MISTRZOWIE DRUGIEGO PLANU. Postacie drugoplanowe, które ZASŁUGUJĄ na SWÓJ FILM

Stworzenie bohatera, który poradzi sobie na pierwszym planie, to jedno z najistotniejszych wyzwań każdego scenarzysty. Próbują wszyscy, udaje się tylko nielicznym, a ci absolutnie najlepsi potrafią wykreować nie tylko wspaniałego protagonistę, ale i szalenie interesujący drugi plan. Na pewno każdy z was potrafi wymienić film, w którym z pozoru mniej istotni bohaterowie byli równie, a czasem nawet bardziej interesujący niż gwóźdź programu. W tym tekście skupimy się na właśnie na nich – oto postacie drugoplanowe, które zasłużyły na swój własny film.

Red (Skazani na Shawshank)

Więzień kreowany przez Morgana Freemana to jedna z istotniejszych postaci w filmie Franka Darabonta, a jednocześnie chyba najporządniejsza. Od początku wspiera głównego bohatera, o sobie jednak mówiąc niewiele. Byłoby wspaniale poznać historię Reda: zobaczyć jego błędy młodości, które wysłały go do więzienia, a także sprawdzić, jak radził sobie w zamknięciu przez 20 lat przed momentem, w którym rozpoczyna się akcja Skazanych na Shawshank. A może sequel pokazujący Reda i Andy’ego Dufresne’a już na wolności, robiących wspólne interesy? To mogłoby być coś!

Mark Hanna (Wilk z Wall Street)

Film Martina Scorsesego był jednym z hitów 2013 roku, nominowanym do Oscara w 5 kategoriach. W 2014 roku Matthew McConaughey zdobył nagrodę Akademii za pierwszoplanową rolę w Witaj w klubie, ale jak dla mnie powinien tego wieczora zgarnąć dwa Oscary – także za epizodyczny występ w Wilku z Wall Street właśnie (choć, niestety, nie był za niego nawet nominowany).

To, co przez kilka minut robi na ekranie McConaughey jako Mark Hanna, giełdowy rekin, to mistrzostwo najwyższej próby. Pewność siebie i bezczelna brawura – choć ten gość zapomniał już, czym jest moralny kręgosłup, chce się go oglądać ciągle i wciąż. Film z Markiem Hanną w roli głównej mógłby stać się nie mniejszym hitem niż dzieło Scorsesego.

Furiosa (Mad Max: Na drodze gniewu)

Trudno uznać Furiosę za bohaterkę stricte drugoplanową, bo jest na pewno postacią aktywniejszą niż sam Max, ale charakterna wojowniczka to jeden z najmocniejszych elementów Na drodze gniewu. Pochłonięta utopijną ideą Furiosa zdecydowanie nakręca fabułę w filmie George’a Millera, a jej historia wciąż pozostaje dla widza zagadką. Spojrzenie na cały życiorys tej wojowniczki, zbadanie jej motywacji i pragnień – to byłoby coś. Ponoć taki film wciąż jest w planach, ale Miller postanowił nieco zaczekać, zanim znowu na wiele miesięcy zanurzy się w pustynnych wydmach.

Osioł (Shrek)

Za każdym wielkim mężczyzną stoi jeszcze większa kobieta, a za każdym wielkim ogrem stoi… zlękniony, mały osioł przemawiający głosem Jerzego Stuhra. Co poniektórzy zapewne będą oburzeni nazwaniem Osła postacią drugoplanową – to tak, jakby Martina Riggsa z Zabójczej broni nazwać bohaterem drugiego planu! – ale trzeba przyznać, że z każdą kolejną odsłoną Shreka postać poczciwego, zabawnego osiołka nieco traciła na znaczeniu.

Dlatego też tym bardziej warto byłoby wybrać się do kina na film pod roboczym tytułem Osioł, czyli jak to było przed Shrekiem.

Anton Chigurh (To nie jest kraj dla starych ludzi)

Powiem otwarcie: nie obejrzałbym filmu o Antonie Chigurhu. Powód? Najzwyczajniej w świecie bym się bał. Ten facet wywołuje we mnie dreszcze większe niż niejeden horrorowy killer, a myśl o tym, że miałbym obejrzeć całym film o tym psychopacie, powoduje, że chowam się pod biurko. Jest jednak w nim niesamowita moc, a on sam należy do najbardziej zagadkowych czarnych charakterów w historii kina, dlatego takie „origin story” na temat Chigurha byłoby na pewno wielkim kinem, gdyby tylko bracia Coen zechcieli podjąć ten temat.

Valkyrie (Thor: Ragnarok)

Zanim Valkyrie pojawiła się w Thorze: Ragnaroku, najbardziej bezczelnym i lubiącym drinki herosem w MCU był Tony Stark. Tymczasem rdzenna Asgardianka to absolutny wzór wszelkich niecnót: handluje żywymi istotami, pije, gardzi patriotycznym obowiązkiem, a w wolnych chwilach razi prądem swój „towar” i trenuje z Hulkiem przed walkami gladiatorów.

Prawda, że barwne życie? Chętnie obejrzałbym komedię z Valkyrie w roli głównej, gdzie zmagałaby się z nałogiem i własnym, niepoukładanym życiem – wiecie, trudy porannego wstawania z łóżka, zaleganie z czynszem i te sprawy. Taki „dzień z życia Walkirii”.

Jesus Quintana (Big Lebowski)

Kolejny freak ze stajni braci Coen: Jesus Quintana to jeden z największych zwyroli w dorobku reżyserskiego tandemu, ale też wyjątkowo charakterystyczny gość. Trochę zabawny, trochę groźny, a na pewno niezwykle barwny – film o najróżniejszych perypetiach Jesusa Quintany byłby wyjątkowo interesującym widowiskiem. Prawdopodobnie byłoby to też najlepiej oceniane dzieło w historii kina – bo przecież „nobody fucks with the Jesus”. Krążą zresztą plany, by rzeczywiście zrealizować film o Jesusie. Oby doszły do skutku! 

Inigo Montoya (Narzeczona dla księcia)

Hello. My name is Inigo Montoya. You killed my father. Prepare to die – ten cytat znają wszyscy fani ejtisowych komedii i/lub filmów kultowych. Inigo Montoya to postać-symbol, człowiek oddany zasadom i swemu pragnieniu zemsty. Mistrz fechtunku, oddany syn i namiętny kochanek – trzyma z tymi złymi, ale tylko dlatego, że uznaje to za sposób do osiągnięcia swego celu, czyli pomszczenia ojca. Solowy film poświęcony Inigo mógłby w przewrotny sposób podchodzić do rycerskiego etosu, łącząc komediowe zacięcie Narzeczonej dla księcia z nieco bardziej brutalnymi revenge movies. Takie dzieło, wprowadzone do kin dziś – w czasach nostalgii za latami 80. – mogłoby rozbić boxoffice’owy bank!

Luna Lovegood (seria Harry Potter)

Choć adaptacje poszczególnych książek J.K. Rowling skierowane były do młodszej widowni, byłbym w stanie uwierzyć, że Luna Lovegood jest zdeklarowaną marihuanistką. W każdym swoim występie była tak wyluzowana i odjechana, że jej sposób bycia musiał wskazywać na spożycie sporej dawki środków odurzających. A tak już zupełnie serio – Luna to postać bardzo ważna dla serii o Harrym Potterze, a przy tym czarująca i nietuzinkowa osobowość. Myślę, że jej przygody mogłyby być nawet ciekawsze niż perypetie chłopca z błyskawicą na czole.

Doc Brown (Powrót do przyszłości)

Nie znam chyba człowieka wychowanego w latach 80., który nie pałałby sympatią do trylogii Powrotu do przyszłości. Wśród wielu udanych elementów tego doskonałego przykładu Kina Nowej Przygody znajduje się para głównych bohaterów – licealista Marty McFly i Doc Brown, szalony wynalazca i geniusz, na którego wizjonerstwie nie poznali się współcześni mu naukowcy.

Oszalałbym ze szczęścia, gdyby ktoś postanowił zrealizować film będący prequelem Powrotu do przyszłości – coś w stylu Młodego Sheldona, ale z większym zacięciem przygodowym i bardziej w klimacie oryginalnej produkcji. Coś czuję, że Doc Brown może mieć na koncie znacznie więcej przygód niż te, które oglądaliśmy w trylogii Roberta Zemeckisa.

BONUS

Łysy od Vegi

Żaden z niego aktor, ale Tomasz Oświeciński to jeden z niewielu jasnych punktów produkowanych taśmowo projektów Patryka Vegi. Jako etatowy członek obsady grywa zwykle skretyniałych mięśniaków, ale chętnie zobaczyłbym go w roli jakiegoś nieszczególnie bystrego superbohatera w polskich realiach. A jeszcze gdyby nakręciła to Agnieszka Smoczyńska…