HORRORY wyreżyserowane przez KOBIETY, które WARTO ZNAĆ

Horror, choć często traktowany jako gatunek zdominowany przez mężczyzn, to także pole do popisu dla wielu utalentowanych reżyserek. Z okazji dzisiejszego święta, Dnia Kobiet, warto przypomnieć co ciekawsze produkcje grozy wyreżyserowane przez kobiety.

Nieme horrory Alice Guy-Blaché

O Alice Guy-Blaché warto wspomnieć nieco szerzej, bo niewielu fanów filmu, a często i nawet specjalistów w dziedzinie, zdaje sobie sprawę z jej ogromnego wpływu na historię kinematografii. Dopiero ostatnio za sprawą filmów dokumentalnych o życiu reżyserki, takich jak Bądź sobą, czyli nieopowiedziana historia Alice Guy-Blaché (2018), jej pionierska twórczość filmowa staje się szerzej znana. Od 1894 roku Alice Guy była zatrudniona w firmie Léona Gaumonta, gdzie wkrótce stała się szefową studia filmowego. Wspólnie z Gaumontem była obecna na pokazie Wyjścia robotników z fabryki braci Lumière, stając się świadkinią przełomowego dla historii kinematografii wydarzenia. Swój pierwszy film, Wróżka w kapuście, nakręciła w 1896 roku, stając się tym samym pierwszą reżyserką na świecie. Do 1920 roku zrealizowała, najpierw we Francji, a potem w Stanach, już we własnym studio, około 300 filmów. Z całej tej liczby do dnia dzisiejszego zachowała się niestety niecała połowa (ok. 140 filmów), która jednak wciąż pozwala na dostrzeżenie, jak wszechstronną artystką była Alice Guy (od 1907 roku, po mężu, Alice Guy-Blaché). W jej dorobku znajdziemy komediowe scenki i filmy trikowe najpopularniejsze w początkach rozwoju kina, filmy o tematyce bajkowej, filmy historyczne, a także adaptacje literackie i horrory. Bez wątpienia była jednym z pierwszych twórców filmowych, którzy położyli podwaliny pod rozwój filmu grozy. W 1903 roku Alice Guy stworzyła filmową adaptację dramatu Goethego pod tytułem Faust i Mefistofeles o cechach filmu grozy, a już w swoim własnym studiu produkcyjnym Solax zrealizowała horror Wahadło i studia (1913) na podstawie opowiadania mistrza grozy Edgara Allana Poe.

Wersja skrócona

Mord podczas nudnego przyjęcia (1982)

Film Amy Holden Jones, lepiej znany chyba pod anglojęzycznym tytułem The Slumber Party Massacre, wart jest wspomnienia ze względu na swój kultowy status dzieła kampowego. To także pierwszy slasher wyreżyserowany i napisany przez kobiety. Na etapie scenariusza film był pomyślany jako parodia slashera – takie intencje miała scenarzystka filmu początkowo zatytułowanego Sleepless Nights (Bezsenne noce) Rita Mae Brown, pisarka i feministyczna aktywistka. Kiedy sfinansowaniem produkcji filmu zainteresował się Roger Corman (król horrorów klasy B), Amy Holden Jones, dla której był to debiut reżyserski (ale nie filmowy, pracowała wcześniej jako montażystka filmów Martina Scorsese czy Hala Ashby’ego), została przez niego poproszona o nakręcenie tradycyjnego slashera. Z parodycznego scenariusza Brown i poważnej adaptacji Jones wyszedł w efekcie film korzystający z tradycyjnych elementów podgatunku, jednak z mocnym zacięciem satyrycznym i o wydźwięku feministycznym. W fabule pojawiają się wątki homoseksualne, a film umiejętnie pogrywa sobie z niektórymi tropami typowymi dla slasherów, jak motyw final girl. Fabuła filmu jest typowa dla tego rodzaju filmów – w mieście grasuje seryjny morderca, a grupa licealnych koleżanek urządza sobie w tym czasie imprezę w domu pod nieobecność rodziców jednej z nich. Film odniósł duży sukces finansowy, choć zbierał mieszane recenzje u krytyków i dopiero z czasem stał się filmem kultowym.

Blisko ciemności (1987), reż. Kathryn Bigelow

Zanim w 2008 roku Kathryn Bigelow została uhonorowana statuetką Oscara za najlepszą reżyserię i kilkudziesięcioma innymi nagrodami za film The Hurt Locker. W pułapce wojny, zdążyła zrealizować osiem filmów pełnometrażowych, różnorodnych gatunkowo: dramaty, filmy wojenne, historyczne, motocyklowe, thrillery, filmy akcji czy science fiction. Drugi film w jej dorobku reżyserskim, Blisko ciemności, to z kolei unikatowa mieszkanka horroru z neo-westernem. Bohaterem filmu jest Caleb Colton (Adrian Pasdar), młody chłopak, który zakochuje się w tajemniczej Mae (Jenny Wright), która, jak się później okazuje, jest wampirzycą i podróżuje z cała grupą sobie podobnych wampirzych outsiderów.