SEQUELE – BloodRayne

ROK PRODUKCJI: 2005 DYSTRYBUCJA W POLSCE: Monolith REŻYSERIA: Uwe BollWYSTĄPILI: Kristanna Loken Michael Madsen Ron Perlman Udo Kier Meat Loaf Ben Kingsley

Bohaterka filmu – Rayne – to pół-kobieta, pół-wampir (tzw. dhampir), która ucieka z czegoś na wzór cyrku, w którym była trzymana przez większość życia, i wyrusza w podróż, której zwieńczeniem ma być zemsta na jej ojcu, wampirze Kaganie, odpowiedzialnym za śmierć jej matki. Po drodze spotyka Vladimira i Sebastiana – przywódców Brimstone, starodawnego bractwa parającego się eksterminacją krwiopijców. Przystaje do nich, bo wie, że na tym skorzysta, i coraz bardziej zaczyna wierzyć w ich sprawę. Razem trenują, by później wyruszyć do siedliska wampirów – twierdzy Kagana. A i jeszcze przy okazji Rayne zakochuje się w Sebastianie. Od momentu gdy nazwisko reżysera zostało ujawnione światu, wszyscy wiedzieli, że będzie to film słaby. Uwe Boll swoją złą reputacją prześciga wszystko i wszystkich, a jeśli ktoś jeszcze o nim nie słyszał, to może i lepiej dla niego/niej. „BloodRayne” nie wnosi w zasadzie nic do filmografii reżysera, to szmirowata opowiastka o wampirach, wykorzystująca każdą możliwą kliszę i ograny schemat znane temu podgatunkowi, słabo nakręcona, rozpisana i zagrana. I choć Kristanna Loken robi wszystko co może, aby film uatrakcyjnić – nawet pokazuje piersi – to reżyserskie tendencje tego partacza zza miedzy rujnują każdą potencjalnie lepszą scenę czy dialog. Szkoda na to czasu, bo film nie prezentuje sobą nic, co warte byłoby zapamiętania.

ROK PRODUKCJI: 2007 DYSTRYBUCJA W POLSCE: brak REŻYSERIA: Uwe BollWYSTĄPILI: Natassia Malthe Brendan Fletcher Michael Paré Chris Coppola Michael Eklund Sarah-Jane Redmond Michael Teigen Michael Eklund

Ciężko mi przechodzi przez klawisze opisanie fabuły „Deliverance”. Otóż Rayne spotykamy tym razem na amerykańskim Dzikim Zachodzie (?), jakiś wiek po wydarzeniach z części pierwszej. Po co tam przybyła, nie wiem, natomiast gdy już się znalazła na miejscu, kolejny raz wplątała się w walkę z wampirami, których hersztem jest – naprawdę dziwnie się czuję pisząc te słowa – legendarny rewolwerowiec, Billy the Kid (!). Sama prawie ginie przy pierwszym starciu z wampirem i jego pachołkami, tak więc zbiera ekipę śmiałków (Pata Garretta, fałszywego kaznodzieję oraz kowboja-playboya) i wyrusza ponownie stawić czoła bandzie krwiopijców. Kristanna Loken – najjaśniejszy element części pierwszej – została zastąpiona przez bezbarwną jak rozrzedzony rozpuszczalnik Natassię Malthe, a przeniesienie scenerii z romantycznej Europy do Ameryki nie przyniosło praktycznie żadnych korzyści. Niestety, reżyser pozostał ciągle ten sam. I wciąż jeszcze nie wyciągnął jakichkolwiek wniosków z błędów, które popełniał wcześniej. „Deliverance” jest znacznie słabsze od poprzedzającego je filmu, i to nie tylko ze względu na osobę stojącą za kamerą, ale również z powodu mniejszego budżetu, słabszego scenariusza (tak, to jest możliwe) i zmiany scenerii na maksymalnie nieprawdopodobny Dziki Zachód. Nie wspominając już o rozbrajająco zabawnym Billy the Kidzie, oryginalnie słynnym rewolwerowcu, tu pradawnym wampirze, który ma w planach zamianę Stanów Zjednoczonych w siedlisko krwiopijców (sic!). No cóż, jest w tym filmie dosłownie jedna scena warta uwagi, i to praktycznie pod sam koniec. Jeśli więc nie jest się masochistą, wypada tytuł ten omijać jak najszerszym łukiem i polecać jedynie najzagorzalszym wrogom.

TYTUŁ POLSKI: BloodRayne: Trzecia Rzesza ROK PRODUKCJI: 2010 DYSTRYBUCJA W POLSCE: brak REŻYSERIA: Uwe BollWYSTĄPILI: Natassia Malthe Michael Paré Brendan Fletcher Clint Howard Willam Belli Annett Culp Safiya Kaygin

Tym razem Rayne walczy z nazistami, którzy rozpętują prawdziwe piekło w Europie. Jeden z dowódców zamierza zainfekować samego Adolfa Hitlera krwią Rayne, czyniąc go nieśmiertelnym dhampirem. Oceny się nie podejmę, bo filmu na szczęście (moje) jeszcze nie widziałem, i pewnie prędko nie zobaczę. Niemniej tradycyjnie, jak przystało na Uwe Bolla, film został zmiażdżony przez widzów i krytykę niemiłosiernie. Nie wątpię, że słusznie.

CIEKAWOSTKI:

• Półnagie prostytutki w scenie z Leonidem (Meat Loaf), to prawdziwe wykonawczynie najstarszego zawodu świata pochodzące z Rumunii. Wg Uwe Bolla zatrudnienie prostytutek było po prostu tańsze od skorzystania z usług aktorek.
• Pomimo słabych wyników kasowych w Stanach Zjednoczonych (ciekawe dlaczego…) „BloodRayne” znalazł się w zestawieniach najlepszych otwarć w większości krajów, do których został wprowadzony. Najlepsze wyniki uzyskał w Zjednoczonych Emiratach Arabskich (1. miejsce) oraz w Rosji (3. miejsce).
• Jedynym aktorem, który pojawił się we wszystkich częściach jest Michael Paré. Zagrał jednak różne postaci.
• Początkowo w postać Katarin miała się wcielić Jessica Alba, ale zrezygnowała kiedy stwierdziła, że film będzie zbyt brutalny. Ciekawe czy oglądała któregoś „Obcego” albo np. „Szeregowca Ryana”?
• Na plecach Rayne można w niektórych scenach dostrzec dosyć nowoczesny tatuaż. Frapujące, być może jakiś wampir na tyle wyrobił sobie zęby, że założył dochodowy interes?
• Kristanna Loken zrezygnowała z ponownego zagrania Rayne ze względu na występy w dwóch serialach: główną rolę w „Painkiller Jane” oraz gościnny, dziesięcioodcinkowy występ w „The L Word”.
• Cykl powstał w oparciu o dwie gry „BloodRayne”.
• Zdjęcia do trzeciej części kręcone były wspólnie ze zdjęciami do innego filmu Bolla, Blubberella. Kilku aktorów pojawia się w obu produkcjach (choćby Clint Howard – brat Rona Howarda, Michael Pare czy Brendan Fletcher).
• Pierwotnie tytuł drugiego sequela brzmiał: „BloodRayne 3: Warhammer”.

CZY BĘDZIE KOLEJNA CZĘŚĆ?

Uwe Boll nie odpuszcza widzom. Czwarta część, ponownie z Natassią Malthe jest już w fazie produkcji.

Tekst z archiwum film.org.pl