5. Lisa dostaje 20 lat więzienia.	5. Lara dostaje dożywocie.
6. Wizyta w więzieniu odbywa się w małej celi, gdzie Julienowi i Lisie nikt nie przeszkadza. Rozmawiają o nieudanych próbach znalezienia dziewczyny, która była na miejscu zbrodni i o niezbyt optymistycznym nastawieniu adwokata. Lisa prosi Juliena o sprzedaż domu jej matki, w razie gdyby potrzebne były pieniądze.	6. W przeciwieństwie do oryginału wizyta odbywa się na wspólnej sali dla wszystkich osadzonych i odwiedzających. Trudno tam o prywatność. Rozmowa jest podobna, ale nie ma w niej mowy o sprzedaży domu matki – ta żyje, ma się dobrze, ale córki w ciągu tych trzech lat nie odwiedziła ani razu.
7. Po wyjściu z więzienia Oscar bawi się na placu zabaw, zaś na Juliena zwraca uwagę siedząca obok matka jednego z dzieci.	7. Luke nie ma ochoty do zabawy, choć jedna z dziewczynek próbuje go zachęcić. Jej matka wymienia z Johnem uśmiechy, gdy ten odchodzi.
8. O szczegółach morderstwa dowiadujemy się z rozmowy Juliena z adwokatem, gdy już wiadomo, że Sąd Kasacyjny odrzucił apelację i Lisa nie wyjdzie na wolność. Przywołane później retrospekcje z morderstwa jasno pokazują, że Lisa nie zabiła swojej szefowej, a odpowiedzialna za to jest ćpunka, której nie mogą znaleźć.	8. Retrospekcje z morderstwa są przywołane, gdy John czyta w domu zeznania Lary i świadków. Są jednak porwane, nie widzimy w nich, kto zabił. Później, podczas rozmowy z adwokatem po przegranej apelacji okazuje się, że jest jeszcze możliwość pójścia ze sprawą do Sądu Najwyższego, lecz adwokat nie daje żadnych szans.
9. O przegranej apelacji Lisa dowiaduje się przez telefon.	9. John przychodzi do więzienia, aby powiedzieć Larze o przegranej – kobieta już po wyrazie twarzy męża widzi, że nie wyjdzie z więzienia.
10. Julien na wieść o próbie samobójczej Lisy pędzi do szpitala. Pielęgniarka nie chce go wpuścić, ale wyrozumiały lekarz daje mu dwie minuty na zobaczenie żony. Tą pilnuje w sali policjantka.	10. Scena w szpitalu jest podobna, choć Johna chce zatrzymać nie tylko pielęgniarka, ale i strażnik. Poza policjantką w sali, Lara ma na kostce założone kajdanki.
11. Pierwsze myśli Juliena dotyczące planu ucieczki rodzą się jeszcze przed próbą samobójczą żony; w mieszkaniu jego rodziców, gdy obserwuje przez okno ulicznych przestępców. Potem natrafia w Internecie na książkę wielokrotnego zbiega, Pasqueta.	11. Podczas jednego z wykładów John, omawiając „Don Kichota”, mówi o triumfie irracjonalności oraz o tym, czy szaleństwo nie jest lepsze od rozpaczy. Jednocześnie widzimy przebitki na jego poszukiwania w bibliotece książek o więzieniach. Natrafia na pozycję wielokrotnego zbiega, Penningtona.
12. Z Pasquetem spotyka się u bukmachera, tłumacząc, że w szkole będzie przerabiał jego książkę. Ten jednak go sprawdza, a potem tłumaczy, z czym ten się mierzy – szczelne więzienie, policyjne blokady, listy gończe itp.	12. Z Penningtonem spotyka się w kawiarni, również pod pozorem przerabiania w szkole jego książki. Ten jednak sprawdza go jeszcze szybciej niż w oryginale, a potem tłumaczy, z czym ten się mierzy – szczelne więzienie, policyjne blokady, listy gończe, zmiany procedur po 11 września itp. A po całej rozmowie wyjmuje z portfela Johna wszystkie pieniądze.
13. Przez następne trzy miesiące Julien przygotowuje plan ucieczki, tapetując cały swój pokój, sprawdzając więzienie i szukając słabych punktów. Zaniedbuje przy tym rodziców i brata, który wydzwania do niego z wyrzutami.	13. John robi to samo, choć rodzice nie czują się zaniedbani. Tylko brat dzwoni do niego raz z wyrzutami.
14. Julien szuka człowieka, który mógłby mu załatwić fałszywe dokumenty wśród ulicznych handlarzy „papierosami”. Jeden z nich kieruje go do baru z podejrzanymi typami – tam Julien zostaje pobity i okradziony.	14. Sytuacja identyczna, choć w remake’u diler to diler – zamiast pseudo-papierosów są pigułki. Bar zaś wygląda na bardziej przyjazny. W obu wersjach na głównego bohatera zwraca uwagę siedzący przy barze mężczyzna z kaskiem.
15. Tego samego wieczoru do mieszkania Juliena przychodzi mężczyzna z kaskiem. Proponuje wyrobienie dokumentów i każe przyjechać Julienowi następnego tygodnia pod wskazany adres. Jeśli go nie będzie o wyznaczonej godzinie, Julien ma nie czekać i odjechać.	15. John następnej nocy wciąż szuka fałszerzy wśród dilerów. Widzi go mężczyzna na motorze i jedzie za nim do domu. Następnie mamy scenę taką jak w oryginale, po czym John orientuje się, że całą sytuację obserwował drugi mężczyzna na motorze.
16. Od więziennego lekarza dowiaduje się, że Lisa przestała przyjmować insulinę, co zagraża jej zdrowiu, a nawet życiu.	16. W remake’u nie ma takiej sceny.
17. Wizyta w domu rodziców kończy się tym, że Julien naskakuje na matkę zarzucając jej, że nie wierzy w niewinność Lisy. I rzeczywiście można odebrać takie wrażenie.  Za takie zachowanie gromi go wzrokiem ojciec.	17. John niepotrzebnie się irytuje i również krytykuje swoją matkę, choć raczej bezpodstawnie. Ojciec staje w drzwiach, gdy jego syn wychodzi, nie reagując na całą sytuację.
18. W domu matki Lisy, Julien znajduje pistolet należący do jej ojca.	18. John kupuje pistolet w lombardzie.
19. Sceny takiej jak w remake’u nie ma.	19. W więzieniu Lara podpisuje dokumenty o sprzedaży domu.
20. Julien odbiera dokumenty bez żadnych problemów, choć na wszelki wypadek trzyma broń w pogotowiu.	20. John czeka na odbiór dokumentów prawie godzinę. Mężczyźni na motorach w końcu zjawiają się z potrzebnymi papierami. Ten, z którym John rozmawiał jest wściekły, że główny bohater czekał na niego. „Za bardzo ci zależy. Wszystko spierdolisz”, rzuca na odchodnym.
21. Podczas kolejnej wizyty u Lisy, ta podejrzewa, że Julien ma kogoś innego, dlatego rzadziej do niej przychodzi. Wybucha płaczem, ale mąż ją uspokaja.	21. W remake’u nie ma takiej sceny, choć jest inna, również mocno emocjonalna rozmowa głównych bohaterów. Rozgrywa się dużo później, zaraz po scenie z pkt. 26. John odwiedza Larę, mówi, że zaniedbuje Luke’a, choć ona widzi w tym swoją winę. Mówi Johnowi, że żyje on w swoim świecie, który niewiele ma wspólnego z rzeczywistością, a najlepszym tego dowodem jest fakt, że nigdy nie zapytał się jej, czy jest winna. Lara przyznaje, że zabiła swoją szefową i kończy rozmowę. John, w drodze do wyjścia, cofa się i raz jeszcze spotyka z żoną – każe jej milczeć i mówi, że nie ważne co ona powie, on wie, że i tak jest niewinna. I że nie pozwoli, aby resztę dni spędziła w więzieniu.
22. W zbitce montażowej widzimy, jak Julien szuka „klucza”, który wyprowadziłby jego żonę poza mury więzienne, lecz w teorii żadna z prób nie zdaje egzaminu.	22. John bada możliwość wykorzystania windy do ucieczki. Wystarczy mieć klucz, bądź znaleźć sposób na otwarcie windy. W Internecie uczy się, jak należy to zrobić za pomocą tzw. klucza uderzeniowego. Próbuje przy następnej wizycie w więzieniu, lecz nie udaje mu się. Prawie zostaje zdemaskowany, a w wyniku jego nieudolnej akcji nowa kamera zostaje zamontowana w korytarzu. Tuż po wyjściu z budynku John wymiotuje. Widzą to detektywi, którzy prowadzili sprawę jego żony.
23. Pewnego dnia syn Juliena znajduje jego pistolet i celuje w ojca dla zabawy. Julien odbiera mu broń i karci, aby nigdy więcej tego nie robił. Przeprasza dziecko za nerwowe zachowanie i obaj wychodzą do parku.	23. W remake’u nie ma takiej sceny.
24. W parku do Juliena przysiada się kobieta, która wcześniej zwróciła na niego uwagę – matka jednej z uczących się w tej samej szkole z Oscarem dziewczynek. Próbuje zagaić rozmowę, pyta się, czy Julien będzie na przyszłotygodniowej zabawie, lecz on, wyraźnie speszony i niechętny, szybko odchodzi.	24. W parku do Johna przysiada się matka dziewczynki, z którą bawi się Luke. Zaprasza obu na imprezę urodzinową córki. Jej zainteresowanie Johnem maleje, gdy dowiaduje się, że matka Luke’a siedzi w więzieniu za morderstwo. Mimo to, John mówi, że postara się nie zapomnieć o imprezie urodzinowej.
25. Zaniepokojony brat Juliena przychodzi pewnego wieczora w odwiedziny. Julien nie chce go wpuścić, ale nie ma wyjścia, gdy brat wszczyna kłótnię z sąsiadem na klatce. W środku widzi puste mieszkanie, bez mebli i reszty wyposażenia. Główny bohater opowiada mu o całym planie. Brat uważa, że to szaleństwo i próbuje go powstrzymać, lecz Julien jest nieugięty.	25. Zaniepokojony brat Johna idzie go odwiedzić, ale ten go nie wpuszcza. Brat dostrzega przez okno, że dom jest praktycznie pusty – bez mebli, ani żadnego innego wyposażenia. Zdenerwowany odjeżdża, a całą sytuację obserwują ze swojego samochodu policjanci, którzy aresztowali Larę. Jeden z nich dowiaduje się nawet, że John znalazł już kupca na dom. Jego znużona obserwacją partnerka proponuje skupić się na aktualnych obowiązkach i po chwili odjeżdżają.
26. Po rozmowie z dozorcą budynku, Julien znajduje sposób na wyciągnięcie Lisy z więzienia. Zwraca uwagę na furgon rozwożący wyniki medyczne z laboratium – włamuje się do samochodu i kradnie wyniki Lisy.	26. Nie widzimy, jak John wpadł na pomysł furgonu z laboratorium. Po prostu, pewnego dnia zaczyna go śledzić, notuje czas, jaki ma na wejście do samochodu i uczy się, jak może się do niego włamać za pomocą piłki tenisowej. Wkrótce udaje mu się to zrobić, ale zamiast wykraść wyniki Lary, robi im zdjęcie swoją komórką i odkłada je na miejsce. W domu zmienia wyniki Lary na komputerze.
27. Lisa informuje Juliena, że za trzy dni zostanie przeniesiona do innego więzienia. Ten orientuje się, że ma za mało pieniędzy na ucieczkę, a w ciągu tych paru dni nie dostanie zapłaty za dom. Zabiera syna i zostawia go u swoich rodziców. Potem jedzie pod bank z zamiarem napadu na niego, ale po wyjściu z samochodu szybko do niego wraca i rezygnuje.	27. Scena rozegrana podobnie jak w oryginale, ale po podjechaniu pod bank John nie wychodzi z auta. Po chwili rezygnuje i cofając wóz prawie uderza w matkę z dzieckiem.
28. Wieczorem Julien napada na jednego z młodocianych dilerów, aby go obrabować. Nie znajduje przy nim dużych pieniędzy, więc każe się zawieźć do człowieka, od którego diler kupuje towar.	28. Nocą John śledzi jednego z dilerów dosyć długo, aż do momentu, gdy ten zatrzymuje się przy domu swojego szefa, aby dać mu utarg.
29. Tam Julien wchodzi do środka razem z dilerem, ale poza dostawcą atakuje ich jego pies. Zamykają go w schowku. Julien dowiaduje się o ukrytych pieniądzach od przerażonego dilera. Znajduje je, ale dostawca chwyta za broń i rani Juliena w rękę. Strzela do dilera, ale ginie z ręki głównego bohatera. Julien zabiera pieniądze i wynosi konającego dilera.	29. Następnej nocy John już czeka pod domem, na przyjazd dilera. Gdy jego szef otwiera drzwi, John atakuje obu i wpada do środka. Tam okazuje się, że czeka jeszcze pies i facet z shotgunem, ale John każe ich obu zamknąć w schowku. Rani szefa, gdy ten nie chce mu powiedzieć, gdzie są pieniądze i grozi podpaleniem domu, ale puszcza go na wieść o dziecku na piętrze. Nikogo tam jednak nie ma – szef chwyta za broń, śmiertelnie rani dilera, ale ginie od kuli Johna. Główny bohater znajduje sejf pełen pieniędzy, bierze je i konającego dilera do samochodu. Facet z shotgunem uwalnia się i goni go razem z psem, ale John odjeżdża.
30. Julien odjeżdża z umierającym na tylnim siedzeniu dilerem (tak jak w pkt. 1). Gdy zauważa, że chłopak już nie żyje, zostawia go na przystanku autobusowym. Na stacji benzynowej opatruje ranę.	30. Scena rozegrana podobnie, jak w oryginale, choć kamera nie pokazuje nam konającego dilera. Sceny na stacji benzynowej z wiadomych przyczyn nie ma.
31. Julien wraca do domu swoich rodziców odebrać Oscara. Jego ojciec znajduje w torbie syna fałszywe dokumenty oraz bilety lotnicze. Ranem żegnając się z synem i wnukiem daje Julienowi do zrozumienia, że wie o wszystkim. Mocno się ściskają i żegnają.	31. Przed powrotem do domu rodziców John robi dziurę w siatce przy parkingu. Następne sceny w domu rodziców są niemal identyczne z tymi z oryginału.
32. Rano policja bada miejsce nocnej strzelaniny znajdując ciała dostawcy i dilera. Wiedzą o samochodzie, którym odjechał Julien i sprawdzają, co to za model.	32. W wersji amerykańskiej policja jest szybsza – bada miejsce zbrodni jeszcze tej samej nocy.
33. Przygotowując się do ucieczki Julien zrywa wszystko ze ściany, pakuje do worków na śmieci i wyrzuca do kontenera, co widzi dozorca. Sfałszowane wyniki z laboratorium podrzuca do furgonetki.	33. Przygotowując się do ucieczki, John wypożycza samochód, pakuje rzeczy, zmienia zegarek na rękę na elektroniczny ze stoperem i zrywa wszystko ze ściany. Pakuje to do worków na śmieci – jeden z nich wyrzuca do kosza przy domu, inne wywozi i wyrzuca dalej. Podjeżdża do laboratorium, gdzie przecina kable telefoniczne, a sfałszowane wyniki Lary zamienia w furgonetce.
34. Julien wynajmuje pokój w hotelu i zostawia Oscara samego, każąc nie otwierać nikomu drzwi i czekać na jego powrót.	34. John zawozi Luke’a na przyjęcie urodzinowe koleżanki.
35. Policjanci znajdują model samochodu i wiążą go z osobą przebywającej w więzieniu Lisy. Jadą do Juliena, a widząc puste mieszkanie wszczynają alarm.	35. Scena identyczna jak w oryginale.
36. Lekarz więzienny, po otrzymaniu wyników Lisy z laboratorium, próbuje się tam dodzwonić, ale chwilę wcześniej Julien przeciął kable telefoniczne. Zapada decyzja, aby zawieźć Lisę do szpitala.	36. Scena jest rozegrana podobnie, jak w oryginale, tylko kable w wersji amerykańskiej przecięte zostały nieco wczesniej.
37. Już w szpitalu przebrany za lekarza Julien atakuje dwójkę policjantów i każe Lisie założyć na siebie kitel. Ta nie chce, ale ostatecznie zakłada.	37. Tutaj również scena jest prawie identyczna, choć John jest w niej spokojniejszy od Juliena, a gdy Lara nie chce założyć na siebie kitla, prowokuje ją mówiąc, że ma w tej chwili zadzwonić do syna i powiedzieć, że tata i mama nie przyjadą.
38. Na szpitalnym korytarzu Juliena i Lisę gonią policjanci. Bohaterowie kryją się w windzie, a po zjechaniu na dół natykają się na prowadzących sprawę detektywów. Julien grozi im nie naładowanym pistoletem, po czym zjeżdżają na parking. Tam przechodzą po zablokowanym radiowozie, który chwilę później uderza w jadącą karetkę. Julien i Lisa wychodzą z budynku i wchodzą w tłum ludzi.	38. Na szpitalnym korytarzu pielęgniarka woła ochronę, ale zanim ktokolwiek reaguje John i Lara ukrywają się w windzie. Na dole natykają się prowadzących sprawę detektywów, którym John grozi pistoletem. Zjeżdżają na parking, gdzie wyrzucają kitle, aby zmylić pościg, i wracają do holu, z którego wychodzą z budynku. John przerzuca kurtkę na lewą stronę, upodabniając się do innych ludzi idących właśnie na mecz.
39. Julien i Lisa ukrywają się w hotelu, gdzie czeka na nich Oscar. Postanawiają przeczekać jakiś czas, do momentu, gdy na zewnątrz nie będzie policji.	39. John i Lara uciekają metrem, a w ślad za nimi rusza detektyw. Pomiędzy stacjami John zatrzymuje awaryjnie pociąg, zaraz obok miejsca, gdzie wyciął wcześniej dziurę w siatce. Oboje przechodzą przez nią i dostają się do czekającego na nich samochodu.
40. Lisa widząc Oscara płacze, ale szybko wyciera łzy i dosiada się do chłopca, który ogląda telewizję, jakby nie zauważając powrotu matki.	40. John i Lara przyjeżdżają po Luke’a, ale okazuje się, że przyjęcie odbywa się w zoo. Jadąc tam John orientuje się, że nie zdąży i postanawia zostawić syna. Lara na to nie pozwala – chce wyskoczyć z samochodu, na skutek czego prawie zderzają się z tirem. John zawraca po Luke’a i odbiera go, choć wie, że nie zdążą opuścić miasta przed rozstawieniem blokad. Przywitanie Luke’a z matką jest podobne, jak w oryginale.
41. Policja znajduje wyrzucone przez Juliena śmieci dzięki pomocy dozorcy. Na komisariacie próbują wszystko połączyć, tak jak na ścianie w domu.	41. Policja znajduje śmieci, a o całej sprawie dowiadują się również detektywi, którzy aresztowali Larę. Na komisariacie wszyscy próbują połączyć znalezione śmieci w jedną całość.
42. Sposobem na przejechanie przez blokady okazuje się wzięcie dwójki dodatkowych osób do samochodu, gdyż policja sprawdza tylko pary z dzieckiem. Julien wpadł na ten pomysł wcześniej, przeglądając stronę internetową pod hasłem „Nie jedź sam i ocal planetę”. W samochodzie Oscar po raz pierwszy przytula się do matki.	42. Również i w tej wersji główny bohater bierze do samochodu dodatkowe dwie osoby. Wpada na ten pomysł już po rozstawieniu przez policję blokad, gdy słyszy w radiu, że wstrzymano jazdy pociągów. Podjeżdża zatem pod dworzec i bierze parę staruszków.
43. Policja orientuje się, że uciekną samolotem dzięki wyrzuconym przez Juliena śmieciom, ale nie wpada na trop, z jakiego lotniska odlecą.	43. Policja orientuje się, skąd mogą wylecieć bohaterowie, dzięki monecie Luke’a znalezionej wcześniej w domu, zaś zdjęcie znalezione w śmieciach sugeruje, że lecą na Haiti. Okazuje się to jednak fałszywym tropem, zostawionym przez Johna, dla odwrócenia uwagi.
44. Policjanci są pod wrażeniem planu Juliena, nauczyciela i, wydawać by się mogło, zwyczajnego faceta.	44. Policjanci również i w remake’u są pod wrażeniem pomysłowości Johna, a prowadzący sprawę Lary detektyw raz jeszcze sprawdza miejsce zabójstwa jej szefowej. Dopiero wtedy widzimy, jak było naprawdę – Lara jej nie zabiła, tylko ćpunka, która uciekając umazała jej płaszcz krwią. Detektyw szuka w studzience ściekowej guzika, który potwierdziłby wersję Lary. Nie znajduje go, choć my widzimy, że tam jest.
45. Bohaterowie uciekają do San Salvador, w Salvadorze. Ostatnia scena ukazuje ich na placu przed kościołem, jak rozpływają się za przejeżdżającym samochodem.	45. Bohaterowie uciekają do Caracas, w Wenezueli. Ostatnie sceny ukazują ich w pokoju hotelowym – Luke w końcu całuje matkę i zasypia w jej ramionach. John robi im zdjęcie.

ORYGINAŁ CZY REMAKE?

Francuski oryginał jest solidnym dramatem sensacyjnym, ale osobiście wolę amerykański remake. Fabularnie oba filmy są wręcz identyczne – ci sami są bohaterowie, przebieg akcji, rozwiązanie. Wystarczy jednak porównać metraże obu wersji, aby zauważyć, że amerykańskie „Dla niej wszystko” jest prawie 40 minut dłuższe. Reżyser Paul Haggis zachował szkielet fabularny oryginału, a zmiany, których dokonał, w dużej mierze służą dwóm rzeczom.

Po pierwsze czynią z filmu bardzo aktualny komentarz na temat bezwzględności, z jaką działa policja po 11 września. Nie objawia się tu ona w postaci nadmiernej brutalności, lecz samej możliwości jej użycia. Gdy główny bohater szamocze się z detektywem podczas aresztowania żony, słyszy, że za chwilę on sam zostanie zatrzymany, jeśli nie przestanie, choć nic złego nie robi. Dodany wątek tego samego policjanta, który bez powodu obserwuje i sprawdza Johna również służy tezie, że Stany Zjednoczone zamieniły się w państwo policyjne, którego siły mogą w 35 minut zamknąć duże miasto, ustawić blokady na drogach i sparaliżować ruch, choć ucieczka z więzienia nie ma nic wspólnego z terroryzmem. Policjanci w amerykańskim „Dla niej wszystko” są zawzięci, bezwzględni i kompletnie pozbawieni poczucia humoru. W oryginale natomiast ścigający Juliena detektyw wygląda na równie ostrego przeciwnika, choć uważam, że jest w tym jakaś przesada – z twarzy i zachowania przypomina bandziora, a nie policjanta.

Drugi powód wprowadzonych przez Haggisa zmian jest związany z naszym odbiorem głównego bohatera. Już w oryginalnym filmie Freda Cavayé jawi się on nam jako zwykły facet, nieprzywykły do przemocy, który w dużej mierze siłuje się z własnym, raczej spokojnym charakterem. Haggis to podkręca, sugerując na każdym kroku nieciekawy koniec dla tego bohatera. Bardzo na miejscu jest odniesienie do Don Kichota – John również w oczach swojej żony jest kimś, kto żyje w swoim świecie, nie reagując na to, co dzieje się wokół niego. Do tego dochodzi sekwencja nieudanej próby z kluczem (której nie ma w oryginale), wróżba faceta dostarczającego fałszywe dokumenty („Wszystko spierdolisz”) oraz ogólne wrażenie, że Russell Crowe jest wyjątkowo miękki jako John. To chyba największa różnica między nim, a Vincentem Lindonem, odtwarzającym tę samą postać w oryginale – Francuz jest zwyczajnym do bólu facetem, który aby osiągnąć swój cel udaje twardziela; Crowe natomiast w ani jednej scenie nie przypomina Buda White’a czy Maximusa, i nawet podczas ucieczki, woli zachować spokój i opanowanie zamiast dać się ponieść emocjom.

Niektórych scen Haggis jednak nie powinien dodawać. Akcja z tirem jest przesadzona i zbyt efektowna, w porównaniu do reszty scen sensacyjnych. Również ostatnia scena z detektywem, który ma wątpliwości odnośnie winy Lary i próbuje znaleźć guzik w studzience kanalizacyjnej, jest niepotrzebna i w sposób łopatologiczny odkrywa przed nami prawdziwy przebieg wydarzeń. A to było dobre w remake’u, że przez cały film nie wiedzieliśmy, czy Lara rzeczywiście jest niewinna, w co chce wierzyć John. Ta wiedza nie była nam do niczego potrzebna. W tym jednym przypadku oryginał wygrywa – już na początku pokazuje, co się wydarzyło, aby później nie robić z tego sensacji.

 Zwiastun oryginału:

Zwiastun remake’a:

https://www.youtube.com/watch?v=lti0vfCPZns

POZOSTAŁE ANALIZY ORYGINAŁÓW I REMAKE’ÓW (kliknij i zobacz)