Jak to u Shane’a Blacka mamy tam prawdziwie niedobrany duet: drobnego złodziejaszka z Nowego Jorku, Harry’ego Lockharta, i prywatnego detektywa, Perry’ego van Shrike’a. Pierwszego, trzeba przyznać, że niezbyt rozgarniętego, gra Robert Downey Jr, a drugiego Val Kilmer, który próbuje nadążyć za szybciej działającym niż myślącym kompanem.
Podczas udzielonego CitiLife Magazine wywiadu panowie wspominali ile zabawy mieli na planie filmu, nie tylko z powodu błyskotliwych dialogów i interakcji napisanych przez Blacka, ale nawet bardziej improwizacji, na które pozwalali sobie już przy pracującej kamerze. Celował w nich Val Kilmer bezlitośnie wykorzystując fakt, że mniej rozgarnięta postać grana przez Downeya Jra nie bardzo mogła odgryzać się na kolejne improwizowane zniewagi serwowane przez postać Kilmera.
Robert Downey Jr. podsumował to tak:
Ten cholerny Val Kilmer — Jest niesamowity. Rzeczy, które wymyślał na miejscu, były znakomite. Jak wtedy, gdy miał mi powiedzieć, żebym zgasił papierosa, a ja na to pytam go, gdzie, a on tylko śmiertelnie poważnie „Wrzuć to w tę kępę suchych krzaków, kretynie”.
Kilmer na to nie pozostawał mu dłużny:
Robert na planie grający głupka – to było naprawdę zabawne. Tak naprawdę gość jest błyskotliwy, ale ponieważ grał głupka, to nie mógł mi nic odpowiedzieć.
