MIKEY MADISON. Droga po Oscara?
Co, gdzie, jak? Jeśli na chwilę przysnęliście, to rzeczywiście mogliście przegapić moment, w którym Mikey Madison tytułowana może być już „nominowaną do Oscara”. Bo w przypadku 26-latki nie ma raczej mowy o konsekwentnym nabieraniu blasku, jak w u innych aktorek tego pokolenia np. Sydney Sweeney czy Dakoty Fanning, ale właśnie nagłym wystrzale po samą stratosferę, co zresztą ciekawie koresponduje z losem Ani z Anory. Oby tylko w historii tego Kopciuszka zabrakło brutalnego zderzenia z rzeczywistością, który w filmie zafundował nam Sean Baker.
Mikaela Madison Rosberg przyszła na świat 25 marca 1999 roku w Los Angeles w żydowskiej rodzinie dwójki psychologów. Ma dwie siostry i dwóch braci, jeden z nich jest jej bliźniakiem. W dzieciństwie chłonęła kino Woody’ego Allena, Quentina Tarantino, Sofii Coppoli i Martina Scorsesego. Podziwiała Holly Hunter i Laurę Dern, ale nie od zawsze chciała pójść w ich ślady.
Podobne:
Wszystko dzięki Jennifer Lawrence
Jak sama mówiła, była „boleśnie nieśmiała” i unikała kontaktu z rówieśnikami. W klasie musiała się mentalnie przygotować, aby podnieść rękę. Jeździła konno, szkła w kierunku zawodowstwa, kiedy nagle w wieku 14 lat pomyślała, że chce być aktorką:
Wiem, że to brzmi banalnie, ale zobaczyłam „Igrzyska Śmierci” i pomyślałam: „To jest takie fajne. Chcę robić to, co ona”.
Po kilku rolach w krótkometrażówkach i debiucie filmowym w Liza, Liza, Skies Are Grey (który do dystrybucji trafił lata po zakończeniu produkcji) pojawiła się na castingu do serialu Lepsze życie, gdzie zaproponowano jej rolę najstarszej córki głównej bohaterki, w którą wcielała się z kolei znana z Californication Pamela Adlon. Młoda Mikey spędziła na planie kilka dobrych lat, występując we wszystkich czterech sezonach produkcji i ucząc się do fachu od mentorki w postaci Adlon. Ta miała dać jej wtedy najcenniejszą radę: „Nie traktuj siebie zbyt poważnie”.
Tarantino, „Krzyk” i sezon nagród
Ciężka praca na planie Lepszego życia popłaciła kolejnym wygranym castingiem i to w produkcji samego Quentina Tarantino. Pewnego razu… w Hollywood z perspektywy czasu wydaje się prawdziwą kuźnią talentów, bo na ekranie zobaczyć mogliśmy tam młodziutkich Austina Butlera, Margare Qualley, Mayę Hawke, wspomnianą już Sydney Sweeney czy właśnie Madison, która brawurowo wcieliła się w jedną z fanatycznych wyznawczyń kultu Charlesa Mansona.
Trzy lata później znów – spoiler! – miała okazję wcielić się w niezrównoważoną morderczynię, tym razem zakładając kultowy kostium Ghostface’a w Krzyku, niezwykle udanej kontynuacji cyklu Wesa Cravena.
To właśnie te dwie role zwróciły uwagę Seana Bakera, niezależnego twórcy znanego z Mandarynki czy Red Rocket, który specjalnie dla niej napisał rolę Ani, tancerki erotycznej i sexworkerki wiążącej się w toksyczną relację z synem rosyjskich oligarchów.
Rola w nagrodzonej Złotą Palmą w Cannes Anorze okazała się iście przełomowa. Tak samo odważna, co dojrzała i ważna kreacja przyniosła Madison już nominację do BAFTY, Złotego Globu oraz – ostatnio – Oscara, co na szczęście udało się mimo rozbuchanej niesłusznie aferki wokół informacji, że aktorka zrezygnowała w trakcie kręcenia filmu z koordynatora scen intymnych.
Oscar trafia do…
Czy na początku marca Mikey Madison odbierze w kalifornijskim Dolby Theatre swojego pierwszego Oscara? Mam szczerą nadzieję, bo wśród wszystkich nominowanych wydaje się najlepszym wyborem.
Sama jednak nie wydaje się osobą, która nie widzi świata poza zbliżającą się galą:
Zawsze patrzę w przyszłość. Praca sprawia mi radość. Chcę cały czas pracować, a kiedy nie pracuję, życie toczy się dość wolno i myślę sobie: „Kiedy będę znów pracować?”. Najważniejsze dla mnie jest wybieranie postaci, które lubię, i udział w projektach, które są autentyczne.
Poza tym w zeszłym roku adoptowała odratowanego pieska o imieniu Jam, który zamieszkał w Kalifornii z nią i jej kotem Biscuitem, więc na brak zajęć zapewne nie narzeka.
A kiedy może, piecze ciasta.
Filip Pęziński