Filmy z lat 90., które powinny dostać SEQUEL
Na fali nostalgii wciąż i wciąż dostajemy informacje o kolejnych sequelach kultowych filmów. W ten sposób otrzymaliśmy jeden największych hitów w historii kina, jakim jest już Top Gun: Maverick, a w przyszłym roku zobaczyć mamy kontynuację np. Soku z żuka Tima Burtona. Z pewnością Hollywood sięgnie po kolejne marki, więc pozwalam sobie wskazać kilka nieśmiałych propozycji hitów lat 90., które mogłyby dostać dzisiaj sequel.
Zapraszam do zapoznania się z tymi pomysłami.
„Człowiek demolka”
Człowiek demolka to jeden z najbardziej charakterystycznych filmów, w których zagrał w latach 90., ostatniej dekadzie swojej wielkiej popularności Sylvester Stallone. To kultowy akcyjniak z humorem podchodzący do wizji dystopijnej przyszłości, ale też tytuł, który według złośliwych przewidział niektóre elementy tzw. woke culture. Sequel mógłby już świadomie zabawić się tymi podobieństwami, a Sylvester Stallone od lat chętnie reaktywuje swoje marki i wciąż sprawnie porusza się w kinie akcji.
„Człowiek rakieta”
Lata przed panowaniem Marvel Studios powstał w mojej ocenie wspaniały (i nieco zapomniany) film superbohaterski, bardzo spójny z dzisiejszym nurtem tego typu produkcji. Człowiek rakieta to zabawny film przygodowy oparty na charyzmatycznej obsadzie, wartkiej akcji i lekkim podejściu do kina rozrywkowego oraz klimacie bardzo podobnym do pierwszego Kapitana Ameryki z Chrisem Evansem (w końcu oba filmy wyreżyserował Joe Johnston). Sequel z Billym Campbellem i Jennifer Connelly przekazującym pałeczkę kolejnemu pokoleniu to coś, co bez trudu mogę sobie w dzisiejszym Hollywood wyobrazić.
„Marsjanie atakują!”
Nie był to największy hit Tima Burtona, nie był to też jego najlepszy tytuł. Ale Marsjanie atakują! to wypełniony gwiazdorską obsadą, bardzo rozrywkowy i pełen komizmu list miłosny twórcy do kina np. Eda Wooda, który bez trudu mógłby zamienić się w markę filmową, w której kolejne pokolenia walczą z najeźdźcami z Marsa. Sukces Wednesday na pewno mógłby pomóc Burtonowi w realizacji również tego sequela jednego ze swoich kultowych filmów.
„Prawdziwe kłamstwa”
Kiedy Arnold Schwarzenegger na mocy kontraktu z Netflixem znów pojawił się na ustach całego świata, sława Jamie Lee Curtis tylko rośnie, a James Cameron wciąż zamienia swoje filmy w złoto, powrót do świata Prawdziwych kłamstw nie byłby trudny. Szczególnie że Eliza Dushku, filmowa córka pary, jako już doświadczona heroina produkcji akcji mogłaby przejąć pierwsze skrzypce od Schwarzeneggera i Curtis. Gdyby tylko oczywiście czuła się komfortowo, kręcąc sequel filmu, na którego planie przeżyła wiadomy koszmar…
„Maska”
Maska pozostaje w mojej recepcji jednym z największych filmów ostatniej dekady dwudziestego wieku. Ta doskonała komedia i kolejny (obok Człowieka rakiety) prekursor kina superbohaterskiego to dziś nieśmiertelny klasyk. Bardzo chętnie zobaczyłbym, co słychać u poczciwego Stanleya Ipkissa i pięknej Tiny trzydzieści lat później… Bo o niesławnym Dziedzicu maski nie będziemy chyba mówić jako sequelu tego filmu?
„Truman Show”
Kolejny tytuł, który natychmiastowo kojarzy się z latami 90., i kolejny, którego kontynuacja mogłaby doskonale współgrać z tym, co wydarzyło się w świecie przez ostatnie dekady. Era social mediów i społecznej potrzeby dzielenia się wszystkim ze wszystkimi to przestrzeń, która mogłaby się okazać perfekcyjnym środowiskiem do oglądania dalszych losów Trumana. Czy dzisiaj Truman Show oglądalibyśmy na swoich smartfonach?
„Speed: Niebezpieczna prędkość”
Na koniec film, który podobnie jak Maska niby swój sequel miał, ale trudno traktować go dziś poważnie. Śmiertelnie poważnie powiedzieć mogę jednak, że jestem wręcz zdziwiony, że obecna wielka popularność Keanu Reevesa nie sprawiła jeszcze, że ten pojawił się na planie sequela Niebezpiecznej prędkości.
Filip Pęziński