30 ulubionych filmów CHRISTOPHERA NOLANA. Od kina wojennego do science fiction

Christopher Nolan to dziś jeden z najpopularniejszych reżyserów na świecie. Jeszcze w tym roku na ekrany ma trafić Tenet (co prawdopodobnie zbiegnie się z otwarciem kin), tajemniczy projekt z Robertem Pattinsonem i Johnem Davidem Washingtonem w rolach głównych. Czy zastanawialiście się kiedyś, jakie filmy lubi oglądać sam Nolan? W zeszłym roku portal IndieWire zebrał 30 tytułów, które ceni sobie ten twórca.

Lista została przygotowana na podstawie rozmaitych wypowiedzi Nolana, w których zaznaczał, jak duże wrażenie zrobiły na nim poszczególne tytuły. Poniżej przedstawiamy spis wraz z krótkimi komentarzami.

• 2001: Odyseja kosmiczna (1968). Legendarny film Kubricka to według Nolana „niesamowite doświadczenie bycia przeniesionym w inny świat.
• 12 gniewnych ludzi (1957). Nie mniej słynne dzieło Lumeta jest według Nolana jedną z niewielu produkcji, które tak świetnie pokazują dynamikę między bohaterami.
• Obcy – ósmy pasażer Nostromo (1979). Nolan jest fanem Ridleya Scotta i jego filmów, które całkowicie pochłaniają widza.
• Na Zachodzie bez zmian (1930). Dzieło, które zachwyciło Nolana tym, jak bardzo jest intensywnym i przerażającym doświadczeniem.
• Zmysłowa obsesja (1980). Produkcja ta szczególnie zachwyciła Nolana formą i zdjęciami.
• Bitwa o Algier (1966). „Niestarzejąca się i mająca duży wpływ na widza narracja, która wymusza empatię wobec bohaterów.”
• Łowca androidów (1982). Science fiction Ridleya Scotta było jednym z dzieł, na które Nolan zwracał uwagę podczas tworzenia Interstellar.
• Bliskie spotkania trzeciego stopnia (1977). Kolejny film, który miał wpływ na tworzenie Interstellar. Nolan ceni w nim ludzką perspektywą spotkania z obcymi formami życia.
• Pierwszy człowiek (2018). „Mistrzowsko odtworzona misja kosmiczna, wraz z detalami i warstwami kinowej immersji.”
• For All Mankind (1989). Dokument Ala Reinerta jest według Nolana obowiązkowy dla wszystkich, którzy lubią Interstellar.

• Zagraniczny korespondent (1940). Strona wizualna filmu Hitchcocka i sceny z udziałem samolotu były dla Nolana istotne przy kręceniu Dunkierki.
• Chciwość (1924). Film Ericha von Stroheima to według Nolana „praca absolutnego geniusza”.
• Wykonać wyrok (1984). To kolejny po 12 gniewnych ludziach tytuł, który Nolan nazwał świetnym przykładem na niezwykłą dynamikę między bohaterami.
• Koyaanisqatsi (1983). „Sztuka, nie propaganda. Emocjonalny, ale nie dydaktyczny. Nie mówi, co masz myślisz – mówi, nad czym się zastanawiać.”
• Lawrence z Arabii (1962). Nolan zachwyca się stroną wizualną tego klasyka, między innymi cieniowaniem oraz kolorystyką.
• Wesołych świąt, pułkowniku Lawrence (1983). To właśnie ten film sprawił, że Nolan obsadził w Prestiżu Davida Bowie’ego.
• Metropolis (1927). Według Nolana film Fritza Langa to kamień milowy kina.
• Pan Ardakin (1955). Reżyser stwierdził, że dzieło Wellesa świetnie pokazuje geniusz legendarnego twórcy.
• Pierwszy krok w kosmos (1983). Nolan nazywa ten film jednym z najlepszych amerykańskich filmów i zaznacza, że miał on  wpływ na powstanie Interstellar.
• Szeregowiec Ryan (1998). Film Spielberga jest według Nolana tak dużym osiągnięciem, że nawet nie próbował z nim rywalizować tworząc Dunkierkę.

• Szpieg, który mnie kochał (1977). Nolan jest fanem całej serii o Bondzie – zachwyca go skala wydarzeń i atrakcje serwowane widzom.
• Córka Ryana (1970). Reżyser nazwał ten film kinem w najczystszej postaci.
• Gwiezdne wojny (1977). Jeden z filmów, który popchnął Nolana ku tworzeniu własnych dzieł.
• Ulica krokodyli (1986). Krótkometrażowy film Nolan nazwał jedną z najbardziej niezwykłych rzeczy, jakie zostały sfotografowane.
• Wschód słońca (1927). Nolan określił film F. W. Murnaua jako pokaz nieskończonych możliwości opowiadania za pomocą obrazu.
• Superman (1978). Jeśli cenicie sobie filmy Nolana o Batmanie to wiedzcie, że to właśnie Superman zaszczepił w nim miłość do kina superbohaterskiego.
• The Testament of Dr. Mabuse (1933). Kolejny film Fritza Langa na liście. Nolan stwierdził, że to obowiązkowa lektura dla każdego, kto chce napisać superzłoczyńcę.
• Cienka czerwona linia (1998). Cytując Nolana: „niezwykła wizja wojny”.
• Topkapi (1964). Nolan ceni sobie w tym filmie sekwencję kradzieży i występ Petera Ustinova.
• Drzewo życia (2011). Reżyser nie kryje się z tym, że jest wielkim fanem twórczości Terrence’a Malicka.

Ile z tych filmów widzieliście?

Fotka główna: IndieWire