PEDRO PASCAL – najlepsze role. “The Last of Us” i co jeszcze?
Tym razem tylko pięć, gdyż portfolio Pedro Pascala nie jest duże, a tak naprawdę dopiero od kilku lat można powiedzieć o nim, że jest aktorem rozpoznawalnym, walczącym o główne role, chociaż wciąż w jego karierze jest ich bardzo niewiele. Kto wie jednak, czy ta walka mu się uda? Jest artystą niezwykle charakterystycznym i może cały kunszt jego aktorskiego rzemiosła powinien zasadzać się na tworzeniu emblematycznych postaci w tle, które niekiedy ratują główną postać w fabule przed kompletnym jakościowym upadkiem. Dlatego więc 5 najlepszych ról kluczowych dla kariery, zagranych także w filmach, które niekoniecznie oceniane są dzisiaj jak arcydzieła.
Max, „Bloodsucking Bastards” (2015), reż. Brian James O’Connell
Niekwestionowane pierwsze miejsce, chociaż to zestawienie w żadnym razie nie jest rankingiem ról Pedro Pascala. Pierwsze miejsce jednak ma znaczenie, bo film jest właściwie u nas nieznany, a prezentuje Pascala ze wszystkimi jego zdolnościami wielkiej, aktorskiej postaci. Nie musi on nawet grać tam głównej roli. Wystarczy, że będzie znienawidzonym przez pracowników szefem sprzedaży, który wyznaczył swoim podwładnym nieosiągalne do realizacji cele. Czy jednak miałby tak morderczy wpływ na ludzi, gdyby był tylko złym szefem? Tej niespodzianki nie zdradzę. Niestety z dostępem do filmu możecie mieć problem. Trudno go znaleźć w sieci, ale przy odrobinie wysiłku jest to możliwe, niestety wersji polskiej nie ma. Przynajmniej ja jej nie znalazłem.
Joel, „The Last of Us” (2023)
Może teraz tym, co napiszę, wsadzę kij w mrowisko, ale przy tak jednoznacznie ocenianych produkcjach, które powstały na kanwie znanych książek, gier lub innego typu nośników innych niż film, warto zadać pytanie, czy ich teraźniejsza jakość oceniana przez wszystkich jako wysoka nie jest aby wynikiem oceny, która została w umysłach odbiorców z przeszłości. Nie mam wątpliwości, że rola Joela w serialu jest dla Pedro Pascala kluczowa dla dalszej kariery i bardzo prawdziwa emocjonalnie, co wciąga widza w tę postapokaliptyczną podróż. Mam jednak wątpliwości, czy artyzm w sztuce filmowej polega na kopiowaniu ujęć z gry. Czy to nie pójście na łatwiznę, skoro właściwie cały materiał się już ma? Być może to kwestia założeń, jak kręcić serial na podstawie tak znanej i docenionej gry. Warto jednak być świadomym, co się składa na ocenę końcowego produktu, a z pewnością zawiera ona mnóstwo emocji związanych z usilnym oczekiwaniem widzów, żeby zobaczyć na ekranie coś niemal identycznego z tym, co widzieli na ekranach komputerów. Tak więc The Last of Us jest serialem dobrym, a rola Joela kreacją znakomitą, jednak nie tak wyidealizowaną, jak się o niej mówi.
Maxwell Lord, „Wonder Woman” 1984 (2020), reż. Patty Jenkins
I to jest właśnie przykład filmu, który wcale dobry nie jest, wręcz przeciwnie. Jak na superbohaterską produkcję jest właściwie koszmarnym przykładem zmarnowanych pieniędzy i próby odcinania kuponów od dość przyzwoitej pierwszej odsłony historii Wonder Woman. Maxwell Lord okazał się jednak ratunkiem dla całości fabuły, bo wymknął się standardowemu wizerunkowi antagonisty. Nie posiada żadnej efektownej supermocy, za to mnóstwo słabości, które ostatecznie okazują się ratunkiem dla jego ludzkiego charakteru, przekleństwem zaś – dla bycia antagonistą. Pedro Pascal zadziwiająco dobrze rozwija się w tej roli – od typowego, korporacyjnego garniturowca aż po szalonego wizjonera, który chce zmienić świat. Jakże jest inny od przewidywalnej Cheetah.
Oberyn Martell, „Gra o Tron” (2011–2019)
Pedro Pascalowi przyszło zagrać postać ze wszech miar niesamowitą, chociaż tragiczną. Oberyn Martel był niezwykłym indywidualistą, niebezpiecznym mistrzem zatrutego ostrza, osobowością trudną do jednoznacznej klasyfikacji po stronie dobra, ale i po stronie zła. W oczach widza i czytelnika roztaczał wokół siebie mgłę niepewności, lecz w ogólnym rozrachunku ceniło się jego postać, zwłaszcza na tle Góry. Pedro Pascal znakomicie oddał to charakterystyczne zadufanie w sobie Oberyna, które doprowadziło do jego śmierci.
Tovar, „Wielki Mur” (2016), reż. Yimou Zhang
W sieci możemy przeczytać wiele nieprzychylnych filmowi opinii, a wręcz pełnych epitetów, zjadliwych wypowiedzi, jakby pojawienie się tego obrazu na filmowym rynku dosłownie zabiło komuś matkę. Może chodziło o Matta Damona? Właściwie nikt za to nie wspomina o Pedro Pascalu, który w 2016 roku był raczej jeszcze postacią nieznaną. W Wielkim murze zagrał dość krnąbrną postać Tovara, wojownika o moralności dużo bardziej chybotliwej niż nieskazitelny William. Zapewnił mu jednak dobre tło (podobnie jak zrobił to Willem Dafoe w roli Ballarda), a widzowi – solidną dawkę napięcia podczas zastanawiania się, kim tak naprawdę jest: dodatkowym, ludzkim antagonistą (żeby potworom było raźniej) czy może zagubionym człowiekiem, który w końcu odnajdzie swoją właściwą drogę.
Odys Korczyński